پرسش :
شيعيان گناه كاري كه گناهان زياد دارند، در جهنم هميشه خواهند بود؟
پاسخ :
جهنمياني كه كافر نيستند، بعد از تحمل كيفر، از جهنم نجات مييابند و به بهشت وارد ميشوند، ولي كفار و كساني كه منكر خدا هستند و معاند هم هستند، در جهنم مخلّدند.
حضرت موسي بن جعفر عليهالسلام فرمود: "خدا در آتش جز اهل كفر و انكار را مخلد نميسازد". (1)
مرحوم صدارلمتألهين در اينباره ميفرمايد:"گوهر انساني براساس توحيد آفريده شد، و اين مسئله است كه هرگز نابود نميگردد. چيزي كه هست گناهان و لغزشها يك سلسله حالات پست و غير مناسبي است كه روي اين گوهر را ميپوشاند، ولي آن گاه كه وارد دوزخ ميگردد، به تدريج اين پوششها و حجابها از بين ميرود و انسان به فطرت خود باز ميگردد. در اين صورت از دوزخ رهايي يافته و با فطرت پاك وارد بهشت ميگردد". (2)
البته در بعضي از آيات، در مورد برخي گناهان مانند كشتن انساني بي گناه، كلمه مخلد و خلود در آتش دوزخ به كار رفته است كه بيشتر مفسران اين كلمه را در اين موارد (غير از كفر به معناي زمان طولاني معنا كردهاند، نه به معناي هميشگي. مخلد و هميشگي نبودن گناه كاران در جهنم نبايد چراغ سبزي براي آنان حساب شود، زيرا اوّلاً مدت عذاب معلوم نيست و ثانياً شدت عذاب آخرت به حدي است كه حتي يك لحظهاش هم غير قابل تحمل است. قرآن كريم در مورد سختي عذاب جهنم ميفرمايد: "همان روز (قيامت، كه آسمان همچون فلز گداخته ميشود، و كوهها مانند پشم رنگين متلاشي خواهد شد، و هيچ دوست صميمي سراغ دوستش را نميگيرد. آنها را نشانشان ميدهند (ولي هر كس گرفتار كار خويش است) چنان است كه گنهكار دوست ميدارد فرزندان خود، همسر، برادران، قبيله و فاميلش كه هميشه از او حمايت ميكردند، و همه مردم روي زمين را فدا كند تا مايه نجاتش گردند، اما هرگز چنين نيست (كه با اينها بتوان نجات يافت). آري شعلهاي سوزان آتش است.، دست و پا و پوست سرا را ميكند و ميبرد". (3)
پي نوشت ها :
1. توحيد صدوق، باب 36، حديث 6، ص 407.
2. جعفر سبحاني، منشور جاويد، ج9، ص 402؛ اسفار، ج9، ص 347 - 351.
3. معارج (70) آيه 9 - 16.
eporsesh.com
جهنمياني كه كافر نيستند، بعد از تحمل كيفر، از جهنم نجات مييابند و به بهشت وارد ميشوند، ولي كفار و كساني كه منكر خدا هستند و معاند هم هستند، در جهنم مخلّدند.
حضرت موسي بن جعفر عليهالسلام فرمود: "خدا در آتش جز اهل كفر و انكار را مخلد نميسازد". (1)
مرحوم صدارلمتألهين در اينباره ميفرمايد:"گوهر انساني براساس توحيد آفريده شد، و اين مسئله است كه هرگز نابود نميگردد. چيزي كه هست گناهان و لغزشها يك سلسله حالات پست و غير مناسبي است كه روي اين گوهر را ميپوشاند، ولي آن گاه كه وارد دوزخ ميگردد، به تدريج اين پوششها و حجابها از بين ميرود و انسان به فطرت خود باز ميگردد. در اين صورت از دوزخ رهايي يافته و با فطرت پاك وارد بهشت ميگردد". (2)
البته در بعضي از آيات، در مورد برخي گناهان مانند كشتن انساني بي گناه، كلمه مخلد و خلود در آتش دوزخ به كار رفته است كه بيشتر مفسران اين كلمه را در اين موارد (غير از كفر به معناي زمان طولاني معنا كردهاند، نه به معناي هميشگي. مخلد و هميشگي نبودن گناه كاران در جهنم نبايد چراغ سبزي براي آنان حساب شود، زيرا اوّلاً مدت عذاب معلوم نيست و ثانياً شدت عذاب آخرت به حدي است كه حتي يك لحظهاش هم غير قابل تحمل است. قرآن كريم در مورد سختي عذاب جهنم ميفرمايد: "همان روز (قيامت، كه آسمان همچون فلز گداخته ميشود، و كوهها مانند پشم رنگين متلاشي خواهد شد، و هيچ دوست صميمي سراغ دوستش را نميگيرد. آنها را نشانشان ميدهند (ولي هر كس گرفتار كار خويش است) چنان است كه گنهكار دوست ميدارد فرزندان خود، همسر، برادران، قبيله و فاميلش كه هميشه از او حمايت ميكردند، و همه مردم روي زمين را فدا كند تا مايه نجاتش گردند، اما هرگز چنين نيست (كه با اينها بتوان نجات يافت). آري شعلهاي سوزان آتش است.، دست و پا و پوست سرا را ميكند و ميبرد". (3)
پي نوشت ها :
1. توحيد صدوق، باب 36، حديث 6، ص 407.
2. جعفر سبحاني، منشور جاويد، ج9، ص 402؛ اسفار، ج9، ص 347 - 351.
3. معارج (70) آيه 9 - 16.
eporsesh.com