پرسش :
در مورد نوجوانان و نحوه رفتار با آنان چگونه بايد رفتار كنيم يعني هر چه آنها بگويند مطلقاً پاسخ مثبت دهيم يا خير تا چه حد بايد به گفته هاي مثبت و منفي آنها پاسخ دهيم و تا چه حد به آنها آزادي دهيم زباني باشد بهتر است يا عملي؟
پاسخ :
يكي از اصولي كه در مورد نوجوانان و جوانان بايد بطور جدي رعايت شود اصل تكريم و كرامت است. نوجوان و جوان بسيار بايد مورد تكريم و احترام قرار گيرد. او احساس شخصيت مي كند و چنين مي پندارد كه مردي كامل و صاحب انديشه و خرد است لذا امر و نهي را نمي پذيرد چون احساس مي كند خودش مي فهمد و گاهي تصور مي كند بهتر مي فهمد و بزرگتر ها كمتر مي فهمند. اگر بخواهيم نوجوان و جوان را به مسيري غير از آنچه خودش مي فهمد سوق بدهيم بايدبصورت غير مستقيم عمل كنيم، اگر مستقيماً به او بگوييم تو نمي فهمي قبول نمي كند چون از نظر خودش مي فهمد و ما را نفهم مي داند بنابراين آنچه مي گويند اگر درست است كه دليلي نداريم با آن مخالفت كنيم و اگر نادرست است بايد بطور غير مستقيم و بدون اين كه به او بگوييم كار يا حرفش غلط است اشتباه بودن آنرا به او ثابت كنيم نه به گونه اي كه احساس حقارت و كوچكي كند و يا خداي ناكرده بگوييم "ديدي تو نفهميدي" حرف من درست بود. مثلاً وقتي مسير غلطي را مي رود به او بگوييم: بهتر است درباره آينده و نتيجه اين كار فكر كني. احتمالاً خودت اگر فكر كردي راه درست را پيدا مي كني اگر كمكي از من ساخته باشد آماده ام كمك كنم و يا مشابه اين جملات به گونه اي كه احساس نكند مي خواهيم نظر خودمان را بر او تحميل كنيم بلكه مي خواهيم او خودش به حقيقت دست پيدا كند. توصيه مي كنيم كتابهاي تربيتي را مطالعه كنيد چند نمونه ذكر مي شود:
1ـ گفتار فلسفي، جوان از نظر عقل و احساسات
2ـ جوان و نيروي چهارم زندگي، دكتر محمد رضا شرفي
و ...
www.eporsesh.com
يكي از اصولي كه در مورد نوجوانان و جوانان بايد بطور جدي رعايت شود اصل تكريم و كرامت است. نوجوان و جوان بسيار بايد مورد تكريم و احترام قرار گيرد. او احساس شخصيت مي كند و چنين مي پندارد كه مردي كامل و صاحب انديشه و خرد است لذا امر و نهي را نمي پذيرد چون احساس مي كند خودش مي فهمد و گاهي تصور مي كند بهتر مي فهمد و بزرگتر ها كمتر مي فهمند. اگر بخواهيم نوجوان و جوان را به مسيري غير از آنچه خودش مي فهمد سوق بدهيم بايدبصورت غير مستقيم عمل كنيم، اگر مستقيماً به او بگوييم تو نمي فهمي قبول نمي كند چون از نظر خودش مي فهمد و ما را نفهم مي داند بنابراين آنچه مي گويند اگر درست است كه دليلي نداريم با آن مخالفت كنيم و اگر نادرست است بايد بطور غير مستقيم و بدون اين كه به او بگوييم كار يا حرفش غلط است اشتباه بودن آنرا به او ثابت كنيم نه به گونه اي كه احساس حقارت و كوچكي كند و يا خداي ناكرده بگوييم "ديدي تو نفهميدي" حرف من درست بود. مثلاً وقتي مسير غلطي را مي رود به او بگوييم: بهتر است درباره آينده و نتيجه اين كار فكر كني. احتمالاً خودت اگر فكر كردي راه درست را پيدا مي كني اگر كمكي از من ساخته باشد آماده ام كمك كنم و يا مشابه اين جملات به گونه اي كه احساس نكند مي خواهيم نظر خودمان را بر او تحميل كنيم بلكه مي خواهيم او خودش به حقيقت دست پيدا كند. توصيه مي كنيم كتابهاي تربيتي را مطالعه كنيد چند نمونه ذكر مي شود:
1ـ گفتار فلسفي، جوان از نظر عقل و احساسات
2ـ جوان و نيروي چهارم زندگي، دكتر محمد رضا شرفي
و ...
www.eporsesh.com
