پرسش :
بسترها و راه‌های گسترش فرهنگ مهدوی چیست؟
پاسخ :
مهدویت اعتقادی حركت آفرین، امید بخش، نشاط آور و باعث تلاش مضاعف در زندگی است. یأس و ناامیدی، خستگی و پوچ‌گرایی در آن راه ندارد.
فرهنگ مهدویت دو نوع رابطه ایجاد می‌كند رابطه‌ای با خود و رابطه‌ای با اجتماع.
الف. رابطه شخصی:
یعنی ایجاد انگیزه برای زندگی بهینه و هدفمند و تلاش برای رسیدن به سعادت در دنیا و آخرت. فرهنگ مهدویت می‌تواند انسان را از پوچی و گمراهی نجات دهد زیرا امید به آینده‌ای روشن، شک و تردید در اصل زندگی را زایل ساخته و او را به حركت در مسیر وامی‌دارد.
این فرهنگ قدرت تفكر در خود را افزایش داده انسان را به خود شناسی رهنمون می‌سازد. هم چنین او را در مقابل سختی‌ها مقاوم ساخته، آماده پذیرش خطرات زندگی می‌كند زیرا آینده برای او ابهامی ندارد «انسان مهدوی لحظات زندگی خود را در راه رضایت مهدی علیه السلام هزینه می‌كند و نهایت تلاش خود را برای تحقق عدالت در گفتار، رفتار و اخلاق خویش به كار می‌بندد.
این گوشه‌ای از تأثیر «فرهنگ مهدویت» در انسان است.
ب. رابطه اجتماعی:
این رابطه در ابعاد مختلف كاربرد پیدا می‌كند:
1. رابطه با جامعه خانواده؛
2. رابطه با جامعه محل سكونت؛
3. رابطه با جامعه محل كار؛
4. رابطه با جامعه شهری؛
5. رابطه با جامعه كشوری؛
6. رابطه با جامعه جهانی.
1. فرهنگ مهدوی در خانواده:
رابطه فرد با خانواده بسیار اساسی و تعیین كننده است. اگر فرهنگ خانواده بر اساس تفكر مهدوی شكل بگیرد و افراد خانواده، خصوصا مدیریت سیاسی آن؛ یعنی پدر و مدیریت تربیتی آن یعنی مادر سعی در حاكمیت فرهنگ مهدوی در خانواده داشته باشند، آرامش و سعادت را برای خود به ارمغان می‌آورند. البته تحقق این راه‌كار باید با طرح و برنامه همراه باشد. برنامه‌های عبادی، تفریحی و فرهنگی در خانواده؛ همه باید به گونه‌ای باشد كه یاد حضرت مهدی علیه السلام را در محیط خانه زنده كند و ولایت آن حضرت را بر رفتار‌ها حاكم سازد. مثلا مجالس دعای ندبه، توسل، ختم قرآن باید با توجه خاص به فرهنگ مهدوی در خانواده برگزار شود. رفتن به زیارتگاه یا مسجد جمكران نیز با برنامه‌ریزی خاص و به صورت خانوادگی و نه بر اساس عادت‌ها انجام گیرد. برنامه‌های ویژه برای به روز شدن یاد حضرت مهدی علیه السلام در خانواده‌ها باید در دستور كار مدیریت خانه قرار گیرد مثلا توجه به درس و فراگیری علوم، ورزش كردن، صله رحم، كمک به دیگران و در جهت قرب به امام زمان علیه السلام و كسب رضایت او.
2. فرهنگ مهدوی در محل سكونت:
انسان منتظر وظیفه دارد در محل زندگی خویش فرهنگ مهدویت را حاكم سازد. امروزه كه جوامع از بافت كوچک سنتی به بافت بزرگ اجتماعی تبدیل شده است چنین اهدافی باید از طریق طرح و برنامه و به صورت نظام مند و سیستمی انجام شود تا بتواند بهترین تأثیر را بر جای گذارد.
شاید یک منتظر مهدوی با تلاش فردی خود در محل سكونت، بتواند تأثیرات كوتاه و مقطعی ایجاد نماید اما این كافی نیست و چه بسا در دراز مدت به فراموشی و یا مقابله شخصی دیگران منتهی شود. راه بهینه، ایجاد «ستاد فرهنگ مهدوی» در محل، با مشورت و همكاری سایر افراد و ایجاد و حاكم ساختن این فرهنگ بین افراد برای دراز مدت است. به عنوان مثال با مشورت دوستان نزدیک و راه‌كار‌های تبلیغی ویژه، رعایت نوبت در خرید راحتی نسبت به كودكان به صورت رسم و فرهنگ عمومی در محل درآورند. این می‌تواند نمونه‌ای زنده برای توجه دائمی اهالی، به اجرای عدالت كامل در جوامع باشد كه از اهداف حكومت جهانی حضرت مهدی علیه السلام است.
