پرسش :

به نظر شما ایثارگری و جانفشانی در راه حق و حقیقت چه نقشی در پیروزی آرمان های انقلاب دارد ؟

پاسخ :
شکی نیست که هر انقلاب و حرکت فرهنگی، اجتماعی برای پیروزی، ثبات و گسترش خود نیاز به جانفشانی و ایثار گری عناصر مؤمن و سخت کوش دارد. انقلاب اسلامی هم همان طوری که از ابتدای ظهورش تاکنون به برکت ایثار افراد مؤمن و شهدای عالی مقام به راه خود ادامه داده است، قطعا برای گسترش بیشتر در سطح جهان هم نیازمند فداکاری ها واز جان گذشتگی ها است.
مقام معظم رهبری در این زمینه می فرماید: «هیچ ملتی و کشوری بدون چنین مجاهدت ها به عزت و تعالی دست نخواهد یافت، کشور ما مدیون فداکاری این جان های عزیز و خانواده های صبور آنهاست...».[1] ایشان هم چنین با تأکید بر حفظ روحیه ایثار گری برای نیل به اهداف و آرمان های بزرگ می فرماید: «... باید روحیه حزب اللهی، ایثار، آمادگی برای حضور در میدان های دشوار و فداکردن منافع شخصی در مقابل منافع بزرگ و آرمانی جمعی، همواره در جامعه حفظ و ارج نهاده شود...».[2] قرآن کریم،ایثار و جانفشانی را برای تحقق جامعه جهانی سالم و الهی، لازم می شمرد آنجا که می فرماید: «کسانی که دستورات خدا و پیامبر را اطاعت کنند، خدا آنها را با کسانی قرار می دهد که مشمول نعمت خود ساخته، یعنی پیامبران، رهبران صادق و راستین و جانبازان و شهیدان راه خدا و افراد صالح، و اینان رفیقان خوبی هستند».[3] در برخی تفاسیر، ذیل این آیه آمده است: همان گونه که ملاحظه می کنیم این آیه افراد مورد نعمت خدا را چهار گروه معرفی می کند: پیامبران، صدیقین، شهداء و صالحین. این مراحل چهار گانه شاید اشاره به این معنی باشد که برای ساختن یک جامعه انسانی سالم، مترقی و مومن، نخست باید رهبران حق و انبیاء وارد میدان شوند؛ و به دنبال آنها مبلغان صدیق و راستگو که گفتار و کردارشان با یکدیگر هماهنگ است، تا اهداف پیامبران را از این طریق در همه جا گسترش دهند. آنگاه در این دوران سازندگی فکری، طبیعتا عناصر آلوده و آنها که مانع راه حق اند سر بردارند، جمعی باید در مقابل آنها قیام کنند و عده ای شهید شوند و با خون پاکشان درخت توحیدی آبیاری گردد. در مرحله چهارم محصول این کوشش ها و تلاش ها به وجود آمدن «صالحان» است، اجتماعی پاک، شایسته و آکنده از معنویت.[4] حسن ختام را کلامی از حضرت علی ـ علیه السلام ـ که در مورد اهمیت و ضرورت ایثار،جهاد و تلاش در راه خدا، می باشد قرار می دهیم، در نهج البلاغه آمده است: «پس از ستایش پروردگار، همانا جهاد در راه خدا، دری از درهای بهشت است، که خدا آن را به روی دوستان مخصوص خود گشوده است، جهاد، لباس تقوا و زره محکم و سپر مطمئن خداوند است، کسی که جهاد را ناخوشایند دانسته و ترک کند، خدا لباس ذلّت و خواری بر او می پوشاند، و دچار بلا و مصیبت می شود و کوچک و ذلیل می گردد، دل او در پرده گمراهی مانده و حق از او روی می گرداند. به جهت ترک جهاد، به خواری محکوم و از عدالت محروم است».[5]
پاورقی ها:
[1]. راهبردهای ولایت (4)، معاونت سیاسی نمایندگی ولی فقیه در نیروی زمینی سپاه، تهران، 1380ش، ص269.
[2]. همان، ص276.
[3]. نساء / 69.
[4]. آیت الله العظمی مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج1، چاپ 1354، تهران دارالکتب الاسلامیه، 1387ش، ص80.
[5]. نهج البلاغه، ترجمه، محمد دشتی، خطبه 27.