پرسش :

از ديدگاه قرآن شخص پس از طي چه مراحلي قابليت امر به معروف و نهي از منكر را پيدا مي‏كند؟

پاسخ :
قرآن بعد از آنكه مى‏گويد: «التّائبون العابدون الحامدون السّائحون الرّاكعون السّاجدون» مى‏گويد: «الامرون بالمعروف و النّاهون عن المنكر» اينها هستند كه در راه اشاعة خير قدم بر مى‏دارند، در راه مبارزه با شر و فساد قدم بر مى‏دارند، و اينها هستند تنها كسانى كه چنين صلاحيتى را دارند. «و بشِّر المؤمنين» در اينجا به مؤمنين نويد و بشارت بده كه اگر تائب، عابد، سائح، راكع و ساجد شدند و پس از آن آمر به معروف و ناهى از منكر شدند، آنگاه موفق خواهند شد. اما اگر همة آنها را داشتند ولى امر به معروف و نهى از منكر را نداشتند، به جايى نخواهند رسيد. اگر امر به معروف و نهى از منكر را داشتند اما آمرين به معروف و ناهين از منكر، خودشان آلوده بودند و توبه فرمايان خود توبه كمتر كردند باز هم به جايى نخواهند رسيد. چنانچه حضرت اميرالمؤمنين فرمود: «لَعَنَ اللهُ الْامِرينَ بِالْمَعْروفِ التّارِكينَ لَهُ، وَ النّاهينَ عَنِ الْمُنْكَرِ الْعامِلينَ بِهِ خدا لعنت كند آن مردمى را كه امر به معروف مى‏كنند خودشان بر خلاف آن معروف عمل مى‏كنند و آن مردمى را كه نهى از منكر مى‏كنند و خودشان همان منكراتى را كه نهى مى‏كنند مرتكب مى‏شوند». يعنى آن آمرين به معروف و ناهون عن المنكرى كه «التّائبون» نيستند، «العابدون» نيستند، «الحامدون» نيستند، «السّائحون» نيستند، «الرّاكعون» نيستند، «السّاجدون» نيستند، هنوز اين مراحل و منازل را طى نكرده مى‏خواهند آمر به معروف و ناهى از منكر باشند خدا چنين مردمى را لعنت كند.
مجموعه آثار شهيد علامه مطهرى ج 17 حماسه حسينى صفحه 234