3. فرهنگ مهدوی در محل كار:
این راه‌كار باید اول از خود فرد شروع شود. یعنی در نوع برخورد با محیط و نوع مسئولیتی كه به عهده دارد و تعامل با افراد در محل كار، رعایت فرهنگ مهدوی ضروری است.
انسان منتظر در محل كار خویش باید نمونه‌ای از فرهنگ مهدوی را با رفتار خویش ارائه دهد. در مرحله بعد باید در افراد محیط كار خودش تأثیرگذاری كرده؛ در آن محیط، فرهنگ مهدوی را به صورت عمومی گسترش دهد. اگر چنین كا هایی عملی شود به مرور زمان نهاد‌های یک جامعه مهدوی خواهد شد و تأثیر بسیاری در حاكمیت این فرهنگ به عنوان الگوی اجتماعی ـ سیاسی خواهد داشت.
4. فرهنگ مهدوی در جامعه شهری:
مسئولانی كه مدیریت شهری را به عهده دارند در حاكمیت فرهنگ مهدوی در شهر نقش اساسی را دارند. اگر مثلا مدیریت شهری راهكار‌هایی را برای اجرای عدالت در سطح شهر برنامه‌ریزی كرده اجرا نماید، تأثیر بسزایی در حاكمیت این فرهنگ و تعمیق فرهنگ مهدوی در جامعه شهری خواهد داشت.
5. فرهنگ مهدوی در كشور:
مدیریت سیاسی كشور می‌تواند با سوق دادن طرح‌ها به سوی حاكمیت فرهنگ مهدوی و اجرای عدالت قدم‌های مؤثری در این راستا بردارد. اگر اجرای عدالت مهدوی در دستور كار سیاستمداران كشور قرار گیرد، با اجرای برنامه‌هایی در این زمینه، مردم جامعه، بوی دل انگیز و مسرت بخش «عدالت مهدوی» را استشمام خواهند كرد. البته لازمه این مهم تثبیت و تعمیق فرهنگ مهدوی در تفكر و اعتقاد سیاستمداران كشور است.
6. فرهنگ مهدوی در جهان:
افرادی كه دارای تفكر مهدوی هستند می‌توانند در زمینه‌های فرهنگی، سیاسی و تربیتی به فراخور مسئولیت خود و بستر‌های فعالیت اجتماعی خویش در سایر كشور‌ها این فرهنگ را صادر نمایند و زمینه اقبال عمومی و جهانی به سوی عدالت كامل و نهایی را در جهان فراهم نمایند.
برای گسترش «فرهنگ مهدوی» راه‌كار‌های زیر می‌تواند قابل اجرا باشد:
1. گسترش مطالعات در زمینه شناخت حضرت مهدی علیه السلام و شبهه شناسی و تعمیق اعتقاد و مهدویت؛
2. سوق دادن فعالیت‌های فرهنگی به سوی این موضوع از قبیل پایان‌نامه‌های حوزوی و دانشگاهی و برقراری كرسی‌های تدریس در حوزه و دانشگاه و نیز برگزاری مجالس عمومی و سمینار‌های فرهنگی در زمینه بهینه‌سازی فرهنگ مهدویت در جامعه؛
3. دشمن شناسی و ایجاد پایگاه‌های سیاسی ـ فرهنگی برای مقابله با نقشه‌های مهدی ستیز در سطح جامعه شهری، كشوری و جهانی؛
4. آموزش پایه‌ای از مهد كودک تا دوره‌های تحصیلی تكمیلی در زمینه فرهنگ مهدوی؛
5. ایجاد نهضت نرم‌افزاری برای تولید برنامه در جهت توسعه و گسترش فرهنگ مهدویت در كشور و جهان؛
6. برنامه‌ریزی در جهت تولید برنامه تلویزیونی و سینمایی و سوق دادن حركت صدا و سیما به سوی زنده نگه داشتن فرهنگ مهدویت در بین مخاطبان؛
7. تولید و چاپ كتاب‌های مفید در سطوح مختلف سنی و انتشار آن در جامعه؛
8. برگزاری نمایشگاه‌هایی در زمینه‌های مختلف برای تعمیق فرهنگ مهدویت در جامعه مانند: نمایشگاه كتاب در محله، شهر، ادارات، مدارس و مكان‌های ویژه مانند جمكران، نمایشگاه عكس، هنر‌های دستی، نقاشی و غیره؛
9. ایجاد كتابخانه‌های تخصصی مهدویت در حوزه دانشگاه و مكان‌های ویژه؛
10. ایجاد مراكز تخصصی آموزشی ـ پژوهشی در مورد گسترش فرهنگ مهدویت.
برای آگاهی بیشتر به مجله انتظار شماره‌های 1 و 2 و 12 مراجعه شود.
