پرسش :
شبهه: بعضي با اين عبارت كه «بايد به انسان دنياي امروز اجازه داد كه خودش لباس انتخاب كند»[1] خواستهاند اين شبهه را القا كنند كه انسان امروزي در انتخاب لباس آزاد نيست و به او اجازه نميدهند خودش لباس انتخاب كند. آيا ادعاي مذكور صحيح است؟
پاسخ :
پاسخ: اولاً، واقعيت خارجيِ رفتن افراد، اعم از مرد و زن، دختر و پسر، جوان و غير جوان به مغازههاي لباس فروشي و گاهي صرف ساعتها وقت براي انتخاب يك مدل و رنگ خاص، حاكي از اين است كه افراد در انتخاب لباس آزادند؛ البته طبيعي است كه در هر جامعهاي به تناسب هنجارها و ارزشهاي حاكم بر جامعه، نوع خاصي از لباسها و پوششها در مغازهها وجود دارد كه به نحوي انتخاب افراد را محدود ميكند، ولي اين امر عمومي است و اختصاص به جامعه‌ي ما ندارد.
ثانياً، در اين كه انسان موجودي انتخابگر است، تفاوتي بين انسان امروز و ديروز نيست؛ مهم كيفي و ارزشمند بودن انتخاب است. دو شرط زير در كنار يكديگر يك انتخاب را كيفي و ارزشمند ميكند:
الف) انتخابي كه از روي شناخت و آگاهي صحيح و كامل صورت ميگيرد.
ب) انتخاب آگاهانهاي كه منجر به تأمين منافع و مصالح حقيقي انسان، اعم از منافع اخروي، دنيوي، فردي و اجتماعي گردد. در خصوص انتخاب لباس نيز همين دو شرط صادق است.
ثالثاً، فرض كنيد دختر جواني با لباس بسيار نازك و بدننما از منزل بيرون بيايد؛ اگر از او سؤال كنيد اين چه نوع لباسي است كه پوشيدهاي؟ و او در جواب بگويد لباسي است كه خودم انتخاب كردهام؛ آيا عقل سليم و شرع حكيم چنين اجازه‌اي به او مي‌دهد كه با لباس مذكور وارد جامعه شود و باعث تحريك و تهييج جنسي جوانان گردد؟ ما مطمئن هستيم كه پاسخ شما نيز به اين سؤال منفي است؛ زيرا شما نيز انسان منطقي و معقولي هستيد و چهارچوبهاي معقول و مشروع را قبول داريد.
پی نوشت:
[1] . گيو نمازي، روزنامهي نوروز، 18 / 4 / 80، صفحه‌ي 8، ستون چهارم.
منبع: حجابشناسي (چالشها و كاوشهاي جديد)، حسين مهديزاده، مركز مطالعات و پژوهش‌‌هاي فرهنگي حوزه‌ي علميه(1381).
پاسخ: اولاً، واقعيت خارجيِ رفتن افراد، اعم از مرد و زن، دختر و پسر، جوان و غير جوان به مغازههاي لباس فروشي و گاهي صرف ساعتها وقت براي انتخاب يك مدل و رنگ خاص، حاكي از اين است كه افراد در انتخاب لباس آزادند؛ البته طبيعي است كه در هر جامعهاي به تناسب هنجارها و ارزشهاي حاكم بر جامعه، نوع خاصي از لباسها و پوششها در مغازهها وجود دارد كه به نحوي انتخاب افراد را محدود ميكند، ولي اين امر عمومي است و اختصاص به جامعه‌ي ما ندارد.
ثانياً، در اين كه انسان موجودي انتخابگر است، تفاوتي بين انسان امروز و ديروز نيست؛ مهم كيفي و ارزشمند بودن انتخاب است. دو شرط زير در كنار يكديگر يك انتخاب را كيفي و ارزشمند ميكند:
الف) انتخابي كه از روي شناخت و آگاهي صحيح و كامل صورت ميگيرد.
ب) انتخاب آگاهانهاي كه منجر به تأمين منافع و مصالح حقيقي انسان، اعم از منافع اخروي، دنيوي، فردي و اجتماعي گردد. در خصوص انتخاب لباس نيز همين دو شرط صادق است.
ثالثاً، فرض كنيد دختر جواني با لباس بسيار نازك و بدننما از منزل بيرون بيايد؛ اگر از او سؤال كنيد اين چه نوع لباسي است كه پوشيدهاي؟ و او در جواب بگويد لباسي است كه خودم انتخاب كردهام؛ آيا عقل سليم و شرع حكيم چنين اجازه‌اي به او مي‌دهد كه با لباس مذكور وارد جامعه شود و باعث تحريك و تهييج جنسي جوانان گردد؟ ما مطمئن هستيم كه پاسخ شما نيز به اين سؤال منفي است؛ زيرا شما نيز انسان منطقي و معقولي هستيد و چهارچوبهاي معقول و مشروع را قبول داريد.
پی نوشت:
[1] . گيو نمازي، روزنامهي نوروز، 18 / 4 / 80، صفحه‌ي 8، ستون چهارم.
منبع: حجابشناسي (چالشها و كاوشهاي جديد)، حسين مهديزاده، مركز مطالعات و پژوهش‌‌هاي فرهنگي حوزه‌ي علميه(1381).
