پرسش :
آيا حقيقت دارد كه بعد از ظهور امام زمان(علیه السلام) و دوران امامت ايشان حضرت علي(علیه السلام) دوباره رجعت مي كند و يك دوره خلافت در زمين دارد؟
پاسخ :
رجعت به معناي بازگشت است. و مقصود از آن در اصطلاح علماي شيعه، بازگشت عدهاي از اموات به دنيا، پس از ظهور امام زمان(عج) و قبل از فرا رسيدن روز قيامت است. در اين جا توجه به چند مطلب لازم است.
الف) امكان رجعت: زنده شدن برخي از اموات، (رجعت) در امتهاي پيشين واقع شده است و آيات قرآن و روايات بر آن دلالت دارد:
1. رجعت عدهاي از بني اسرائيل: «و اذ قلتم يا موسي لن نؤمن لك حتي نري الله جهره فاخذتكم الصاعقه و انتم تنظرون * ثم بعثناكم من بعد موتكم لعلّكم تشكرون» و [ياد كنيد] هنگامي را كه گفتيد اي موسي هرگز به تو ايمان نميآوريم مگر آنكه خدا را آشكارا ببينيم پس صاعقه شما را فراگرفت در حالي كه مينگريستيد * سپس شما را پس از مردنتان برانگيختيم، شايد سپاسگزاري كنيد»، (بقره / 55 و 56).
2. رجعت هزاران نفري كه از شهر خود بيرون آمدند: «المتر الي الذين خرجوا من ديارهم و هم الوف حذر الموت فقال لهم الله موتوا ثم احياهم ان الله لذو فضل علي الناس و لكن اكثر الناس لا يشكرون» آيا به كساني كه براي گريز از مرگ از شهر خود بيرون آمدند در حالي كه هزاران نفر بودند، ننگريستي. پس خدا به آنان گفت بميريد سپس آنها را زنده ساخت. بيترديد خداوند بر مردم بخشش فراواني دارد و لكن بيشتر آنان سپاسگزاري نميكنند»، (بقره / 243).
3. رجعت و زنده شدن مردگان به دست عيسي(ع): «و رسولا الي بني اسرائيل أنّي قد جنتكم بآيه من ربكم... و احي الموتي باذن الله» و [او را] فرستادهاي به سوي بني اسرائيل [قرار داد كه ميگفت] من از طرف پروردگارتان نشانهاي براي شما آوردهام... و مردگان را به اذن خدا زنده ميكنم»، (آل عمران / 49).
آيات بسياري كه حاكي از رجعت در امتهاي گذشته است، (رجوع كنيد به كتاب شيعه و رجعت، سيد محمد ميرشاه ولد، و رجعت علامه مجلسي).
ب) اصل رجعت به اين معني، مطلبي مسلّم و ضروري نزد شيعه است، هر چند جزو اصول عقايد شمرده نميشود.
ج) مباحث مربوط به كيفيات رجعت امري مسلم و ضروري نيست لكن برخي مطالب از روايات رجعت استفاده ميشود مثل اين كه كساني كه در زمان حضرت مهدي رجعت ميكنند دو دستهاند يك دسته مؤمنان بسيار خالص به تعبير روايات ممحّض در ايمانند، (بحارالانوار، ج 53، ص 39، حديث 1) و يك دسته بدكاران بسيار بد به تعبير روايات ممحّض در شرك، (همان مصدر). مؤمنان خالص براي ديدن دولت كريمه اهل بيت و رسيدن به ثواب نصرت و ياري امام زمان و طاغيان بسيار شرور براي عقوبت و انتقام گرفتن از آنان. در برخي روايات، اصحاب كهف و سلمان و ابوذر و مقداد و مالك اشتر جزو ياران رجعت يافته حضرت مهدي(عج) شمرده شده است، (رجعت، علامه مجلسي، كانون پژوهش اصفهان، چاپ اول، ص 45) و در برخي روايات از رجعت حضرت علي(ع) و امام حسين(ع) سخن به ميان آمده است، (بحارالانوار، ج 53، ص 39، باب الرجعه احاديث 2 و 12 و 13 و 14 و 19 و 20 و 23 و 30).
اصل رجعت ائمه اطهار(ع) از مسلمات است؛ اما آيا همه آن بزرگواران ميآيند يا منحصر است به حضرت امير و سيدالشهدا(ع) اختلافي است.
