پرسش :
آسيبهای فوتبال از نظر علت پديد آورنده به چند دسته تقسيم می‌شوند؟
پاسخ :
آسيبهای مستقيم:
از آنجا كه فوتبال يک ورزش پر برخورد است، غالب اوقات ضربه مستقيم به فوتباليست‌ها اصابت مي كند. مثلا در طي تكل بازيكن حريف يا در اثر تصادم با يک بازيكن ديگر. اين ضربات به آسيب‌هاي كوفتگی (پارگی عروق خونی داخل نسوج نرم كه به تشكيل هماتوم می‌انجامد) ياشكستگي‌های استخوان منتهی می‌شوند.
آسيبهای غير مستقيم:
اين آسيب‌ها از نيروهايي كه در يک ساختار عضلاني اسكلتی در طی فعاليت ايجاد می‌شوند، ناشی می‌گردند. آسيب ممكن است درعضلات تاندون‌ها، رباط‌ها ، مفاصل و استخوان‌ها مشاهده شود. اين نوع از آسيب غالبا در ابتدا يا انتهای بازی و به خاطر گرم نكردن به ميزان كافی، انعطاف پذيری ضعيف يا خستگی عارض می‌گردد.
آسيبهای ناشی از استعمال مفرط (Overuse Injuries):
در اثر حركات مستمر يا مكرر يا در نتيجه قرار گرفتن عضو در معرض فشارهايی زياد پديد می‌آيند. اين آسيب‌ها در اثر خطاهای تمرينی شامل گرم كردن ناكافی، برنامه‌های تمرينی بسيار شديد، افزايش ناگهانی در مدت تناوب يا شدت تمرين و بازپروری ناكافی آسيب قبلی هستند. ناهنجاری‌هاي بيومكانيكی شامل يكسان نبودن طول پاها، عدم انعطاف پذيری نسج نرم، قرار گيری اندام در وضعيت بيومكانيكی نامناسب و سفتی مفصل می‌باشند.
مشكلات كفش عبارت از عدم قابليت مناسب در استهلاک نيروي وارده، محافظت ناكافی يا سايز نامناسب آن هستند.
زمين مسابقه ممكن است مسئول بروز آسيب‌ها باشد. به عنوان مثال درصورتی كه زمين ناصاف و يا چمن و كف پوش آن از كيفيت مناسب برخوردار نباشد، شكستگی‌های تنشی(Stress fractures) (شكستگی‌های ظريف در استخوان قشری) ازفشارهای شديد ناشی می‌شود و ممكن است در رده آسيبهای استعمال مفرط قراربگيرد. اين شكستگی‌ها در استخوان‌های كف پا (متاتارس)، نازک نی (فيبولا) و درشت نی (تيبيا) شايعند.
منبع: www.schoolnet.ir
آسيبهای مستقيم:
از آنجا كه فوتبال يک ورزش پر برخورد است، غالب اوقات ضربه مستقيم به فوتباليست‌ها اصابت مي كند. مثلا در طي تكل بازيكن حريف يا در اثر تصادم با يک بازيكن ديگر. اين ضربات به آسيب‌هاي كوفتگی (پارگی عروق خونی داخل نسوج نرم كه به تشكيل هماتوم می‌انجامد) ياشكستگي‌های استخوان منتهی می‌شوند.
آسيبهای غير مستقيم:
اين آسيب‌ها از نيروهايي كه در يک ساختار عضلاني اسكلتی در طی فعاليت ايجاد می‌شوند، ناشی می‌گردند. آسيب ممكن است درعضلات تاندون‌ها، رباط‌ها ، مفاصل و استخوان‌ها مشاهده شود. اين نوع از آسيب غالبا در ابتدا يا انتهای بازی و به خاطر گرم نكردن به ميزان كافی، انعطاف پذيری ضعيف يا خستگی عارض می‌گردد.
آسيبهای ناشی از استعمال مفرط (Overuse Injuries):
در اثر حركات مستمر يا مكرر يا در نتيجه قرار گرفتن عضو در معرض فشارهايی زياد پديد می‌آيند. اين آسيب‌ها در اثر خطاهای تمرينی شامل گرم كردن ناكافی، برنامه‌های تمرينی بسيار شديد، افزايش ناگهانی در مدت تناوب يا شدت تمرين و بازپروری ناكافی آسيب قبلی هستند. ناهنجاری‌هاي بيومكانيكی شامل يكسان نبودن طول پاها، عدم انعطاف پذيری نسج نرم، قرار گيری اندام در وضعيت بيومكانيكی نامناسب و سفتی مفصل می‌باشند.
مشكلات كفش عبارت از عدم قابليت مناسب در استهلاک نيروي وارده، محافظت ناكافی يا سايز نامناسب آن هستند.
زمين مسابقه ممكن است مسئول بروز آسيب‌ها باشد. به عنوان مثال درصورتی كه زمين ناصاف و يا چمن و كف پوش آن از كيفيت مناسب برخوردار نباشد، شكستگی‌های تنشی(Stress fractures) (شكستگی‌های ظريف در استخوان قشری) ازفشارهای شديد ناشی می‌شود و ممكن است در رده آسيبهای استعمال مفرط قراربگيرد. اين شكستگی‌ها در استخوان‌های كف پا (متاتارس)، نازک نی (فيبولا) و درشت نی (تيبيا) شايعند.
منبع: www.schoolnet.ir
