فواید ورزش برای جسم و روان انسان

ورزش موجب نیروبخشی به اراده است.
 

چکیده: ورزش پس انداز نیروی جوانی برای دوران پیری است. تحرک جسمی از چند جهت نقش مهمی در سلامت و شادابی جسم و فعالیت اثربخش ذهن دارد. با ما همراه باشید تا در مورد فواید ورزش بیشتر بدانید.

تعداد کلمات 1007 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

ورزش از یک سو از طریق تنفس عمیق موجب می شود اکسیژن بیشتری به مغز و سلول های بدن برسد و از طریق تعرق مواد زائد سلول های بدن دفع گردد و از سوی دیگر از طریق افزایش قدرت و نیرومندی جسم آن را در برابر بیماری ها مقاوم می سازد و موجب کنترل و تناسب وزن نیز می گردد.
اندازه از منافع ورزش منظم در حفظ تندرستی بگوییم، مبالغه نکرده ایم. اثر مستقیم ورزش، خسته شدن بدن آدمی است؛ ولیکن با انجام ورزش به طور منظم، بدن خود را با آن تطبیق می دهد. عکس العمل بدن در برابر این خستگی مستمر این است که قوی تر می شود، با بازده بیشتری کار می کند و مقاومت بیشتری به دست می آورد. ورزش از اجزا و عناصر حیاتی سلامت انسان است.
 

با اجرای تمرینات ورزشی، کل بدن انسان، از طریق بهبود در عملکرد دستگاه قلبی- عروقی و نیز تنفسی، منتفع می شود؛ به عبارت ساده تر، ورزش انتقال اکسیژن و مواد مغذی به داخل سلول ها را تقویت می کند. در ضمن، ورزش انتقال دی اکسید کربن (CO2) و مواد زاید را از داخل نسوج بدن به جریان خون تسریع می کند، که در نتیجه باعث پاکسازی اعضا و جوارح بدن می شود. ورزش منظم، به ویژه ضریب احتمال خطر بیماریهای قلبی را کاهش می دهد. ورزش این کار را از طریق پایین آوردن سطح کلسترول، بهبود عرضه اکسیژن و خون به قلب، افزایش ظرفیت کار کردی قلب، کاهش چاقی و فشار خون و برجای گذاشتن تأثیر مناسبی بر انعقاد خون انجام می دهد.
ورزش موجب کاهش فشار خون و افزایش مقدار کلسترول لید پروتئین - که از بیماری تصلب شرائین جلوگیری می کند- می شود. ورزش دستگاه قلبی- عروقی را تقویت می کند و موجب می شود قلب و ریه ها به طور مؤثر عمل کنند و در نتیجه، خطر بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد.[1]

ورزش، اعصاب را در برابر فشار روانی مقاوم می کند و قدرت انقباض و نظم ضربان قلب و گنجایش ریه ها را افزایش می دهد و در نتیجه اکسیژن بیشتری به بدن می رسد و مقدار سوخت بدن کاهش می یابد؛ یعنی از مواد خود بهتر استفاده می کند، رشد و نمو به طور مناسب انجام می شود، قوه جذب و دفع بهتر می شود و در فعالیت های ناگهانی تنگی نفس پیش نمی آید و تعداد ضربان قلب افزایش نمی یابد.
اکثر افرادی که ورزش های سبک، مانند پیاده روی می کنند، کمتر دچار سکته قلبی می شوند. به عقیده بوعلی سینا چنانچه ورزش مطابق دستور و به موقع انجام شود، می تواند جای درمان را بگیرد. او برای هر نوع مزاج ورزش خاص و درجه ویژه ای از آن را مناسب می داند.[2] تمرینات ورزشی هوازی، ذخایر قدرتی را افزایش می دهد تا منابع لازم در اختیار بخش های مختلف بدن قرار گیرد. چنانچه برنامه های آمادگی به تدریج شروع و به طور مرتب پیگیری شود، ذخایر و بنیه احساسی و عاطفی نیز افزایش می یابد.[3] ورزش های هوازی مانند پیاده روی، دویدن، شنا و دوچرخه سواری مصرف اکسیژن را نیز افزایش می دهد. سطوح بالای فشار عصبی که باعث انباشت کلسترول، فشار خون بالا و لختگی خون می شود، به طور چشمگیری به وسیله تمرینات منظم ورزشی کاهش می یابد. ورزش با حرارت به شما کمک می کند که خواب راحت داشته باشید.
 

ورزش منظم نه تنها موجب سلامت جسمی فرد می شود، بلکه وضعیت روحی وی را نیز بهتر می کند. احساس تنش، افسردگی، بی کفایتی و نگرانی ها با ورزش منظم به نحو چشمگیری کاهش می یابد. تجربه نشان داده است که انجام دادن ورزش به تنهایی تأثیر شگرفی روی بهبود خلق و خوی و توان آدمی در مواجهه با شرایط و موقعیت های اضطراب اور زندگی دارد.
در مطالعه ای که اخیرا در مجله اپیدولوژی(تخصص بیماریهای واگیردار) امریکا به چاپ رسیده، نشان داده شده که افزایش مشارکت در برنامه های ورزشی، تمرینات بدنی و فعالیت های جسمانی، به شدت با کاهش علائم افسردگی (احساس اینکه زندگی بی ارزش است و یا برخورداری از یک روحیه ضعیف و پایین)، بی قراری و اضطراب (تنش و بی قراری بدن) و احساس کسالت (بی خواب، احساس فرسودگی) همراه است.
در یک تحقیق معلوم شد ورزشکاران کمتر از گروه کنترل که ورزش نمی کردند، دچار افسردگی و اضطراب می شوند. ورزش موجب افزایش احساس عزت نفس نیز می شود.[4]
 

سلول های مغز از آغاز تا پایان عمر فعالیت می کنند و سالمند و علت اینکه برخی افراد در سن پیری توان یادگیری ندارند و یا برخی کودن به نظر می رسند، این است که جریان خون بدن آنان مرتب و منظم نیست، اکسیژن کافی از خون به مغزشان نمی رسد و مه غلیظ یا خفیفی دور سلول های مغز آنان را فرا می گیرد. اما اگر افراد سالخورده کار و فعالیت کنند، مغز آنان مانند دوره جوانی فعال خواهد بود.[5]
 

دستیابی به بهبود عملکرد قلبی- عروقی، که در کاهش ضربان قلب، بهبود انقباض عضلانی قلب، تقلیل فشار خون و کاهش میزان کلسترول خون قابل مشاهده است.
کاهش ترشح آدرنالین و نورآدرنالین در اثر عکس العمل بدن نسبت به خستگی های روحی و استرس.
بهبود مصرف اکسیژن و همه مغذی ها در نسوج بدن
احساس بهبود اعتماد به نفس، خلقیات و چارچوب فکر آدمی
احساس افزایش تحمل فرد و افزایش سطح انرژی بدن وی.
 
منبع: مهارت های مدیریت خویشتن
نویسنده: محمود رضایی زاده، علی اکبر مهاجری

پی نوشت :
 [1] . ام رابین دیماتتو، روان شناسی سلامت، ترجمه: محمد کاویانی، تهران، سمت، ۱۳۷۸،ص ۱۱۰.
[2] . همان، ص  ۳۹۲- ۳۸۲.
[3] . استیفن کاوی، انسان های موثر، ترجمه: مهدی قراچه داغی، تشر پیکان، 1381،ص ۷۷.
[4] . دیماتئو، ص ۱۱۲.
[5] . ماکارنکو فروید و آدلر، روانشناسی در خدمت بشر، ترجمه سعید پور، ص  8-9 .