اضطراب در کودکان

برای اینکه بخواهید فرزند تان را از اضطراب رهایی ببخشید باید با او رفیق باشید و برای او وقت بگذارید.
 

چکیده : اضطراب یک حس ناخوشایند است که زیادی آن سبب اختلال در رفتار کودک می‌شود. وظیفه پدر و مادر آگاه این است که روحیات فرزند خود را بشناسند و به او کمک کنند. با ما همراه باشید.

تعداد کلمات 1051 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

نگرانی یا اضطراب عادی، واکنشی است طبیعی و لازم که در حقیقت جزئی از زندگی است و باعث یادگیری و رشد شخصیت و بالا بردن میزان کارآیی و هوشیاری و حتی تحریک فرد می‌گردد که کارها را به شکل بهتری انجام دهد. 
 

اضطراب وقتی حالت مریضی پیدا می‌کند که از حد طبیعی بگذرد و با شدتی غیر عادی، تعادل روانی فرد را مختل و باعث نقصان کارآیی و پیدایش یک سلسله اختلالات جسمانی و روانی شود، این حالت اصطلاحا اضطراب خوانده می‌شود. در این حالت فرد نیاز به کمک و درمان دارد. 
اضطراب کودکان غالبا واکنشی است خودآگاه یا ناخودآگاه به ناراحتی های که در خانواده رخ می‌دهد. 
اضطراب یک حس ناخوشایند از نا آرامی، ترس یا نگرانی پیوسته برای یک رویداد یا یک نتیجه است، هم کودکان و هم بزرگسالان احتمال دارد از اضطراب رنج ببرند. 
کودک در سن 4 تا 6 سالگی معمولا اضطراب و استرس با گریه و فریاد و گاه با برافروختگی شدید یا رنگ پریدگی چهره مشخص می‌شود و اغلب موجب اختلالات گوارشی، بدخوابی، بهانه گیری، وحشت شبانه و ناآرامی های کودک می‌شود و بعضی از کودکان که قدرت بیان و تکلم را دارند و می‌توانند اضطراب خود را بیان کنند از آن خودداری می‌کنند و ترس دارند از اینکه دیگران آنها را مسخره کنند. 
 

اضطراب شایع ترین اختلال روانپزشکی در میان کودکان بوده و تحقیقات نشان داده که اختلالات اضطراب کودکی تاثیر منفی بر دامنه ی وسیعی از عوامل از جمله عملکرد تحصیلی و اجتماعی دارند و اختلالات به همراه اضطراب کودکی تاثیر بلند مدت مهمی در عملکرد بزرگسالی دارند‌. [1]
نکته: اگر جلوی اضطراب را نگیریم سبب بوجود آمدن استرس و از دست دادن اعتماد به نفس می‌شود. 
 

برخی کودکان در هنگام دور بودن از والدین یا منزل خود احساس اضطراب می‌کنند این نوع را اضطراب جدایی نام گذاری کردند و شایع ترین نوع اضطراب نزد کودکان است. 
این اختلا زمانی قابل تشخیص است که شدت اضطراب در زمان دوری از خانواده نسبت به سن آنها غیر عادی باشد و منجر به ناتوانی اجتماعی آنها شود همچون امتناع از مدرسه رفتن. 
 

سایر کودکان دیگر در بیشتر مواقع بدون دلیل واضحی احساس اضطراب می‌کنند این اختلال اضطراب عمومی نامیده می‌شود. [2]
 

1. وجود اختلا ف و درگیری در زندگی خانوادگی : کودکی که در محیط خانواده احساس امنیت و آرامش نداشته و فضای پرتنش و پردرگیری باعث عدم تعادل روحی و جسمی وی شده، به خاطر وحشت از دست دادن محبت پدر و مادر و احتمالا جدایی آنها دچار اضطراب می شود. 
2. انتقاد دائم به کودک و بازخواست و سرزنش کودک : دانش آموزی که زیر ذره بین پدر و مادر و اطرافیان باشد و رفتار و نمراتش موردنظر بوده و مدام بازخواست می شود، در صورتی که قصور و کوتاهی داشته باشد مورد سرزنش قرار می گیرد و ترس از عدم موفقیت سبب اضطراب می شود. 
بسیاری از کارهای دیگر که بعضی از خانواده ها با عدم آگاهی آن را مرتکب می‌شوند و از پیامد آن خبری ندارند، سبب اضطراب در کودک می‌شود. 
 