براي آگاهي بيشتر ر.ك:
1ـ رجعت از نظر شيعه، نجم الدين طبسي
2ـ رجعت، خادمي شيرازي
3ـ رجعت، علامه مجلسي
4ـ شيعه و رجعت، سيد محمد ميرشاه ولد
www.eporsesh.com
رجعت به معناي بازگشت است. و مقصود از آن در اصطلاح علماي شيعه، بازگشت عدهاي از اموات به دنيا، پس از ظهور امام زمان(عج) و قبل از فرا رسيدن روز قيامت است. در اين جا توجه به چند مطلب لازم است.
الف) امكان رجعت: زنده شدن برخي از اموات، (رجعت) در امتهاي پيشين واقع شده است و آيات قرآن و روايات بر آن دلالت دارد:
1. رجعت عدهاي از بني اسرائيل: «و اذ قلتم يا موسي لن نؤمن لك حتي نري الله جهره فاخذتكم الصاعقه و انتم تنظرون * ثم بعثناكم من بعد موتكم لعلّكم تشكرون» و [ياد كنيد] هنگامي را كه گفتيد اي موسي هرگز به تو ايمان نميآوريم مگر آنكه خدا را آشكارا ببينيم پس صاعقه شما را فراگرفت در حالي كه مينگريستيد * سپس شما را پس از مردنتان برانگيختيم، شايد سپاسگزاري كنيد»، (بقره / 55 و 56).
2. رجعت هزاران نفري كه از شهر خود بيرون آمدند: «المتر الي الذين خرجوا من ديارهم و هم الوف حذر الموت فقال لهم الله موتوا ثم احياهم ان الله لذو فضل علي الناس و لكن اكثر الناس لا يشكرون» آيا به كساني كه براي گريز از مرگ از شهر خود بيرون آمدند در حالي كه هزاران نفر بودند، ننگريستي. پس خدا به آنان گفت بميريد سپس آنها را زنده ساخت. بيترديد خداوند بر مردم بخشش فراواني دارد و لكن بيشتر آنان سپاسگزاري نميكنند»، (بقره / 243).
3. رجعت و زنده شدن مردگان به دست عيسي(ع): «و رسولا الي بني اسرائيل أنّي قد جنتكم بآيه من ربكم... و احي الموتي باذن الله» و [او را] فرستادهاي به سوي بني اسرائيل [قرار داد كه ميگفت] من از طرف پروردگارتان نشانهاي براي شما آوردهام... و مردگان را به اذن خدا زنده ميكنم»، (آل عمران / 49).
آيات بسياري كه حاكي از رجعت در امتهاي گذشته است، (رجوع كنيد به كتاب شيعه و رجعت، سيد محمد ميرشاه ولد، و رجعت علامه مجلسي).
ب) اصل رجعت به اين معني، مطلبي مسلّم و ضروري نزد شيعه است، هر چند جزو اصول عقايد شمرده نميشود.
ج) مباحث مربوط به كيفيات رجعت امري مسلم و ضروري نيست لكن برخي مطالب از روايات رجعت استفاده ميشود مثل اين كه كساني كه در زمان حضرت مهدي رجعت ميكنند دو دستهاند يك دسته مؤمنان بسيار خالص به تعبير روايات ممحّض در ايمانند، (بحارالانوار، ج 53، ص 39، حديث 1) و يك دسته بدكاران بسيار بد به تعبير روايات ممحّض در شرك، (همان مصدر). مؤمنان خالص براي ديدن دولت كريمه اهل بيت و رسيدن به ثواب نصرت و ياري امام زمان و طاغيان بسيار شرور براي عقوبت و انتقام گرفتن از آنان. در برخي روايات، اصحاب كهف و سلمان و ابوذر و مقداد و مالك اشتر جزو ياران رجعت يافته حضرت مهدي(عج) شمرده شده است، (رجعت، علامه مجلسي، كانون پژوهش اصفهان، چاپ اول، ص 45) و در برخي روايات از رجعت حضرت علي(ع) و امام حسين(ع) سخن به ميان آمده است، (بحارالانوار، ج 53، ص 39، باب الرجعه احاديث 2 و 12 و 13 و 14 و 19 و 20 و 23 و 30).
اصل رجعت ائمه اطهار(ع) از مسلمات است؛ اما آيا همه آن بزرگواران ميآيند يا منحصر است به حضرت امير و سيدالشهدا(ع) اختلافي است.
براي آگاهي بيشتر ر.ك:
1ـ رجعت از نظر شيعه، نجم الدين طبسي
2ـ رجعت، خادمي شيرازي
3ـ رجعت، علامه مجلسي
4ـ شيعه و رجعت، سيد محمد ميرشاه ولد
www.eporsesh.com
.jpg "ارواح آدمیان در عالم برزخ چند گروهند؟")
