پرسش :
بهترين راه تاثيرگذاري بر دوستان چيست؟
پاسخ :
بهترين راه تأثيرگذاري، اين است كه با رفتار و عمل كردن به حقايق ديني و معلومات خود، ديگران را تحت تأثير قراردهيم. قطعاً موقعي ميتوانيم اثرگذار باشيم كه خود اهل عمل باشيم؛ ولي اگر اهل عمل نباشيم ولو به ظاهر خود را متعبدهم جلوه دهيم - تأثيرگذاري ما خيلي كم ميشود. قرآن در سوره بقره ميفرمايد: «اتأمرون الناس بالبر و تنسون انفسكم» «آيا ديگران را به نيكي دعوت ميكنيد در حالي كه خودتان را فراموش كردهايد». معصوم(ع) هم ميفرمايد «كونوا دعاة الناس به غير السنتكم» ؛ «مردم را به غير زبانتان دعوت كنيد»؛ يعني، با عمل. بنابراين بهترين راه تأثيرگذاري اهل عمل شدن و الگوي مشاهدهاي براي ديگران ايجاد كردن است. مسأله تأثيرپذيري يا تأثيرگذاري در حدود كيفيت آن، بستگي به توانايي و قابليتهاي انسان در ابعاد مختلف دارد. مهمترين اموري كه در تاثيرگذاري دخالت دارد، ويژگيهاي روحي از قبيل اراده استوار، اخلاق نيكو، حسن معاشرت - و آگاهيها و توانشهاي علمي بالا است. تاثيرپذيري مثبت نيز تا حدودي به اين امور و نيز به ميزان انعطافپذيري و حقيقتطلبي شخص، ارتباط دارد. تاثيرپذيريهاي منفي برخاسته از ضعف آگاهي و اراده ميباشد. بنابراين هر اندازه در تقويت اراده خود و گسترش صفات حسنه و خلق و خوي پسنديده و افزونسازي آگاهيها ودانشهاي خود به ويژه در زمينه مسائل ديني، فرهنگي و اجتماعي - تلاش كنيد، به تدريج توان تاثيرگذاري بيشتري خواهيد يافت.
با رعايت اصول و نكات زير، فرد ميتواند ميزان تأثيرگذاريخويش را افزايش دهد:
1. كار خود را با تحسين و قدرداني صميمانه از طرف مقابل شروع كنيد.
2. با اندكي تفحص و جستوجو برنامه خود را با برجسته كردن يك يا چند نكته مثبت و ارزشمند در طرف مقابل و تحسين صادقانه از وي به جهت وجود آن امر مثبت، ارتباط خود را با وي پيگيري كنيد.
3. در صورتي كه اشتباه و لغزشي در وي مشاهده كرديد، مستقيماً از او گلايه نكنيد و وي را مورد انتقاد مستقيم و سرزنش خود قرار ندهيد.
4. قبل از انتقاد از ديگران درباره اشتباهات خود حرف بزنيد.
5. سعي كنيد شنونده خوبي باشيد و ديگران را تشويق كنيد درباره خود، براي شما حرف بزنند.
6. صميمانه ديگران را دوست داشته باشيد و به آنها اين محبت باطني خود را اعلام كنيد.
7. به ديگران اعتبار بدهيد و كاري كنيد كه احساس كنند مهم هستند.
8. در طرف مقابل نسبت به كاري كه ميخواهي انجام دهد، ميل شديدي ايجاد كنيد و به عبارت ديگر فضاي رواني لازم را براي انجام دادن آن عمل فراهم سازيد.
9. هر رفتاري را كه از ديگران نسبت به خود انتظار داريد، همان را با ايشان در پيش گيريد.
10. سعي كنيد نقطه نظرات و ديدگاههاي خويش را بر ديگران تحميل نكنيد؛ زيرا مردم سخن كسي را كه بخواهد عقيدهاش را بر آنان تحميل كند نميپذيرند و با كسي كه همچون يك سرپرست با ايشان رفتار كند، دوستي نميورزند و به او اعتماد نميكنند. در اين زمينه براي آگاهي بيشتر ر.ك.
