نقش بازی های ورزشی در زندگی کودکان (بخش دوم)

تربیت بدنی را می توان تعلیم و تربیت انسان از طریق بدن دانست.
 

چکیده: بیشتر تحقیقات انجام شده، تاثیر ورزش در بزرگسالان را مورد بررسی قرار داده و به موضوع کودکان کمتر اهمیت می دهد؛ در حالی که اثر فعالیت های بدنی و ورزشی در دوران کودکی همانند بزرگسالی است. روانشناسان معتقدند از آن جایی که پایه های اصلی یادگیری و زیربنای شخصیت افراد در دوران کودکی شکل می گیرد؛ فعالیت های بدنی و ورزشی به عنوان یک نیاز اساسی در شکل گیری آن  موثر است.

تعداد کلمات 770 / تخمین  زمان مطالعه 4 دقیقه

در بخش پیش با ورزش به عنوان یکی از مهم ترین روش های حفظ سلامتی در کودکان آشنا شدیم. همچنین با اهمیت آموزش ورزش در دوران کودکی و نقش ورزش در تامین سلامت کودکان آشنا شدیم. در ادامه به معرفی دیگر نقش های ورزش در زندگی کودکان می پردازیم.
 

ورزش عامل مهم و تاثیرگذار در رشد مناسب جسمی کودکان است. با اینکه کودک در ابتدا به دلیل ناتوان بودن به دیگران متکی است، اما جریان رشد هرچند کند در او این امکان را فراهم می سازد تا از وضعیت بی تعادلی و ناتوانی به سوی استقلال پیش رود. دستگاه عصبی رشد یافته و عضلات و شکل گیری آن ها با گذشت زمان سیری تکاملی را می یابد. کودک  به تدریج می آموزد، چگونه دستورات را اجرا و به قوانین احترام بگذارد و به چه ترتیب با دیگران تشریک مساعی نماید. این قواعد اجتماعی را کودک هنگام بازی و ورزش می آموزد و با ورزش کردن می تواند خلاقیت ها، مهارت ها و توانمندی های جسمی را در زندگی اش تقویت کرده و به تدریج بزرگ شود. همچنین انجام فعالیت های بدنی، فعالیت های مغزی و ماهیچه ای را در دوران کودکی افزایش می دهد و موجب می شود فعالیت های بدنی در آینده برای کودک آسان تر و دلچسب تر شود.
 

بازی و ورزش یا ورزش در قالب بازی های کودکان علاوه بر تضمین سلامت کودک، نه تنها او را با کار گروهی آشنا می سازد، بلکه موجب می شود انرژی کودک تخلیه شده و به صورت عملی تفکر را یاد بگیرد و استعدادش شکوفا شود. همچنین ورزش موجب افزایش اعتماد به نفس، مهارت و موفقیت کودک می شود. خود کنترلی در برابر محرک های آنی و کشف علایق درونی خود از دیگر نقش های ورزش در رشد روانی کودک به شمار می رود. از سوی دیگر، از آنجایی که مهم ترین جنبه از حیات معنوی هر فرد شخصیت او است، ورزش می تواند به عنوان عاملی مهم و تاثیرگذار به صورت های مختلف در بالا بردن روحیه و ثبات شخصیت کودکان اثری مثبت داشته باشد. کوشش و تلاشی که کودکان در حین یک مسابقه ورزشی از خود نشان می دهند اعتماد به نفس آنان را بالا می برد و از آن جایی که شرکت در مسابقه همیشه با پیروزی همراه نیست، آن ها با این حقیقت از زندگی آشنا می شوند و درک می کنند که همیشه و در هر شرایطی نمی توان برنده میدان بود. شکست و پیروزی واقعیت هایی هستند که باید آن را شناخت و تجربه نمود و تحمل پذیرش آن را نیز داشت. در واقع همین الگوهای مهارتی و حرکتی در سنین ابتدایی می تواند زمینه ساز اصلی رشد در محدوده های روانی و معنوی کودکان باشد.
 

بازی و ورزش لذت بخش ترین قسمت از دوران کودکی است و در عین حال موقعیتی است که کودک در آن به کنکاش پرداخته و در مورد خود، دیگران و دنیای پیرامونش نکات تازه ای بیاموزد. محققان علوم تربیتی و تربیت بدنی، عامل حرکت را به عنوان اصلی ترین پایه های یادگیری دانسته و تربیت بدنی را تعلیم و تربیت انسان از طریق بدن می دانند. اما در این میان تحلیلی وجود ندارد که روشن سازد کودکان چگونه یک مهارت را می آموزند و از آن جایی که خصوصیات بارزآنها عضلات ضعیف، قدرت تمرکز پایین، حرکات و حالات بچه گانه و انعطاف پذیری خوب بوده حوزه تخصص کودک چندان محدود و روشن نیست. ورزش برای این گروه باید بیشتر جنبه بازی و سرگرمی داشته باشد.
 

ورزش به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان، در فرایند شکل گیری شخصیت افراد در دوران کودکی نقش مهمی ایفا می کند. ورزش در تامین سلامتی، رشد مناسب جسمی و روانی و هم چنین در روند یادگیری کودکان تاثیر مهمی دارد.
 
منبع :
قاسم نژاد، مه پری؛ (1394)، بازی های ورزشی (نقش آن در رشد جسمانی و روانی کودکان)، تهران، نشر ورزش، چاپ سوم