يکشنبه، 20 آذر 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

پرسش :

علل جسمى و پزشكى شب ادرارى كودكان چيست و در اين صورت چه بايد كرد؟


پاسخ :
حدود 5 درصد (و بنا بر پژوهش‏هاى ديگر، 2 و 10 درصد) از شب ادرارى‏هاى كودكان به علت مشكلات جسمى و ضايعات عضوى است كه پيش از هر گونه بررسى، بايد اين مشكلات احتمالى رد، و از نبودن مشكل عضوى اطمينان حاصل شود.
مهم‏ترين نشانه اين نوع شب ادرارى اين است كه هيچ شبى ترك نمى‏شود. گاهى ممكن است علل پزشكى و غير پزشكى (ر. ك: ص 157 - 155) با هم وجود داشته باشند كه نبايد از اين علل چند گانه غفلت كرد.
مهم‏ترين و شايع‏ترين علت جسمى شب ادرارى كودكان، عفونت مجراى ادرار است كه در دختران زير 5 سال بيشتر ديده مى‏شود و علت عفونت، سرايت ميكروب از مقعد به مجراى ادرار به جهت شست و شوى دختر از جلو به عقب است.(1) علت ديگر ابتلاى افزون‏تر دختران از پسران، كوتاه‏تر بودن «ميزراه» (مجراى ادرار) آنان در مقايسه با پسران است.
در صورتى كه كودك، شب ادرارى نداشته يا پيش‏تر داشته و مدتى (6 تا 12 ماه) قطع بوده و دوباره آغاز شده است نيز احتمال عفونت مجراى ادرار زياد است.
از نشانه‏هاى ديگر اين علت، احساس سوزش هنگام دفع ادرار، تكرر فزاينده دفع ادرار به ميزان كم، درد در قسمت پايين كمر يا يك طرف شكم، ادرار به رنگ قرمز، صورتى يا دودى در اثر وجود خون، و تب است.
در صورت وجود چنين نشانه‏هايى، پس از آزمايش كامل و كشت ادرار، براى رفع مشكل، آنتى‏بيوتيك مناسب تجويز مى‏شود.
علت مهم ديگر، تأخير در رشد سامانه عصبى - عضلانى كنترل كننده دفع ادرار است كه باعث ضعف عضلات مثانه (عضلات اسفنكتر) مى‏شود و كودك نمى‏تواند ادرار خود را در شب كنترل كند يا اين كه مثانه او كوچك است.
از نشانه‏هاى اين علت، آن است كه كودك در طول روز، بيشتر از كودكان ديگر به دستشويى مى‏رود.
اين دو مشكل (ضعف عضلات و كوچكى مثانه) را مى‏توان با تمرين «كشش مثانه» به تدريج از بين برد (ر. ك: ص 160).
يكى از نشانه‏هاى علل پيشين (عفونت مجراى ادرار، ضعف عضلات و كوچكى مثانه) اين است كه كودك، روز ادرارى هم دارد؛ يعنى در طول روز هم نمى‏تواند ادرار خود را كنترل كند.
عفونت مثانه يا ورم و يا سنگ مثانه هم در رديف علل پيشين است.
علت جسمى ديگر براى شب ادرارى، ديابت قندى است كه باعث تكرر ادرار و گاهى سبب شب ادرارى كودكانى مى‏شود كه پيش‏تر كنترل ادرار داشته‏اند.
علت ديگر پزشكى، ديابت بى‏مزه (ديابت انسى پيد) است. علت ديابت بى‏مزه، اختلال هورمونى است و از ناتوانى غده هيپوفيز در ترشح هورمون ضد ادرار» ADH «ناشى مى‏شود.
نشانه‏هاى ديابت بى‏مزه عبارتد از: دفع مكرر ادرار در شب به مقدار زياد، كمرنگ و رقيق بودن ادرار، تشنگى بسيار، و لاغرى به جهت كاهش وزن.
در صورت وجود ديابت بى‏مزه، متخصص، دارويى به نام «دسموپرسين» (Desmopressin) تجويز مى‏كند كه نوعى هورمون ضد ادرار مصنوعى است تا ناتوانى غده هيپوفيز در ترشح اين هورمون را جبران كند. اين دارو به شكل اسپرى بينى استفاده مى‏شود و به صورت قرص نيز موجود است.
دسموپرسين در مقايسه با داروهاى ديگر، عوارض كمترى دارد. احتمال تورم مجارى بينى، خونريزى بينى، سردرد، و دل درد از عوارض اين دارو است. افزون بر اين علل، علل پزشكى ديگرى نيز احتمال دارد: ضايعات مغزى (آسيب به مركز كنترل ادرار در مغز)، عقب ماندگى ذهنى، صرع، نارسايى كليه‏ها، ضربه‏هاى وارد شده به ستون فقرات و نخاع، شكستگى لگن، كم خونى و كمبود كلسيم خون، التهاب ناحيه تناسلى و انحراف در دستگاه تناسلى كه با ختنه شدن كودك حل مى‏شود، و در موارد نادر، نقص مادرزادى در مجراى ادرار، و گاهى بيمارى در بقيه دستگاه‏هاى بدن.
پی نوشت:
1. گاهى ميكروب‏ها از طريق جريان خون به مجراى ادرار سرايت مى‏كنند.
منبع: کتاب نسیم مهر(3)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)/1388


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.