پرسش :

مردى به مسافرت رفته و مسافرتش بیش از یک سال طول کشیده است. در این مدّت همسرش پسرى به دنیا آورده که بعداً باعث اختلاف بین زوجین شده و بدین سبب مرد زنش را طلاق داده است. اینک آن زن از دنیا رفته و آن پسر بزرگ شده و حقّش را مى خواهد. مرد مى گوید: «زنم این بچّه را بعد از یک سال از مسافرتم به دنیا آورده است، او پسر من نیست; هرچند همسرم عفیفه و مؤمنه بوده، و از او هیچ بدى ندیده ام» و زن تا آخر عمرش مى گفت: «این بچّه فرزند شوهرم است و روز قیامت حقّم را خواهم گرفت». اکنون چند سؤال مطرح است: الف) آیا قول شوهر قبول مى شود؟ ب) اگر مشکوک باشد که زن بچّه را دوازده ماه بعد از سفر زوج، یا قبل از دوازده ماه به دنیا آورده، حکم چیست؟ ج) حکم ارث و محرمیت این پسر نسبت به آن زن و شوهر و بچّه هاى آن دو چیست؟ د) حکم خود این پسر فى حدّ ذاته چیست؟

پاسخ :
پاسخ از حضرت آیت اللَّه العظمى مکارم شیرازى (مدّ ظلّه العالى):
چنانچه تولّد بچّه از آن زن معلوم باشد و شوهر ادّعا کند که بعد از یک سال از مسافرت او بوده و دلیلى بر ادّعاى خود نداشته باشد، آن بچّه متعلّق به آن زن و شوهر و با هر دو محرم است و از هر دو ارث مى برد; ولى اگر مرد بتواند با دلیل شرعى ثابت کند که یک سال بعد از سفر او متولّد شده فرزند او محسوب نمى شود.
منبع: makarem.ir