الف. ديل كارنگي، آئين دوستيابي؛
ب. مدرسي، سيد هادي، دوستي و دوستان؛
پ. محمدي ري شهري، دوستي در قرآن.
eporsesh.com
بهترين راه تأثيرگذاري، اين است كه با رفتار و عمل كردن به حقايق ديني و معلومات خود، ديگران را تحت تأثير قراردهيم. قطعاً موقعي ميتوانيم اثرگذار باشيم كه خود اهل عمل باشيم؛ ولي اگر اهل عمل نباشيم ولو به ظاهر خود را متعبدهم جلوه دهيم - تأثيرگذاري ما خيلي كم ميشود. قرآن در سوره بقره ميفرمايد: «اتأمرون الناس بالبر و تنسون انفسكم» «آيا ديگران را به نيكي دعوت ميكنيد در حالي كه خودتان را فراموش كردهايد». معصوم(ع) هم ميفرمايد «كونوا دعاة الناس به غير السنتكم» ؛ «مردم را به غير زبانتان دعوت كنيد»؛ يعني، با عمل. بنابراين بهترين راه تأثيرگذاري اهل عمل شدن و الگوي مشاهدهاي براي ديگران ايجاد كردن است. مسأله تأثيرپذيري يا تأثيرگذاري در حدود كيفيت آن، بستگي به توانايي و قابليتهاي انسان در ابعاد مختلف دارد. مهمترين اموري كه در تاثيرگذاري دخالت دارد، ويژگيهاي روحي از قبيل اراده استوار، اخلاق نيكو، حسن معاشرت - و آگاهيها و توانشهاي علمي بالا است. تاثيرپذيري مثبت نيز تا حدودي به اين امور و نيز به ميزان انعطافپذيري و حقيقتطلبي شخص، ارتباط دارد. تاثيرپذيريهاي منفي برخاسته از ضعف آگاهي و اراده ميباشد. بنابراين هر اندازه در تقويت اراده خود و گسترش صفات حسنه و خلق و خوي پسنديده و افزونسازي آگاهيها ودانشهاي خود به ويژه در زمينه مسائل ديني، فرهنگي و اجتماعي - تلاش كنيد، به تدريج توان تاثيرگذاري بيشتري خواهيد يافت.
با رعايت اصول و نكات زير، فرد ميتواند ميزان تأثيرگذاريخويش را افزايش دهد:
1. كار خود را با تحسين و قدرداني صميمانه از طرف مقابل شروع كنيد.
2. با اندكي تفحص و جستوجو برنامه خود را با برجسته كردن يك يا چند نكته مثبت و ارزشمند در طرف مقابل و تحسين صادقانه از وي به جهت وجود آن امر مثبت، ارتباط خود را با وي پيگيري كنيد.
3. در صورتي كه اشتباه و لغزشي در وي مشاهده كرديد، مستقيماً از او گلايه نكنيد و وي را مورد انتقاد مستقيم و سرزنش خود قرار ندهيد.
4. قبل از انتقاد از ديگران درباره اشتباهات خود حرف بزنيد.
5. سعي كنيد شنونده خوبي باشيد و ديگران را تشويق كنيد درباره خود، براي شما حرف بزنند.
6. صميمانه ديگران را دوست داشته باشيد و به آنها اين محبت باطني خود را اعلام كنيد.
7. به ديگران اعتبار بدهيد و كاري كنيد كه احساس كنند مهم هستند.
8. در طرف مقابل نسبت به كاري كه ميخواهي انجام دهد، ميل شديدي ايجاد كنيد و به عبارت ديگر فضاي رواني لازم را براي انجام دادن آن عمل فراهم سازيد.
9. هر رفتاري را كه از ديگران نسبت به خود انتظار داريد، همان را با ايشان در پيش گيريد.
10. سعي كنيد نقطه نظرات و ديدگاههاي خويش را بر ديگران تحميل نكنيد؛ زيرا مردم سخن كسي را كه بخواهد عقيدهاش را بر آنان تحميل كند نميپذيرند و با كسي كه همچون يك سرپرست با ايشان رفتار كند، دوستي نميورزند و به او اعتماد نميكنند. در اين زمينه براي آگاهي بيشتر ر.ك.
الف. ديل كارنگي، آئين دوستيابي؛
ب. مدرسي، سيد هادي، دوستي و دوستان؛
پ. محمدي ري شهري، دوستي در قرآن.
eporsesh.com