پرسش :
همسر من، بازى والدين با كودكان را رفتارى نابخردانه و باعث كسر شأن آن دو مىداند. آيا اين انديشه درست است؟
پاسخ :
با استفاده از روايات دينى و نوع برخورد اولياى الاهى با اين مسأله، با اطمينان مىتوان گفت كه انديشه همسر شما درست نيست. بازى والدين با كودكان، آثار و بركات بسيار ارزشمندى دارد كه نبايد فرزندان را از آنها محروم كرد.
با توجه به اين كه والدين، مهمترين افراد براى كودك هستند، دوست دارد وارد دنياى او شوند و با وى بازى كنند. بازى والدين با كودك، احساس خودباورى را در او تقويت مىكند.
اگر بازى پدر و مادر با كودك باعث كسر شأن آن دو مىشد، رسول گرامى صلى الله عليه و آله و امامان معصوم عليهالسلام با فرزندان خود يا كودكان ديگر بازى نمىكردند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در جمع ياران، سر خود را براى حسن و حسين كه از سر و گردن حضرت بالا مىرفتند، پايين مىآورد و گاهى آنان را مىگرفت و مىبوسيد. (1)
روزى رسول گرامى در حركت به سمت ميهمانى، مىكوشيد حسين را كه با پسرها بازى مىكرد بگيرد؛ ولى او به اين سو و آن سو فرار مىكرد. حضرت او را مىخنداند و سرانجام او را گرفت. (2)
آن بزرگوار، زبانش را براى حسين كوچك در مىآورد و كودك سرخى زبان را مىديد و مىخنديد. (3)
حضرت گاهى براى حسن و حسين عليهماالسلام نيمخيز مىنشست و آنان را بر پشت خود سوار مىكرد و مىفرمود: شتر شما شتر خوبى است. (4)
روزى دستان حسين را گرفت و پايش را روى پاى خود گذاشت و مىفرمود: بيا بالا چشم كوچولو. بيا بالا چشم كوچولو. (5)
رسول خدا صلى الله عليه و آله با دختر خواندهاش زينب نيز بازى مىكرد و پى در پى او را با تعبير «زينب كوچولو» صدا مىزد.(6)
بازى با كودكان آن قدر از ديدگاه رسول خدا صلى الله عليه و آله مهم بوده كه حتى هنگام نماز هم مانع بازى آنان نمىشد. روزى هنگام نماز، حسين خردسال در حال سجده بر دوش حضرت سوار شد و پاهايش را تكان مىداد و مىگفت: هى هى. وقتى پيامبر مىخواست از سجده سر بردارد، او را به آرامى مىگرفت و كنار خود مىگذاشت و حسين دوباره همان كار را تكرار مىكرد. (7)
فاطمه زهرا عليهاالسلام نيز با فرزند خود، حسن بازى مىكرد؛ او را به هوا مىانداخت و شعر زيبايى را مىخواند و مىفرمود:
حسن جان! مانند پدرت على باش و ريسمان را از گردن حق بردار. خداى احسان كننده را بپرست و با دشمنان و كينهتوزان دوستى مكن. (8)
اشبه اباك يا حسن
و اخلع عن الحق الرسن
و اعبد الها ذا منن
و لا توال ذا الاحن
پی نوشتها:
1. محمدى رى شهرى، حكمت نامه كودك، ص 263 به نقل از شرح الاخبار، ج 2، ص 115.
2. همان، ص 265 به نقل از مستدرك صحيحين، ج 3، ص 194.
3. همان، ص 269 به نقل از صحيح ابن حبان، ج 15، ص 431.
4. علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 43، ص 285.
5. تاريخ دمشق، ج 13، ص 194.
6. متقى هندى، كنزالعمال، ج 7، ص 140.
7. علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 43، ص 296.
8. ابنشهر آشوب، مناقب، ج 3، ص 389.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
با استفاده از روايات دينى و نوع برخورد اولياى الاهى با اين مسأله، با اطمينان مىتوان گفت كه انديشه همسر شما درست نيست. بازى والدين با كودكان، آثار و بركات بسيار ارزشمندى دارد كه نبايد فرزندان را از آنها محروم كرد.
با توجه به اين كه والدين، مهمترين افراد براى كودك هستند، دوست دارد وارد دنياى او شوند و با وى بازى كنند. بازى والدين با كودك، احساس خودباورى را در او تقويت مىكند.
اگر بازى پدر و مادر با كودك باعث كسر شأن آن دو مىشد، رسول گرامى صلى الله عليه و آله و امامان معصوم عليهالسلام با فرزندان خود يا كودكان ديگر بازى نمىكردند.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در جمع ياران، سر خود را براى حسن و حسين كه از سر و گردن حضرت بالا مىرفتند، پايين مىآورد و گاهى آنان را مىگرفت و مىبوسيد. (1)
روزى رسول گرامى در حركت به سمت ميهمانى، مىكوشيد حسين را كه با پسرها بازى مىكرد بگيرد؛ ولى او به اين سو و آن سو فرار مىكرد. حضرت او را مىخنداند و سرانجام او را گرفت. (2)
آن بزرگوار، زبانش را براى حسين كوچك در مىآورد و كودك سرخى زبان را مىديد و مىخنديد. (3)
حضرت گاهى براى حسن و حسين عليهماالسلام نيمخيز مىنشست و آنان را بر پشت خود سوار مىكرد و مىفرمود: شتر شما شتر خوبى است. (4)
روزى دستان حسين را گرفت و پايش را روى پاى خود گذاشت و مىفرمود: بيا بالا چشم كوچولو. بيا بالا چشم كوچولو. (5)
رسول خدا صلى الله عليه و آله با دختر خواندهاش زينب نيز بازى مىكرد و پى در پى او را با تعبير «زينب كوچولو» صدا مىزد.(6)
بازى با كودكان آن قدر از ديدگاه رسول خدا صلى الله عليه و آله مهم بوده كه حتى هنگام نماز هم مانع بازى آنان نمىشد. روزى هنگام نماز، حسين خردسال در حال سجده بر دوش حضرت سوار شد و پاهايش را تكان مىداد و مىگفت: هى هى. وقتى پيامبر مىخواست از سجده سر بردارد، او را به آرامى مىگرفت و كنار خود مىگذاشت و حسين دوباره همان كار را تكرار مىكرد. (7)
فاطمه زهرا عليهاالسلام نيز با فرزند خود، حسن بازى مىكرد؛ او را به هوا مىانداخت و شعر زيبايى را مىخواند و مىفرمود:
حسن جان! مانند پدرت على باش و ريسمان را از گردن حق بردار. خداى احسان كننده را بپرست و با دشمنان و كينهتوزان دوستى مكن. (8)
اشبه اباك يا حسن
و اخلع عن الحق الرسن
و اعبد الها ذا منن
و لا توال ذا الاحن
پی نوشتها:
1. محمدى رى شهرى، حكمت نامه كودك، ص 263 به نقل از شرح الاخبار، ج 2، ص 115.
2. همان، ص 265 به نقل از مستدرك صحيحين، ج 3، ص 194.
3. همان، ص 269 به نقل از صحيح ابن حبان، ج 15، ص 431.
4. علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 43، ص 285.
5. تاريخ دمشق، ج 13، ص 194.
6. متقى هندى، كنزالعمال، ج 7، ص 140.
7. علامه مجلسى، بحارالانوار، ج 43، ص 296.
8. ابنشهر آشوب، مناقب، ج 3، ص 389.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388
