پرسش :
برخی آیات نشانگر تبعید حضرت نوح بوده و برخی بیانگر سخن مستقیم کفار با ایشان است! آیا این دو گروه از آیات با هم سازگارند؟
پاسخ :
شرح پرسش:
«پیش از اینها قوم نوح تکذیب کرده بودند. بنده ما را تکذیب کردند و گفتند: دیوانه است و به دشنامش راندند». (سوره 54 آیه 9). حال اگر نوح رانده شده بود (از منطقه اش رانده شده بود) چطور قومش میتوانند در هنگام رد شدن از کنار نوح که کشتی میساخت او را مسخره کنند؟(سوره 11 آیه 38) نوح نمیتواند هم طرد شده باشد، هم توسط قومش مسخره شود؟ آیا نوح تبعید شده بود؟
پاسخ:
عبارت «و ازدجر» در آیۀ 9 سورۀ قمر، به معنای تبعید نیست تا با دیگر آیاتی که بیانگر سخن مستقیم کفار با ایشان است در تنافی باشد، بلکه معنای این عبارت آن است که به ایشان دشنام داده شده و حضرتشان تهدید به قتل شدند.[1] و یا آنکه به ایشان تهمت زده شده و ایشان را تهدید به سنگسار کردند، چنانچه در آیهای دیگر آمده است: «قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومین»؛[2] گفتند اگر از دعوتت دست برنداری، از سنگسارشدگان خواهی بود! [3]
پی نوشت:
[1]. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، ج 18، ص 131، ناصر خسرو، تهران، 1364ش.
[2]. شعراء، 116.
[3]. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 27، ص 54، دار المعرفة، بیروت، 1412ق.
منبع:
islamquest.net
شرح پرسش:
«پیش از اینها قوم نوح تکذیب کرده بودند. بنده ما را تکذیب کردند و گفتند: دیوانه است و به دشنامش راندند». (سوره 54 آیه 9). حال اگر نوح رانده شده بود (از منطقه اش رانده شده بود) چطور قومش میتوانند در هنگام رد شدن از کنار نوح که کشتی میساخت او را مسخره کنند؟(سوره 11 آیه 38) نوح نمیتواند هم طرد شده باشد، هم توسط قومش مسخره شود؟ آیا نوح تبعید شده بود؟
پاسخ:
عبارت «و ازدجر» در آیۀ 9 سورۀ قمر، به معنای تبعید نیست تا با دیگر آیاتی که بیانگر سخن مستقیم کفار با ایشان است در تنافی باشد، بلکه معنای این عبارت آن است که به ایشان دشنام داده شده و حضرتشان تهدید به قتل شدند.[1] و یا آنکه به ایشان تهمت زده شده و ایشان را تهدید به سنگسار کردند، چنانچه در آیهای دیگر آمده است: «قالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومین»؛[2] گفتند اگر از دعوتت دست برنداری، از سنگسارشدگان خواهی بود! [3]
پی نوشت:
[1]. قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، ج 18، ص 131، ناصر خسرو، تهران، 1364ش.
[2]. شعراء، 116.
[3]. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 27، ص 54، دار المعرفة، بیروت، 1412ق.
منبع:
islamquest.net