پرسش :
لطفاً نشانی و منبع جملات «من می اندیشم پس هستم» و «من شک میکنم پس هستم» را که منسوب به کانت و دکارت می باشد را ارسال فرمایید.
پاسخ :
جملۀ «من مي انديشم پس هستم» از جمله اندیشه های «رنه دکارت» در «رساله گفتار در روش» است. دكارت در اینباره استدلال مي كرد كه اگر من شك مي كنم پس ضرورتاً بايد يك «من»ي باشد تا بتواند شك كند «شک می کنم پس هستم»، درغيراينصورت چگونه مي تواند هرگونه شكي صورت پذيرد. از طرفي دكارت معتقد است كه اين «وجودداشتن» تنها زماني يقيني است كه من آگاه باشم لذا وي ضابطه «من مي انديشم پس هستم» را به عنوان نخستين اصل فلسفه خويش مي داند. پس این دو جمله هر دو از دکارت است.
دکارت با جمله معروف «من می اندیشم پس هستم » زمینه ساز تولد انسان به مثابه سوژه ((Subject را فراهم نمود.[1] اما کانت با بسط معرفت شناسی، هویت جدیدی از انسان ارائه کرد که در آن عقل به محور هویت فرد تبدیل شد و سایر وجوه انسانی همچون عاطفه و احساس به مثابه امور پست مورد طرد قرار گرفت. در این برداشت از هویت انسانی ، مَن، تنها اشاره به جنبه عقلانی بشر دارد.[2]
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه کنید:
1- گفتار در روش راه بردن عقل، رنه دكارت، ترجمه محمدعلي فروغي به تصحيح اميرجلال الدين اعلم، نشر البرز ۱۳۷۷
2ـ تأملات در فلسفه اولي ، رنه دكارت ، ترجمه احمد احمدي، مركز توليد و انتشارات مجتمع دانشگاهي ادبيات و علوم انساني ۱۳۶۱
3ـ سير حكمت در اروپا، محمدعلي فروغي به تصحيح اميرجلال الدين اعلم، نشر البرز ۱۳۷۷
4ـ فلاسفه بزرگ، بريان مگي ، ترجمه عزت الله فولادوند، انتشارات خوارزمي ۱۳۷۲
5ـ فلسفه روشن انديشي، ارنست كاسيرر، ترجمه نجف دريابندري، انتشارات خوارزمي ۱۳۷۲
6ـ بحث در مابعدالطبيعه، ژان وال، ترجمه يحيي مهدوي ، انتشارات خوارزمي ۱۳۷۰
پی نوشتها:
[1] ر.ک: فردریک کاپلستون، تاریخ فلسفه، ج4، از دکارت تا لایب نیتس، فصل سوم، ترجمۀ غلامرضا اعوانی، انتشارات سروش، تهران، 1380.
[2] ر.ک: همان منبع، ج 6، از ولف تا کانت، فصل 10، ترجمۀ اسماعیل سعادت و منوچهر بزرگمهر، انتشارات سروش، تهران، 1380.
منبع: http://farsi.islamquest.net
جملۀ «من مي انديشم پس هستم» از جمله اندیشه های «رنه دکارت» در «رساله گفتار در روش» است. دكارت در اینباره استدلال مي كرد كه اگر من شك مي كنم پس ضرورتاً بايد يك «من»ي باشد تا بتواند شك كند «شک می کنم پس هستم»، درغيراينصورت چگونه مي تواند هرگونه شكي صورت پذيرد. از طرفي دكارت معتقد است كه اين «وجودداشتن» تنها زماني يقيني است كه من آگاه باشم لذا وي ضابطه «من مي انديشم پس هستم» را به عنوان نخستين اصل فلسفه خويش مي داند. پس این دو جمله هر دو از دکارت است.
دکارت با جمله معروف «من می اندیشم پس هستم » زمینه ساز تولد انسان به مثابه سوژه ((Subject را فراهم نمود.[1] اما کانت با بسط معرفت شناسی، هویت جدیدی از انسان ارائه کرد که در آن عقل به محور هویت فرد تبدیل شد و سایر وجوه انسانی همچون عاطفه و احساس به مثابه امور پست مورد طرد قرار گرفت. در این برداشت از هویت انسانی ، مَن، تنها اشاره به جنبه عقلانی بشر دارد.[2]
برای مطالعه بیشتر به منابع زیر مراجعه کنید:
1- گفتار در روش راه بردن عقل، رنه دكارت، ترجمه محمدعلي فروغي به تصحيح اميرجلال الدين اعلم، نشر البرز ۱۳۷۷
2ـ تأملات در فلسفه اولي ، رنه دكارت ، ترجمه احمد احمدي، مركز توليد و انتشارات مجتمع دانشگاهي ادبيات و علوم انساني ۱۳۶۱
3ـ سير حكمت در اروپا، محمدعلي فروغي به تصحيح اميرجلال الدين اعلم، نشر البرز ۱۳۷۷
4ـ فلاسفه بزرگ، بريان مگي ، ترجمه عزت الله فولادوند، انتشارات خوارزمي ۱۳۷۲
5ـ فلسفه روشن انديشي، ارنست كاسيرر، ترجمه نجف دريابندري، انتشارات خوارزمي ۱۳۷۲
6ـ بحث در مابعدالطبيعه، ژان وال، ترجمه يحيي مهدوي ، انتشارات خوارزمي ۱۳۷۰
پی نوشتها:
[1] ر.ک: فردریک کاپلستون، تاریخ فلسفه، ج4، از دکارت تا لایب نیتس، فصل سوم، ترجمۀ غلامرضا اعوانی، انتشارات سروش، تهران، 1380.
[2] ر.ک: همان منبع، ج 6، از ولف تا کانت، فصل 10، ترجمۀ اسماعیل سعادت و منوچهر بزرگمهر، انتشارات سروش، تهران، 1380.
منبع: http://farsi.islamquest.net
