اهداف تربیت جنسی چیست؟ (بخش اول)

در تعلیم و تربیت، «هدف»، به وضع سودمند و مطلوبی گفته می شود که لازم است برای تحقق آن، فعالیت های مناسب تربیتی انجام گیرد.
 
هدف های تربیت جنسی از دیدگاه اسلام، به دو دسته هدف نهایی و اهداف واسطه ای تقسیم می شوند.
 

هدف نهایی تربیت جنسی، همان هدف نهایی تعلیم و تربیت دینی یعنی قرب الى الله و وصول به کمالات شایسته و رضوان الهی است. تربیت جنسی، زیر مجموعه نظام تعلیم و تربیت است ، لذا همه مبانی، اصول، روش ها و فعالیت های مربوط به جنسیت زن و مرد، باید در راستای وضع مطلوبی باشند که همان خشنودی خداوند است.
 
هر فرد، با قرار گرفتن در مسیر این هدف و با پرورش و تربیت بهینه استعدادها و جهت دادن به امکانات، خواسته ها و فعالیت هایش ، درصدد به دست آوردن درجات و مراتبی از آن هدف بر می آید و آن کس که بتواند بین انگیزه ها، باورها و فعالیت های خود با آن اهداف، بیشترین هماهنگی را ایجاد نماید و در درجات مسابقة «قرب الهی»،[1] از همه، پیشی گیرد، مراتب بیشتری از آن قرب و رضوان الهی را به دست می آورد.
 

منظور از هدف های واسطه ای، وضعیت های مطلوبی هستند که واسطه و زمینه ساز نیل به هدف نهایی اند. این هدف ها خود دو دسته اند: هدف های کلی و هدف های رفتاری. اهداف رفتاری، خود، زمینه تحقق و دستیابی هدف های کلی را فراهم و تسهیل می نمایند.
 
ما در این فصل، صرفا به «اهداف کلی» تربیت جنسی می پردازیم و چون اهداف رفتاری، جزو عملکردها و روش ها هستند، در بخش دوم، طی فصولی به آنها خواهیم پرداخت.
 

نخستین هدف تربیت جنسی -که از دوران کودکی یا بهتر بگوییم پیش از تولد آغاز می شود - ، این است که رشد جنسی کودکان، به طور طبیعی و سالم پیش برود و از بروز ناهنجاری ، بلوغ زودرس و ابتلا به انواع انحرافات جنسی، پیشگیری شود؛ بلکه کودک، در محیطی آرام و بدون فشار جنسی و التهاب غریزی ، رشد کند و در سنین نوجوانی بتواند بدون تحمل استرس ها، با ظهور امیال جنسی خود - که بروز آنها در این مرحله رشدی ، طبیعی و به هنجار است -، به شکلی مطلوب مقابله کند و در سن جوانی ، به حدی از رشد برسد که بتواند همسری مناسب و پدر یا مادری شایسته برای فرزندانش باشد.
 
البته بسترسازی مناسب، در هر کدام از مراحل زندگی، شیوه های خاص خود را دارد که در بحث شیوه های تربیت جنسی، به تفصیل، در مورد آنها بحث خواهد شد.
 

از جمله اهداف تربیت جنسی، پیدا کردن شناخت درست از هویت جنسی خویش است. تربیت ، باعث می شود که فرد ، شناخت و انتظار درستی از هویت جنسی خود پیدا کند که مطابق با توانایی های جنسیتی اش باشد.
 
اگر این هدف ، در مرحله کودکی و نوجوانی برآورده شود، چنین فردی در دوره جوانی و بزرگسالی، به خوبی، وظایف خود را مناسب با جنسیتش برآورده می سازد، از تمایلات انحرافی ، به دور می ماند و غرایز طبیعی اش به روشی سالم، ارضا خواهند شد.
 

از جمله اهداف مهم تربیت جنسی، این است که زن و مرد بتوانند نیاز جنسی خود را - که یک نیاز طبیعی است -، به شیوه صحیح و به هنجار ارضا کنند. در دین اسلام (برخلاف برخی از ادیان)، میل جنسی و لزوم ارضای آن، نه تنها پست و رذالت آمیز معرفی نشده، بلکه امری پسندیده و مطلوب است؛ اما به شرطی که در چارچوب ازدواج زن و مرد (چه به صورت دائم و چه موقت) انجام شود و از شیوه های نا به هنجار ارضای این نیاز، پرهیز گردد.