پرسش :

كارگري از يك واحد كارگري بصورت مأمور در واحد كارگري ديگري بكار مشغول است حكم آن چيست؟ آيا به اين مورد مأموريت موضوع ماده 46 قانون كار قابل اطلاق است؟

پاسخ :
در قانون كار به جز ترتيبات مقرر در ماده 46، پيش بيني ديگري در زمينه مأموريت كارگران بعمل نيامده است و مأموريت موضوع اين ماده صرفاً شامل موارديست كه كارگر جهت انجام كار ارجاعي از سوي كارفرما و در ارتباط با مسئوليتها و وظايف شغلي خود به محلي خارج از كارگاه اصلي مأموريت يافته باشد . بديهي است چنانچه مراد از مأموريت قراردادن كارگر در اختيار كارفرماي ديگر به مدت موقت باشد از آنجا كه در قانون كار ترتيب خاصي در اين باره پيش بيني نشده است، مأموريت جدا از لزوم كسب موافقت كارگر، منوط به توافق دو كارفرماي مأموريت فرست و مأموريت پذير خواهد بود و در اين حالت وجود حالت« مأموريت» و مدت آن مي بايد در توافق حاصله تصريح شده و حق السعي دريافتي كارگر در كارگاه محل مأموريت از مبلغ دريافتي در كارگاه مأموريت فرست كمتر نباشد .
منبع:www.icm.ir