مدرسه رفتن کودک هفت ساله (بخش دوم)

کودک ۷ ساله وقتی مطلبی می خواند خوب و سریع کلمات آشنا را می شناسد، در خواندنش خودکفایی بیشتری دارد، او بدون اینکه در پایان یک جمله با پاراگراف توقف نماید به خواندن ادامه می دهد هرچند که برایش پیش می آید که جمله ای را تکرار کند.
او وقتی کلمه جدیدی می بیند، تردید می کند و ترجیح می دهد برای از دست ندادن «ریتم» خواندن، آن کلمه را برایش بگویند یا با کاربرد کلمه ای که شکلش به آن شباهت دارد، معنی آن را حدس بزند. غالبا، این کلمه ای است که اولین و آخرین حرف آنها یکی است.
سرعت خواندن همانند دیگر رفتارها، برحسب افراد فرق می کند. کودک ۷ ساله دوست دارد بداند تا کجا خواهد خواند، دوست دارد صفحات کتاب را بشمرد، هنوز داستانی را تمام نکرده گاهی می خواهد همه چیز را ابتدا شروع نماید.
در این دوره که او نحوه و روش های خواندنش را بهتر می کند، کمتر نگران دانستن معنی آنچه که می خواند، می باشد. با این حال او قریحه ای انتقادی از خود نشان داده و ممکن است از درباره خواندن بعضی حکایات صرف نظر کند. بعضی کودکان ۷ ساله از خوانندگان پشتکار دار گردیده و مخصوصا کتاب های مصور را دوست دارند، و بهترین موقع برای این مطالعه، صبح زود قبل از صرف صبحانه است.
کودک در حالی که به این زودی می تواند بخواند، هنوز برای هجی کردن عقب است. او دوست دارد کلمات را کپی کند ولی هنوز هجی کردنشان را از حفظ نمی داند. او به ویژه در مورد حروف صدادار اشتباه کرده و از روی میل حروف صدادار را به کار می برد. او بیشتر دوست دارد حروف بی صدا در ابتدا و آخر کلمه را هجی کند. بدین ترتیب او معانی را که حروف به وجود می آورند درک می کند.

کودک ۷ ساله محاسبه با صدای بلند را دوست دارد و نیز کارت هایی که ترکیب های اعداد داشته باشند. او هنوز یک یا دو عدد را وارونه می نویسد. او نوشتن اعداد خیلی طولانی را بسیار دوست دارد. او یک نوع محاسبه را روی صفحه کاغذش دوست دارد ادامه دهد و شاید اگر از یک عمل جمع ، به تفریق بپردازند، ناراحت گردد.
کودکان ۷ ساله علاقه واقعی به مدادها و پاک کن ها دارند، کودک فقط برای لذت پاک کردن ، می نویسد. او مدادش را در وسط کف دستش می گیرد، آن را بین انگشتانش می چرخاند ولی معمولا اشتباه خود را باز یافته و ترجیح می دهد آن را پاک کند. برایش پیش می آید بگوید: «تعجب نکنید اگر پیچش حرف بزرگ «ل»به صورت وارونه برگشته است».
او شدیدا مدادش را می فشارد، انگشت سبابه اش به خوبی خم شده و معمولا هرچند بطور غیر منظم، خیلی بر آن تکیه می کند. بسیاری از کودکان درخواست نوشتن به طور واقعی و نه کپی کردن حروف چاپی را می نمایند. نگهداشتن مداد در تماس با کاغذ ممکن است اطمینان بیشتری به آنها در کنترل حرکتی بدهد.