سعی کنید الگوی درستی در مواجه با اضطراب برای فرزندان خود باشید ، اگر شما یک پدر و مادر همیشه مضطرب و نگران باشید ، قطعا کودک شما هم مانند شما رفتار خواهد کرد پس در رفتار خودتان تجدید نظر کنید. 
والدین یک کودک اضطرابی می‌توانند در کمک به فرزند خردسال خودشان برای غلبه بر اضطراب نقش برجسته ای ایفا کنند.

در این جستار به راه های معمولی و ساده، اما مفید و پر فایده اشاره می‌کنیم تا بتوانید با فرزند مضطرب خود رفتار خوبی داشته باشید. 

برای اینکه بخواهید فرزند تان را از اضطراب رهایی ببخشید باید با او رفیق باشید و برای او وقت بگذارید و از حالات او آگاه شوید و این رفاقت شما با او سبب می‌شود که حس اطمینان و اعتماد به نفس پیدا کند و را خلاص شدن از اضطراب را پیدا کند. 
 

کودک در هنگام اضطراب و استرس احساس می‌کند کسی آنها را دوست ندارد و از آنجایی که خانواده منبع اصلی عشق و پشتیبانی لازم برای فرزند خود هستند، وظیفه دارند که کودکان خود را در آغوش بکشند و به آنها لبخند بزنند. پدر و مادر عزیز بدانید که کودک شما نیازمند این احساسات خوب از طرف شماست. 
 

قطعا کودکان شما به کارهای علاقه خاصی دارند، سعی کنید فضا را برای انجام آن کارها فراهم سازید تا او با راحتی آن کارها را انجام دهند و شادی و سرور را به دست بیاورند و همین کار سبب می‌شود تا بیش از حد بتوانند بر اضطراب خودشان غلبه پیدا کنند.
 

برخی از کودکان جرات ابراز احساسات خود را ندارند. پس شما سعی کنید با او صحبت کنید و درد او را درمان کنید و این صحبت کردن شما سبب می‌شود تا علاوه بر درمان اضطراب او به اعتماد به نفس او هم کمک شایانی می‌کند.
 

از کودک خود انتظارات غیر منطقی و توقعات بیجا نداشته باشید ، اجازه دهید کودک با آرامش فعالیت های تحصیلی خود را انجام دهد.  تفکر من می خواهم تو بهترین باشی برای کودک شما اضطراب ایجاد می کند.
 

هرگز کودک خود را با دیگران مقایسه نکنید و ارزش های نادرستی مانند رقابت ناسالم را که باعث ایجاد اضطراب است را برای او شکل ندهید. 
 

_ترس (ترس از تاریکی، تنها بودن، یا غریبه ها)
_رشد یک عادت عصبی، از قبیل خوردن ناخن،
_خارج شدن از خانواده یا دوستان
_امتناع از رفتن به مدرسه
_ به دردسر افتادن در مدرسه
_جمع کردن چیزهای غیر عادی و بی ارزش


پی نوشت
[1] بروس چورپینا، مترجم کتایون حلمی، درمان شناختی رفتاری اضطراب در کودکان، تهران: ارجمند، نسل فردا، س 1390، ص 26
[2] احمد رضا برزگر، اختلالات روانی رفتاری کودکان و نوجوانان، شیراز: نامی پارسی، س 1387، ص 96