ابعاد نه گانه صمیمیت در زندگی زوجین

 صمیمیت در زندگی زوجین دارای نه مولفه است که با هم ارتباط تنگاتنگی دارند.
 

چکیده: صمیمیت یک نیاز واقعی است که ریشه های تحولی خاصی دارد و از نیازی بنیادین به نام دلبستگی نشات می­ گیرد. صمیمیت در زندگی زناشویی دارای نه مولفه است؛ علاوه‏ براین، صمیمیت را به ‏‌عنوان یک مهارت می‏ توان یاد گرفت.

تعداد کلمات 863  /  تخمین زمان  مطالعه 4 دقیقه

 

صمیمیت واقعی، فرایندی تعاملی است که از چندین مولفه مربوط به هم تشکیل شده است و هسته اصلی این فرایند، شناخت، درک و پذیرش طرف مقابل، همدلی با احساسات او و قدرشناسی از دیدگاه بی همتای وی نسبت به جهان است. صمیمیت دارای نه مولفه است که با هم ارتباط تنگاتنگی دارند. صمیمیت فقط این نیست که ما برخی اوقات آن را بخواهیم یا به آن تمایل داشته باشیم. صمیمیت یک نیاز واقعی است که ریشه های تحولی خاصی دارد و از نیازی بنیادین به نام دلبستگی نشات می­گیرد. آشفتگی های شدید در شکل گیری دلبستگی مادر – نوزاد یا ناتوانی در شکل گیری دلبستگی سالم دوران نوزادی، به هر دلیلی که باشد، پیامدهای ناگواری برای رشد دلبستگی در زندگی آینده دارد. نیاز به صمیمیت در حقیقیت جنبه رشد یافته و متمایز نیاز زیستی تماس و نزدیکی با انسانی دیگر است. با این حال شدت این نیاز در افراد مختلف متفاوت است. برای روشن شدن موضوع به بررسی مولفه های نه گانه صمیمیت می پردازیم
 

صمیمیت عاطفی یعنی نیاز به برقراری ارتباط و سهیم شدن با تمامی احساسات همسر، هم احساسات مثبت (شادکامی، سرخوشی، برانگیختگی) و هم احساسات منفی (خشم، گناه، شرم، تنهایی و ملال ). برای این نوع صمیمیت نیاز است تا زوجین از نیازهای روانی هم آگاه باشند و با مهارت ارتباط موثر (هنر گفتن و شنیدن) این نیاز را برآورده سازند.

نیاز به ارتباط، مشارکت و تماس با فردی دیگر است. این امر با افشای عمیق موضوعات مهم و شخصی مرتبط با خویشتن واقعی و درونی میسر می شود . نیاز فرد به در میان گذاشتن و بیان امید ها، رویاها، خیالبافی ها، اشتیاق و برنامه های آینده و همچنین در میان گذاشتن ترس ها، دل نگرانی ها و تعارضات درونی با همسر، هسته اصلی صمیمیت روانشناختی را تشکیل می دهد. برای ایجاد آن باید در رابطه امنیت وجود داشته باشد که این حالت، حاصل اعتماد بین دو طرف است و آن ها باید بدون ترس از ارزیابی، قضاوت، شرمساری، تمسخر، اهانت، خوار شدن یا تنبیه شدن به خاطر خودافشایی های خود، احساس امنیت کنند.

در صمیمیت عقلانی نیاز است زوجین عقاید و افکار خود را با هم در میان بگذارند و نیازمند احترام به دیدگاه طرف مقابل است. بخصوص احترام به نظرات متفاوت او. عنصر اصلی در ایجاد و نگهداری آن توانایی نقش­گزینی است. نقش گزینی یعنی توانایی دیدن جهان از دریچه چشمان همسر، دریافت ادراک موضوعی که همسر از چشم انداز یکتا و منحصر به فرد خود درک می کند. معادل هیجانی نقش گزینی همدلی است. البته در مقایسه با احترام و اعتماد متقابل در درجه دوم قرار گرفته اند.
 

نیاز به برقرار کردن رابطه، در میان گذاشتن و بیان افکار، احساسات، تمایلات و خیالپردازی­های جنسی با همسر. هدف از این نوع صمیمیت، برانگیختگی تمایلات جنسی است. گوش دادن یا رقصیدن با موسیقی که ته مایه جنسی دارد و بطور ضمنی محرک تمایلات جنسی اند، خواندن نثر یا نظمی که هدف برانگیختگی جنسی دارد باعث برانگیختگی جنسی می شود. یک عشق شهوانی رمانتیک اغلب یک تجربه هیجانی است که مستلزم اشتیاق برای پیوستن به فرد مورد علاقه است.

صمیمیت جسمی یعنی نیاز به تماس جسمی با همسر و نباید با صمیمیت جنسی اشتباه گرفت. یک لمس ساده و در آغوش گرفتن تا رقصیدن و قدم زدن شانه به شانه در این دسته بندی قرار می گیرند.

این صمیمیت به معنای آن است که فرد افکار، احساسات ، باورها و تجربه های خود را درباره خدا، مذهب، مابعد الطبیعه، قلمرو های معنوی، ارزش های اخلاقی و زندگی پس از مرگ را با همسر خود در میان می­ گذارد. پذیرش غیرشرطی نظر طرف مقابل، جز مهم این نوع صمیمیت است.
 

نیاز و تمایل به در میان گذاشتن احساسات، افکار، ادراک، باورها و تجاربی  دارد که فرد آن ها را به دلیل زیبایی شان دوست دارد و از نظر شخصی احساساتی عمیق، شگفت انگیز و الهام آور بدنبال دارد.
 

به معنای انجام فعالیت­ ها و تجربه­ های لذت بخش مشترک با یکدیگر است. فعالیت هایی مانند جک گفتن، بیان تجربه های روزانه و صحبت از فعالیت های روزمره، ورزش و بازی، سرگرمی.
 

صمیمیت زمانی یعنی اینکه هر یک از زوجین ، روزانه چقدر دوست دارند در فعالیت های صمیمانه برای همسر خود وقت صرف کنند.
 
گردآوری: خانم حدیثه اسفندیار

منبع: باگاروزی. دنیس؛ (1394)، تکنیک­ های افزایش صمیمیت در زوج­درمانی
مترجم :  حسن حمیدپور و زهرا اندوز، نشر ارجمند