تکالیف کتبی هرچند که به طور زیاد مورد علاقه کودک است، مسائل بزرگی در این سن ایجاد می کند. کودک ۷ ساله نگران است، اگر تکالیف کتبی اش را انجام نداده باشد بیم دارد که پس از دیگران در کلاس نگهداشته شود.
کودک ۷ ساله آگاهی تازه ای در مورد اهدافی که باید به آنها دست یابد کسب می کند: «تا کجا باید ادامه بدهم؟»، «من نمی توانم تمام کنم»، از تذکرات نمونه او می باشد. او دوست دارد کارش را کامل کند ولی میل دارد معلم حدی برایش تعیین کند وگرنه گرایش به ادامه آن برای مدتی طولانی دارد.
او دوست دارد که تکلیفش را بلافاصله تصحیح کنند: «من یک ۱۰ خواهم داشت، آیا این خوب است؟»، او نمره اش را با نمره دیگران مقایسه نمی کند، ولی برایش پیش می آید از معلم بخواهد تا در مورد اینکه چه کسی بهتر یک درخت یا یک اسب را نقاشی کرده ، تصمیم بگیرد.
خاطره متفکرانه و با تعمق کودک ۷ ساله ای در پاسخ های ذیل به یک معلم مدرسه معلوم می شود:
هنگامی که به پانیز فکر می کنی در تصورت چه می بینی؟
«من برگها را می بینم که بطور «زیگزاک» پائین می آیند».
«من آنها را می بینم که به آهستگی به زمین می افتند».
 «من کدوهائی را می بینم که زردرنگ می شوند».
 «من گل هایی را می بینم که پژمرده می شوند».
«من افتادن شاه بلوط ها را می بینم».
«من پرندگانی را می بینم که به سوی جنوب پرواز می کنند».
«من درختانی را می بینم که تقریبا دیگر برگ ندارند».
 کودک با هیجان خاصی از کلاس به حیاط بازی می دود ولی در بیرون ممکن است فعالیتی کمتر یا بیشتر از کلاس داشته باشد. مشاجره با رفقایش حتی وقتی معلم نزدیک آنها باشد، روی می دهد. یک کودک ممکن است بازی تهیه شده توسط کودک دیگری را خراب کند، کودک دیگری نمی خواهد تاب را ترک کند یا اینکه کودکی توپ با طناب پریدن را فقط برای خودش می خواهد که استفاده کند. وقتی چندین کودک سعی می کنند به طور گروهی بازی کنند، غالبا از چیزهایی خیلی کوچک تحریک می شوند. معمولا این کار به تخریب کامل وسایل با مضروب شدن افراد منجر می شود.

کودک ۷ ساله به بازی های گوناگون در هوای آزاد احتیاج دارد و حتی اگر برای یک بازی گروهی اداره شده، آمادگی نداشته باشد. اساسا شخص بزرگتری باید تفریحات کودکان را مراقبت کند.
در طول سال بعضی کودکان شروع به علاقمند شدن به بازی ای گروهی که توسط معلم ترتیب داده شده، می شوند، به شرطی که در ترک کردن بازی آزاد باشند با اینکه به میل شخصی به گروه بپیوندند.
کودک ۷ ساله می خواهد جای خود را در گروه داشته باشد و ممکن است اگر تصور کند که دیگر کودکان و معلم، او را دوست ندارند، دغدغه خاطر داشته باشد.
ممکن است به خصوص برای کمک کردن به او یا برای اینکه به تنهایی کار با بازی کند، او را از گروه جدا کرد، ولی او دوست ندارد با سرزنشی یا حتی تمجیدی وقتی که در گروه است ، از دیگران مشخص شود.
با این حال تعریف و تمجیدهایی که به یک گروه ابراز شده باشد، یک تشویق و محرک واقعی است. گروه در قبول کردن عضو جدید تأمل کرده و حتی ممکن است او را «کتک خور» خودشان کنند.
۴ یا ۵ کودک ممکن است سعی در بازی کردن با یکدیگر کرده، مدل ساختمانی بسازند، هواپیماهای کوچکی به پرواز در آورند، به صورت «کماندو»ها بازی کنند یا به سادگی حرف زده و با هم گردش کنند. با این حال معمولا چند کودکی وجود دارند که ترجیح می دهند به تنهایی تاب بازی، بارفیکس یا نرمش کرده ، یا توپ بازی کرده و از روی طناب بپرند.