مهدویت اعتقادی حركت آفرین، امید بخش، نشاط آور و باعث تلاش مضاعف در زندگی است. یأس و ناامیدی، خستگی و پوچ‌گرایی در آن راه ندارد.
فرهنگ مهدویت دو نوع رابطه ایجاد می‌كند رابطه‌ای با خود و رابطه‌ای با اجتماع.
الف. رابطه شخصی:
یعنی ایجاد انگیزه برای زندگی بهینه و هدفمند و تلاش برای رسیدن به سعادت در دنیا و آخرت. فرهنگ مهدویت می‌تواند انسان را از پوچی و گمراهی نجات دهد زیرا امید به آینده‌ای روشن، شک و تردید در اصل زندگی را زایل ساخته و او را به حركت در مسیر وامی‌دارد.
این فرهنگ قدرت تفكر در خود را افزایش داده انسان را به خود شناسی رهنمون می‌سازد. هم چنین او را در مقابل سختی‌ها مقاوم ساخته، آماده پذیرش خطرات زندگی می‌كند زیرا آینده برای او ابهامی ندارد «انسان مهدوی لحظات زندگی خود را در راه رضایت مهدی علیه السلام هزینه می‌كند و نهایت تلاش خود را برای تحقق عدالت در گفتار، رفتار و اخلاق خویش به كار می‌بندد.
این گوشه‌ای از تأثیر «فرهنگ مهدویت» در انسان است.
ب. رابطه اجتماعی:
این رابطه در ابعاد مختلف كاربرد پیدا می‌كند:
1. رابطه با جامعه خانواده؛
2. رابطه با جامعه محل سكونت؛
3. رابطه با جامعه محل كار؛
4. رابطه با جامعه شهری؛
5. رابطه با جامعه كشوری؛
6. رابطه با جامعه جهانی.
1. فرهنگ مهدوی در خانواده:
رابطه فرد با خانواده بسیار اساسی و تعیین كننده است. اگر فرهنگ خانواده بر اساس تفكر مهدوی شكل بگیرد و افراد خانواده، خصوصا مدیریت سیاسی آن؛ یعنی پدر و مدیریت تربیتی آن یعنی مادر سعی در حاكمیت فرهنگ مهدوی در خانواده داشته باشند، آرامش و سعادت را برای خود به ارمغان می‌آورند. البته تحقق این راه‌كار باید با طرح و برنامه همراه باشد. برنامه‌های عبادی، تفریحی و فرهنگی در خانواده؛ همه باید به گونه‌ای باشد كه یاد حضرت مهدی علیه السلام را در محیط خانه زنده كند و ولایت آن حضرت را بر رفتار‌ها حاكم سازد. مثلا مجالس دعای ندبه، توسل، ختم قرآن باید با توجه خاص به فرهنگ مهدوی در خانواده برگزار شود. رفتن به زیارتگاه یا مسجد جمكران نیز با برنامه‌ریزی خاص و به صورت خانوادگی و نه بر اساس عادت‌ها انجام گیرد. برنامه‌های ویژه برای به روز شدن یاد حضرت مهدی علیه السلام در خانواده‌ها باید در دستور كار مدیریت خانه قرار گیرد مثلا توجه به درس و فراگیری علوم، ورزش كردن، صله رحم، كمک به دیگران و در جهت قرب به امام زمان علیه السلام و كسب رضایت او.
2. فرهنگ مهدوی در محل سكونت:
انسان منتظر وظیفه دارد در محل زندگی خویش فرهنگ مهدویت را حاكم سازد. امروزه كه جوامع از بافت كوچک سنتی به بافت بزرگ اجتماعی تبدیل شده است چنین اهدافی باید از طریق طرح و برنامه و به صورت نظام مند و سیستمی انجام شود تا بتواند بهترین تأثیر را بر جای گذارد.
شاید یک منتظر مهدوی با تلاش فردی خود در محل سكونت، بتواند تأثیرات كوتاه و مقطعی ایجاد نماید اما این كافی نیست و چه بسا در دراز مدت به فراموشی و یا مقابله شخصی دیگران منتهی شود. راه بهینه، ایجاد «ستاد فرهنگ مهدوی» در محل، با مشورت و همكاری سایر افراد و ایجاد و حاكم ساختن این فرهنگ بین افراد برای دراز مدت است. به عنوان مثال با مشورت دوستان نزدیک و راه‌كار‌های تبلیغی ویژه، رعایت نوبت در خرید راحتی نسبت به كودكان به صورت رسم و فرهنگ عمومی در محل درآورند. این می‌تواند نمونه‌ای زنده برای توجه دائمی اهالی، به اجرای عدالت كامل در جوامع باشد كه از اهداف حكومت جهانی حضرت مهدی علیه السلام است.
