پرسش :
نقش حضرت امام خمینی (رحمت الله علیه) در انسجام و وحدت اقشار مختلف مردم در طول جنگ تحمیلی چگونه بود و چه تأثیرى بر روند جنگ داشت؟
پاسخ :
امام خمینى (رحمت الله علیه) به عنوان رهبر مذهبى و سیاسى، مورد قبول تمامى اقشار مردم و گروههاى سیاسى بود و حتى گروههایى که با رهبرى ایشان موافق نبودند نیز با توجه به فشار افکار عمومى از یک سو و نیز ادعاى بینش دمکراسى خواهى از سوى دیگر، از مخالفت علنى با ایشان (در مقطعى خاص) خوددارى کردند تا جایى که سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و حتى سران حزب توده، که هیچ اعتقاد و علاقهاى به مذهب و روحانیت نداشتند، خود را پیرو خط امام مىنامیدند.
امام خمینى (رحمت الله علیه) از معدود رهبران انقلابى دنیا بودند که هر سه چهرهى «رهبرى مذهبى»، «فرمانده انقلاب» و «ایدئولوژیک انقلاب» را دارا بودند. ایشان نقش عمدهاى در پیروزى انقلاب، تأسیس و تثبیت نظام جدید، حل اختلاف جناحهاى سیاسى، مقابله با ضد انقلابى داخلى و خارجى، بسیج عمومى در مواقع ضرورت، به ویژه در دوره جنگ ایفا نمودند. امام به سبب دارا بودن مرجعیت دینى و مقبولیت و محبوبیتى مردمى، در انسجام و وحدت اقشار مختلف مردم نقش مهمى داشتند. انسجام و وحدت اقشار مختلف مردم نیز در طى جنگ چه در پشت جبهه و چه در درون جبههها نیز تأثیر مهمى بر روند جنگ داشت.
به عنوان مثال حضرت امام در همان روزهاى آغازین جنگ طى فرمانى، قاطعانه از دولت و ملت خواستندکه در شرایطى که کشور درگیر جنگ با دشمن است، کسى حق ندارد به اختلافات داخلى دامن زده و یا به انحاء مختلف روحیه مردم را سست نماید. در هر حال رهنمودهاى حضرت امام در متوقف ساختن تجاوز دشمن، اخراج آن از سرزمینهاى اشغالى و تنبیه متجاوز تأثیر قاطعى بر روند جنگ داشت.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
امام خمینى (رحمت الله علیه) به عنوان رهبر مذهبى و سیاسى، مورد قبول تمامى اقشار مردم و گروههاى سیاسى بود و حتى گروههایى که با رهبرى ایشان موافق نبودند نیز با توجه به فشار افکار عمومى از یک سو و نیز ادعاى بینش دمکراسى خواهى از سوى دیگر، از مخالفت علنى با ایشان (در مقطعى خاص) خوددارى کردند تا جایى که سازمان مجاهدین خلق (منافقین) و حتى سران حزب توده، که هیچ اعتقاد و علاقهاى به مذهب و روحانیت نداشتند، خود را پیرو خط امام مىنامیدند.
امام خمینى (رحمت الله علیه) از معدود رهبران انقلابى دنیا بودند که هر سه چهرهى «رهبرى مذهبى»، «فرمانده انقلاب» و «ایدئولوژیک انقلاب» را دارا بودند. ایشان نقش عمدهاى در پیروزى انقلاب، تأسیس و تثبیت نظام جدید، حل اختلاف جناحهاى سیاسى، مقابله با ضد انقلابى داخلى و خارجى، بسیج عمومى در مواقع ضرورت، به ویژه در دوره جنگ ایفا نمودند. امام به سبب دارا بودن مرجعیت دینى و مقبولیت و محبوبیتى مردمى، در انسجام و وحدت اقشار مختلف مردم نقش مهمى داشتند. انسجام و وحدت اقشار مختلف مردم نیز در طى جنگ چه در پشت جبهه و چه در درون جبههها نیز تأثیر مهمى بر روند جنگ داشت.
به عنوان مثال حضرت امام در همان روزهاى آغازین جنگ طى فرمانى، قاطعانه از دولت و ملت خواستندکه در شرایطى که کشور درگیر جنگ با دشمن است، کسى حق ندارد به اختلافات داخلى دامن زده و یا به انحاء مختلف روحیه مردم را سست نماید. در هر حال رهنمودهاى حضرت امام در متوقف ساختن تجاوز دشمن، اخراج آن از سرزمینهاى اشغالى و تنبیه متجاوز تأثیر قاطعى بر روند جنگ داشت.
منبع: جنگ ایران و عراق، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، فرهاد درویشی، مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ
