مزایا و خطرات بارداری در سنین بالا (بخش اول)

در ۴۰سالگی، توانایی باردار شدن به شکل طبیعی برای زنان با سرعت بسیار بیشتری کاهش می‌یابد. در ۴۰سالگی شانس شما برای باردار شدن پس از سه ماه تلاش، فقط ۷ درصد است. با گذشت زمان، تعداد و کیفیت تخمک‌ها کاهش می‌یابد. در این مطلب درباره مزایا و خطرات بارداری در سن بالا صحبت خواهیم کرد.
پنجشنبه، 3 بهمن 1398
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
مزایا و خطرات بارداری در سنین بالا (بخش اول)
بیشترین قدرت باروری و بالاترین احتمال باردار شدن شما به‌عنوان یک زن در سنین ۲۰ تا ۲۹سالگی‌تان است.
 

مقدمه

تصمیم گیری برای بچه‌دار شدن یکی از مهم‌ترین تغییرات زندگی زن و شوهرهاست. بسیاری از افراد بلافاصله بعد از ازدواج صاحب فرزند می‌شوند و برخی دیگر تا مدت‌ها این کار را عقب می‌اندازند و ممکن است کمی دیر شود. بارداری در سنین بالا دشواری‌های خاص خودش را دارد. بااین‌حال، این تصمیم به عوامل متعددی بستگی دارد. بنابراین، تعیین سن مناسب برای بچه‌دارشدن آسان نیست.

حقیقت این است که سن کاملا مناسبی برای باردار شدن وجود ندارد، یعنی بهترین زمان برای بچه‌دار شدن همان زمانی است که احساس می‌کنید آمادگی لازم را برای مادر یا پدر شدن دارید. این اصلا منطقی نیست که در وضعیت فیزیکی، شغلی و مالی خوبی باشید و همه‌چیز مهیا باشد، اما بچه‌دارشدن را به تعویق بیندازید. دلیلش این است که حقیقت مهم دیگری هم وجود دارد و شاید شنیدن آن برای‌تان کمی سخت باشد:
 
هیچ زن یا مردی تا ابد بارور نمی‌ماند:
هرچه سال‌های بیشتری از عمرتان می‌گذرد، مجبور می‌شوید تلاش بیشتری برای باردار شدن انجام دهید. بااین‌حال، خبر خوب این است که حتی اگر ۳۰ تا ۴۰ سال داشته باشید، بازهم احتمال اینکه باردار شوید و کودک سالم به دنیا بیاورید وجود دارد.
 

قدرت باروری در مراحل مختلف زندگی زنان

همه زنان از روزی که متولد می‌شوند به‌شکل طبیعی در بدن‌شان حدود ۱ تا ۲ میلیون تخمک دارند. این تعداد با افزایش سن به‌شکل طبیعی کاهش می‌یابد و بنابراین از قدرت باروری زن هم کاسته می‌شود. براساس تحقیقات سازمان ملی بهداشت (NIH)، هنگامی که دختر به بلوغ می‌رسد (حدود ۱۰ تا ۱۴سالگی) و قاعدگی او آغاز می‌شود، می‌تواند تخمک گذاری کند و درنتیجه باردار شود. بااین‌حال، حتی اگر یک دختر ۱۵ساله ازنظر فیزیکی آمادگی لازم برای فرزندآوری داشته باشد، این بدان معنا نیست که حتما برای مادرشدن آمادگی دارد. بارداری صرفا به‌معنای آمادگی جسمانی نیست و وضعیت روحی، سلامتی بدنی و، از همه مهم‌تر، هزینه‌های مالی هم از عوامل بسیار مهم در بچه‌دارشدن هستند. به همین دلیل، مرکز پیشگیری و کنترل بیماری ها (CDC)، باردار شدن و پذیرش مسئولیت کودک را برای دختران زیر ۲۰ سال دشوار می‌داند.

از منظر زیست‌شناختی، بهترین سن باردار شدن زنان زمانی است که در دههٔ دوم زندگی‌شان باشند. در این دوره بدن زن به اندازه کافی بالغ شده است و می‌تواند کودک را در خودش حمل کند. از سوی دیگر، زنان از دههٔ سوم زندگی‌شان به بعد با کاهش قدرت باروری مواجه خواهند شد (این روند از ۳۲سالگی شروع می‌شود و بعد از ۳۷سالگی سرعتش افزایش می‌یابد). بگذارید به‌تفکیک هریک از این دوره‌ها را بررسی کنیم:
 
سومین دهه زندگی (از ۲۰ تا ۲۹سالگی) :
بیشترین قدرت باروری و بالاترین احتمال باردار شدن شما به‌عنوان یک زن در سنین ۲۰ تا ۲۹سالگی‌تان است. در این دوره از زندگی، شما بیشترین و باکیفیت‌ترین تخمک‌ها را دارید و خطرات بارداری در این سن از همیشه کمتر است. در ۲۵سالگی احتمال باردار شدن شما پس از سه ماه تلاش کمتر از ۲۰ درصد است.
 
چهارمین دهه زندگی (۳۰ تا ۳۹سالگی) :
کاهش قدرت باروری از حدود ۳۲سالگی شروع می‌شود. پس از ۳۵سالگی (در بعضی افراد پس از ۳۷سالگی)، این روند کاهشی سریع‌تر خواهد شد. براساس برآوردها، در ۳۷سالگی فقط درحدود ۲۵هزار تخمک در بدن زن باقی مانده است. تا ۳۵سالگی شانس شما برای باردار شدن پس از سه ماه تلاش حدود ۱۲ درصد است.

خطر سقط جنین و بیماری های ژنتیکی پس از ۳۵سالگی افزایش می‌یابد. همچنین احتمال اینکه بعدها در زندگی با پیامدهای ناخوشایند دوران بارداری در سنین بالا یا زایمان روبه‌رو شوید بیشتر می‌شود. در چنین وضعیتی پزشک‌تان به شما خواهد گفت که بهتر است تحت‌نظر باشید و احتمال دارد از شما بخواهد آزمایش‌های بیشتری هم دربارهٔ خودتان و هم جنین انجام دهید.
 
پنجمین دهه زندگی (۴۰ تا ۵۰سالگی) :
در ۴۰سالگی، توانایی باردار شدن به‌شکل طبیعی برای زنان با سرعت بسیار بیشتری کاهش می‌یابد. در ۴۰سالگی شانس شما برای باردار شدن پس از سه ماه تلاش، فقط ۷ درصد است. با گذشت زمان، تعداد و کیفیت تخمک‌ها کاهش می‌یابد. تخمک‌ها در سنین بالاتر معمولا با مشکلات کروموزومی بیشتری روبه‌رو می‌شوند و احتمال تولد نوزاد دارای نقص مادرزادی افزایش می‌یابد.

بیشتر زنان بعد از ۴۰سالگی هم می‌توانند باردار شوند و کودک سالمی به دنیا بیاورند اما خطرات بارداری در این دوره به‌شکل قابل‌توجهی بیشتر است. برخی از این خطرات عبارت‌اند از:
_ سزارین اجباری؛
_ زایمان زودرس؛
_ تولد کودک با وزن کم؛
_ نقص مادرزادی در جنین؛
_ مرده به‌دنیاآمدن کودک.

بیماری‌هایی مانند دیابت و فشارخون بالا هم از شایع‌ترین بیماری‌های زنانی است که بعد از ۳۵سالگی باردار شده‌اند. این بیماری‌ها به‌ترتیب به عوارض بارداری در سنین بالا مانند دیابت بارداری و مسمومیت بارداری (پره اکلامپسی) می‌انجامند. اگر در ۴۰سالگی باردار شوید، پزشک‌تان آزمایش‌های بسیار بیشتری برای مراقبت از شما در نظر خواهد گرفت تا خطر عوارض بارداری را به حداقل برساند. اینکه باروری درکل با افزایش سن کاهش می‌یابد شوخی نیست. احتمال باردار شدن زنان در سنین بالاتر واقعا تا ۵۰ درصد کمتر است. از همه مهم‌تر اینکه، خطر به‌دنیاآوردن کودکی با سندرم داون در یک زن ۲۰ساله ۱ در ۵۲۵ است. اما برای یک زن ۴۰ساله ۱ در ۶۵ است.
 

روش‌های کمک به بارداری در سنین بالا

ازنظر علمی، تا زمانی که هنوز تخمک آزاد می‌کنید و یائسه نشده‌اید (یائسگی معمولا درحدود ۵۱سالگی اتفاق می‌افتد)، این احتمال وجود دارد که به‌شکل طبیعی باردار شوید. اما اگر بیشتر از ۳۵ سال دارید و بیش از ۶ ماه است تلاش می‌کنید باردار شوید و هنوز موفق نشده‌اید، ممکن است مشکلات باروری داشته باشید. پزشک یا متخصص باروری می‌تواند به شما در تعیین علت باردار نشدن‌تان کمک کند و روش‌های مناسبی را برای کمک به باروری به شما پیشنهاد کند.

امروزه پیشرفت‌های زیادی در درمان ناباروری و مراقبت های دوران بارداری صورت گرفته است که می‌تواند به زنان کمک کند در ۴۰ تا ۵۰سالگی‌شان (یعنی پس از یائسگی) باردار شوند. شاید تعجب کنید اما حقیقت دارد. یائسگی فقط مانعی برای بارداری طبیعی است، اما داشتن یک کودک در رحم متفاوت از باردار شدن است. بنابراین، تا زمانی که رحم شما سالم است و قادر است کودکی را پرورش دهد، احتمالش وجود دارد که با روش‌های مختلف در اوایل ۵۰سالگی بچه‌دار شوید.

پزشکان مشکلات باروری در زنان را با داروهایی درمان می‌کنند که تولید تخمک را تحریک می‌کند یا از روش‌های فناوری کمک‌باروری (ART) استفاده می‌کنند. البته فراموش نکنید که این راه‌حل‌ها فقط برای باردار شدن هستند و نمی‌توانند مشکل کاهش قدرت باروری به‌دلیل افزایش سن را حل کنند. بعضی از این روش‌ها به شرح زیر هستند:
 
لقاح آزمایشگاهی
در روش IVF یا لقاح مصنوعی، در موقعیت آزمایشگاهی سلول‌های تخمک را با اسپرم بارور می‌کنند و سپس دوباره در رحم قرار می‌دهند تا رشد جنین به‌شکل طبیعی ادامه یابد.
 
اهدای تخمک
در این روش به‌جای تخمک‌های خود فرد، از تخمک‌های سالم یک فرد اهداکننده استفاده می‌کنند. این تخمک‌های اهدایی در موقعیت آزمایشگاهی با اسپرم مرد بارور می‌شود و به رحم زن انتقال می‌یابد.

ادامه دارد...

منبع: سایت چطور


مقالات مرتبط
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.