پرسش :
در مورد كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا توضيح دهيد؟
پاسخ :
اين حديث شريف كه از حضرت صادق (ع) است نشانگر اين است كه عاشورا فرهنگى جارى بر بستر زمان و كربلا نماد استقامت در راه هدف و مبارزه با ظلم و بى عدالتى است. اين گونه نيست كه عاشورا حادثه اى محدود در چارچوب زمان و واقع در چارچوب مكان معين باشد. پيام اين حديث نورانى اين است كه هر سرزمينى كه صحنه يك و تاز سپاهيان جور و ظلم و بى عدالتى و دين ستيزى باشد در حكم كربلاست و بايد همان ايثار و جانبازى و صبر و استقامتى كه از طرف امام حسين (ع) و خانواده و ياران فداكارش به ظهور پيوست، در اين سرزمين توسط اهل ايمان و معتقدان به امام حسين (ع) و راه مقدس او ظهور يابد و همان صفات عالى انسانى و خدايى كه در روز عاشورا متبلور گرديد بايد در هر زمانى كه نياز به كارى حسينى و شجاعت و از جان گذشتگى حسينى (ع) است تبلور پيدا كند.
مهم، داشتن هدفى حسينى (ع) و درد دين و خدا و فضيلت داشتن است. مهم، در راه بودن و در جاده بندگى گام برداشتن و از آن منحرف نشدن است. در كدام سرزمين بودن و در چه روزگارى به سر بردن چندان اهميتى ندارد. پس انسان با عقايد و باورها و گفتار و كردارش مى تواند كربلايى و عاشورايى و حسينى (ع) باشد و با شناخت حسين (ع) و راه او و هدف مقدس او و معرفت و عشق و اخلاص و شجاعت و ايثار و صبر و استقامت مى تواند دنباله رو و پيرو سيد الشهدا (ع) باشد. جنبه ديگر اين حديث شريف بيان مسؤوليتى است كه هر مسلمان شيعه معتقد در هر عصر و زمان و در هر مكانى بايد بر عهده بگيرد و متوجه باشد كه هر روز و بلكه هر لحظه از عمرش، كربلا و عاشورا و صحنه تقابل و درگيرى سپاهيان حق و باطل است و لذا بايد هماره بيدار باشد و مواظبت كند كه از جمله لشكريان حق و سپاه حسين (ع) باشد نه از جنود باطل و اعوان و انصار يزيد و يزيديان. هر لحظه و هر ساعت و هر روز، زمان امتحان و سنجش است و در اين آزمايش ها صفوف اهل حق از اهل باطل و صفوف حسينيان از يزيديان از هم جدا مى گردد و اين ما هستيم كه بايد صف خود را در اين ميدان و معركه مشخص نماييم و نيت و باور و اعمال خود را حسينى (ع) نماييم.
منبع:www. quran.ac.ir
اين حديث شريف كه از حضرت صادق (ع) است نشانگر اين است كه عاشورا فرهنگى جارى بر بستر زمان و كربلا نماد استقامت در راه هدف و مبارزه با ظلم و بى عدالتى است. اين گونه نيست كه عاشورا حادثه اى محدود در چارچوب زمان و واقع در چارچوب مكان معين باشد. پيام اين حديث نورانى اين است كه هر سرزمينى كه صحنه يك و تاز سپاهيان جور و ظلم و بى عدالتى و دين ستيزى باشد در حكم كربلاست و بايد همان ايثار و جانبازى و صبر و استقامتى كه از طرف امام حسين (ع) و خانواده و ياران فداكارش به ظهور پيوست، در اين سرزمين توسط اهل ايمان و معتقدان به امام حسين (ع) و راه مقدس او ظهور يابد و همان صفات عالى انسانى و خدايى كه در روز عاشورا متبلور گرديد بايد در هر زمانى كه نياز به كارى حسينى و شجاعت و از جان گذشتگى حسينى (ع) است تبلور پيدا كند.
مهم، داشتن هدفى حسينى (ع) و درد دين و خدا و فضيلت داشتن است. مهم، در راه بودن و در جاده بندگى گام برداشتن و از آن منحرف نشدن است. در كدام سرزمين بودن و در چه روزگارى به سر بردن چندان اهميتى ندارد. پس انسان با عقايد و باورها و گفتار و كردارش مى تواند كربلايى و عاشورايى و حسينى (ع) باشد و با شناخت حسين (ع) و راه او و هدف مقدس او و معرفت و عشق و اخلاص و شجاعت و ايثار و صبر و استقامت مى تواند دنباله رو و پيرو سيد الشهدا (ع) باشد. جنبه ديگر اين حديث شريف بيان مسؤوليتى است كه هر مسلمان شيعه معتقد در هر عصر و زمان و در هر مكانى بايد بر عهده بگيرد و متوجه باشد كه هر روز و بلكه هر لحظه از عمرش، كربلا و عاشورا و صحنه تقابل و درگيرى سپاهيان حق و باطل است و لذا بايد هماره بيدار باشد و مواظبت كند كه از جمله لشكريان حق و سپاه حسين (ع) باشد نه از جنود باطل و اعوان و انصار يزيد و يزيديان. هر لحظه و هر ساعت و هر روز، زمان امتحان و سنجش است و در اين آزمايش ها صفوف اهل حق از اهل باطل و صفوف حسينيان از يزيديان از هم جدا مى گردد و اين ما هستيم كه بايد صف خود را در اين ميدان و معركه مشخص نماييم و نيت و باور و اعمال خود را حسينى (ع) نماييم.
منبع:www. quran.ac.ir