3. فرهنگ مهدوی در محل كار:
این راه‌كار باید اول از خود فرد شروع شود. یعنی در نوع برخورد با محیط و نوع مسئولیتی كه به عهده دارد و تعامل با افراد در محل كار، رعایت فرهنگ مهدوی ضروری است.
انسان منتظر در محل كار خویش باید نمونه‌ای از فرهنگ مهدوی را با رفتار خویش ارائه دهد. در مرحله بعد باید در افراد محیط كار خودش تأثیرگذاری كرده؛ در آن محیط، فرهنگ مهدوی را به صورت عمومی گسترش دهد. اگر چنین كا هایی عملی شود به مرور زمان نهاد‌های یک جامعه مهدوی خواهد شد و تأثیر بسیاری در حاكمیت این فرهنگ به عنوان الگوی اجتماعی ـ سیاسی خواهد داشت.
4. فرهنگ مهدوی در جامعه شهری:
مسئولانی كه مدیریت شهری را به عهده دارند در حاكمیت فرهنگ مهدوی در شهر نقش اساسی را دارند. اگر مثلا مدیریت شهری راهكار‌هایی را برای اجرای عدالت در سطح شهر برنامه‌ریزی كرده اجرا نماید، تأثیر بسزایی در حاكمیت این فرهنگ و تعمیق فرهنگ مهدوی در جامعه شهری خواهد داشت.
5. فرهنگ مهدوی در كشور:
مدیریت سیاسی كشور می‌تواند با سوق دادن طرح‌ها به سوی حاكمیت فرهنگ مهدوی و اجرای عدالت قدم‌های مؤثری در این راستا بردارد. اگر اجرای عدالت مهدوی در دستور كار سیاستمداران كشور قرار گیرد، با اجرای برنامه‌هایی در این زمینه، مردم جامعه، بوی دل انگیز و مسرت بخش «عدالت مهدوی» را استشمام خواهند كرد. البته لازمه این مهم تثبیت و تعمیق فرهنگ مهدوی در تفكر و اعتقاد سیاستمداران كشور است.
6. فرهنگ مهدوی در جهان:
افرادی كه دارای تفكر مهدوی هستند می‌توانند در زمینه‌های فرهنگی، سیاسی و تربیتی به فراخور مسئولیت خود و بستر‌های فعالیت اجتماعی خویش در سایر كشور‌ها این فرهنگ را صادر نمایند و زمینه اقبال عمومی و جهانی به سوی عدالت كامل و نهایی را در جهان فراهم نمایند.
برای گسترش «فرهنگ مهدوی» راه‌كار‌های زیر می‌تواند قابل اجرا باشد:
1. گسترش مطالعات در زمینه شناخت حضرت مهدی علیه السلام و شبهه شناسی و تعمیق اعتقاد و مهدویت؛
2. سوق دادن فعالیت‌های فرهنگی به سوی این موضوع از قبیل پایان‌نامه‌های حوزوی و دانشگاهی و برقراری كرسی‌های تدریس در حوزه و دانشگاه و نیز برگزاری مجالس عمومی و سمینار‌های فرهنگی در زمینه بهینه‌سازی فرهنگ مهدویت در جامعه؛
3. دشمن شناسی و ایجاد پایگاه‌های سیاسی ـ فرهنگی برای مقابله با نقشه‌های مهدی ستیز در سطح جامعه شهری، كشوری و جهانی؛
4. آموزش پایه‌ای از مهد كودک تا دوره‌های تحصیلی تكمیلی در زمینه فرهنگ مهدوی؛
5. ایجاد نهضت نرم‌افزاری برای تولید برنامه در جهت توسعه و گسترش فرهنگ مهدویت در كشور و جهان؛
6. برنامه‌ریزی در جهت تولید برنامه تلویزیونی و سینمایی و سوق دادن حركت صدا و سیما به سوی زنده نگه داشتن فرهنگ مهدویت در بین مخاطبان؛
7. تولید و چاپ كتاب‌های مفید در سطوح مختلف سنی و انتشار آن در جامعه؛
8. برگزاری نمایشگاه‌هایی در زمینه‌های مختلف برای تعمیق فرهنگ مهدویت در جامعه مانند: نمایشگاه كتاب در محله، شهر، ادارات، مدارس و مكان‌های ویژه مانند جمكران، نمایشگاه عكس، هنر‌های دستی، نقاشی و غیره؛
9. ایجاد كتابخانه‌های تخصصی مهدویت در حوزه دانشگاه و مكان‌های ویژه؛
10. ایجاد مراكز تخصصی آموزشی ـ پژوهشی در مورد گسترش فرهنگ مهدویت.
برای آگاهی بیشتر به مجله انتظار شماره‌های 1 و 2 و 12 مراجعه شود.
