پرسش :

اهل تسنن به ویژه وهابیان این شبهه را ایجاد می کنند که گریه ما برای امام حسین(ع) ،دال بر امام پرستی و حسین پرستی است. آیا منبعی از خود آنها وجود دارد که نشان دهد عزاداری ما چیزی غیر از این است؟ و آیا در کتبی از آنها گریه برای امام آمده است؟

پاسخ :
در طبقات ابن سعد جلد 8 صفحه 79 و در معجم کبیر طبرانی جلد 3 صفحه 119 در ترجمه امام حسین (ع) این روایت آمده که: ام سلمه همسر گرامی پیامبر(ص) می گویند که:" مشاهده کردم پیامبر مقداری خاک در دست مبارک شان گرفتند و گریه می کنند، پرسیدم قضیه از چه قرار است و راز مسئله چیست؟ فرمودند که جبرئیل (ع) بخشی از خاکی را که حسین در آن مکان به شهادت می رسد را برایم آورده است و حال این خاک در دست من است و به خاطر مظلومیت و شهادت حسین اشک می ریزم." لذا این روایت در کتاب اهل سنت آمده است.محمّد بن محمّد بن عثمان ذهبی که در قرن هشتم می زیست، انسان بسیار بزرگ و مورد احترام اهل سنت بوده است. ایشان در کتابی به ترجمه حسن بن حسن بن علی ابن ابی طالب عبارت زیبایی را بیان کرده اند . فرمودند : کسانی که می گویند زیارت قبر رسول خدا بدعت است، آیا تفکری درست است و آیا کنار ضریح و قبر ایشان اشک ریختن، بوسیدن در و دیوار و فریاد زدن وجه شرعی دارد؟ ایشان به اینجا می رسند که می گویند: به خدا سوگند این شیون، فریاد و احساس شور و عشقی که در کنار قبر رسول خدا برای مسلمان پدید می آید، چیزی جز محبت و عشق به خدا و رسولش نیست و همین حب، معیار و فارغ بین دوزخ و بهشت است یعنی روح دین همین محبت است و همین است که مرز بین دوزخ و جهنم می گذارد. کتاب مهم دیگری که در این باره وجود دارد،کتاب مرحوم علامه امینی،قهرمان بزرگ دفاع از ساحت اهل بیت(ع) است. ایشان براساس منابع اهل سنت کتابی را می نویسند به نام سیرتنا و سنتنا، بخش امام حسین(ع) این کتاب توسط یکی از طلبه های فاضل گسترش یافته است، اینکه برای امام(ع) گریه وعزاداری می کنیم به این خاطر این است که سنت پیامبر(ص) این گونه بوده و ما باید راه ایشان را ادامه بدهیم.