غریزه جنسی چیست؟ (بخش دوم)

مدیریت غریزه جنسی، زمینه ساز مدیریت رفتارهای جنسی است. 
 

در زمینه تفاوت های عاطفی و احساسی نیز می توان به این موارد، اشاره کرد: میزان شیوع خشم و پرخاشگری میان دخترها و پسرها، همسان نیست؛ بلکه پسرهای کودکستانی، غالبا بیش از دخترها به رویدادهای پرخاشگرانه  دامن می زنند (مک کوبی و ژاکین، ۱۹۸۰ م). همچنین در برخوردها و رفتارهای تهاجمی، به احتمال قوی، پسرها زودتر و سریعتر از دخترها به اعمال تلافی جویانه دست می زنند (داروین و چین ۱۹۸۱). زمانی که طرفین درگیر، پسرها باشند، احتمالا پرخاشگری، زمان بیشتری به طول می انجامد، برخلاف زمانی که هر دو یا یکی از طرفین دعوا، دختر باشد. پرخاشگری میان کودکان همجنس نیز شیوع بیشتری را نشان می دهد. همچنین گرچه دختران، ترجیح می دهند که پرخاشگری خود را از طریق مشاجرات لفظی ظاهر سازند، اما در عین حال، پسرها بیشتر به بحث و مجادله می پردازند.[1]
 
از دیگر تفاوت های عاطفی - احساسی زنان و مردان، می توان به مواردی اشاره کرد که خانم کلیودالسون (روان شناس) به آنها اشاره کرده است:

 
به عقیده من، این دو نیاز روحی زن، از این واقعیت سرچشمه می گیرد که خانم ها تابع احساسات و آقایان ، تابع عقل اند. بسیار دیده شده که خانم ها از لحاظ هوش، نه فقط با مردها برابری می کنند، بلکه گاهی در این زمینه، از آنها برترند. نقطه ضعف خانم ها فقط احساسات شدید آنهاست. مردان، همیشه عملی تر فکر می کنند، بهتر قضاوت می کنند، سازمان دهنده بهتری هستند و بهتر هدایت می کنند. پس برتری روحی مردان بر زنان، چیزی است که طراح آن ، طبیعت است. [2]
 

همچنین نوع دوستی، توجه به دیگران، صمیمیت و ارتباط های حمایتی، از ویژگی هایی هستند که زن ها و مردها در آنها تفاوت آشکاری با یکدیگر دارند. آلپورت و ورنون در سال ۱۹۳۱ م، پس از بررسی، به این نتیجه رسیدند که علایق زیباشناختی، اجتماعی و دینی زن ها بیشتر از مردهاست. مردها بیشتر به جنبه های سیاسی و نظری (تئوریک) علاقه دارند و زن ها بیشتر به مسائل اخلاقی تمایل نشان می دهند. زن ها با حرارت خاصی، به بی عدالتی اعتراض می کنند و نسبت به آداب و رسوم اجتماعی و ضوابط اخلاقی، تلقین پذیرترند.
 
پذیرش دیگران، ویژگی دیگری است که در جنس ماده نوع آدمی، دیده می شود. زنها از هم جوار بودن و داشتن هم صحبت ، بیشتر از مردها لذت می برند. دختربچه های کودکستانی، بیشترین وقت خود را با هم بازی ها صرف می کنند؛ در حالی که پسر بچه های خود را با وسایل متفاوت ورزشی و اسباب بازی، سرگرم می کنند. دختر بچه ها در هم نشینی با بچه های کوچک تر از خود، تمایل نشان می دهند و در جابه جایی اشیای سنگین و بستن دکمه لباس و بند کنش و آنها را یاری می رسانند، در حالی که پسر بچه ها بیشتر به هم صحبتی با افراد بزرگتر از خود، تمایل نشان می دهند.
 

بررسی های انجام گرفته در کودکستان ها نشان می دهد که دخترها، به معاشرت با دیگران و ایجاد روابط اجتماعی، علاقه زیادی دارند؛ حال آن که پسرها بیشتر، خود را به فعالیت های بدنی (از جمله: بازی با چوب، دویدن و دنبال کردن یکدیگر با هل دادن اسباب بازی ها و کشیدن آنها) مشغول می کنند. حس همکاری در دخترها به مراتب ، بیشتر از پسرها است. دخترها بیش از پسرها، دو یا سه نفری ، دور هم جمع می شوند و به فعالیت های دوجانبه یا مبادله اشیا و اسباب بازی ها اقدام می کنند.
 
نکته قابل توجه در این باره این است که بیشتر علایق مطرح شده، مستقل از جامعه و فرهنگی است که کودکان، در آن بزرگ می شوند.[3] این ویژگی ها نیز باید در تربیت جنسی، مورد توجه قرار گیرند و بر اساس آنها تدابیر لازم در نظر گرفته شوند.
 
نویسنده: علی نقی فقیهی

پی نوشت:

منبع: کتاب «تربیت جنسی از منظر قرآن و روایات»