جملاتی که در عید نوروز به کودکان نباید گفت (بخش دوم)

وظیفه‌ٔ کودکان در محدوده‌ سنی زیر سه سال نیست که از خود مراقبت کنند. آنها نیاز دارند شخص بزرگسالی کنار آنها باشد.
 

معمولا در عیددینی‌ها بچه‌های کوچک تر جایی جمع می‌شوند و خود را با بازی کرن سرگرم می‌کنند. در این بین ممکن است چند نفرشان با هم بحث کنند و یا کار به دعوا بکشد. در این مواقع به کودک خود یاد دهید که خطای بچه‌های دیگر را به شما گزارش نکند. متاسفانه در حال حاضر بسیاری از افراد بزرگتر این رفتار را یاد نگرفته‌اند. پس بهتر است از همین ابتدا به فرزند خود یاد دهید «عیب پوشی» رفتار بزرگوارانه‌ای است و اگر با کسی مشکلی دارد، خودشان مشکل‌شان را حل کنند و گزارش کار بقیه را به شما ندهد. 
 

معمولا کودکان حدود سن دوسالگی در زمان بازی یکدیگر را هول می‌دهند، گاز می‌گیرند و یا کتک می‌زنند. آنها به شدت از رفتار همسالان خود خشمگین می‌شوند زیرا هنوز رابطه‌ٔ برابر را نیاموخته‌اند و این رفتار در این سن، طبیعی محسوب می‌شود. ولی کتک زدن در سن سه سالگی یا بعد از آن طبیعی نیست و نیاز به بررسی دارد.  
 

وظیفه‌ٔ کودکان در محدوده‌ٔ سنی زیر سه سال نیست که از خود مراقبت کنند. آنها نیاز دارند شخص بزرگسالی کنار آنها باشد تا اگر کودکی اقدام به زدن یا هول دادن دیگری کرد، فرد بزرگسال بدون داد زدن و یا دعوا کردن او را متوقف کند. «اگر زد تو هم بزن» این جمله آسیب فراوانی به کودک ما خواهد زد. تمام آموخته‌های فرزندتان زیر سوال خواهد رفت و این سوال پیش می‌آید: پس اگر کسی کار بدی کرد من هم می‌توانم آن را تکرار کنم؟ کودکی که دست بزن دارد، درونش لبریز از حس بد به خود و دیگران است. در حقیقت کودکی که کتک می‌زند از کودکی که کتک می‌خورد بیشتر آسیب می‌بیند و احساسات منفی بیشتری را درون خود حس می‌کند. 
 

فرزند شما باید بداند زمانی که کار به برخورد فیزیکی رسید، بهتر است دست خود را بالا بیاورد و اگر لازم است جلوی دست طرف مقابل را بگیرد و بگوید «نزن»، «اجازه نمیدم منو بزنی» یا «اگه منو بزنی دیگه باهات بازی نمی‌کنم». با آموزش این رفتار به کودک خود، به او می‌آموزید که در رابطه با دیگران می‌تواند حد و مرز مشخصی قرار دهد و از خود دفاع کند. اگر طرف مقابل به کار خود ادامه داد، فرزند شما باید محیط را ترک کند و فقط بگوید: «زدن کار بدیه، من با کسی که می‌زنه بازی نمی‌کنم». با این کار به فرزندتان می‌آموزید که انسان‌هایی در زندگی سر راه ما قرار خواهند گرفت که دچار مشکلات رفتاری هستند و عاقلانه‌ترین واکنش این است که با این افراد درگیر نشویم. ترک کردن محیط نه نشانه‌ٔ ترسو بودن است و نه دلیل بر بی‌عرضگی شخص است. تنها نشان می‌دهد که فرد فرق درست و غلط را می‌داند.
 

مجبور کردن کودک برای اینکه فردی را ببوسد و یا به آغوش بگیرد، نشانه‌ٔ ادب و احترام نیست. در واقع این کار یعنی شما کودک را مجبور می‌کنید با بدنش جوری رفتار کند که خودش دوست ندارد و این نوعی بی‌احترامی به بدن کودک است. اگر دوست دارید کودک تان در آینده توانایی نه گفتن را داشته باشد و از بیان احساسات واقعی خود نترسد، باید این کار را در سنین پایین به او آموزش دهید. پس اگر در موقعیتی قرار بگیرید که دیگران اصرار می‌کنند، کودک تان را ببوسند و او نمی‌خواهد باید چطور رفتار کنید؟ اولین کار این است که به فرد مقابل‌تان توضیح دهید که چرا نمی‌خواهید کودک تان را مجبور کنید کسی را ببوسد. علاوه بر این خوب است برای فرزندتان فرصت‌های تازه‌ای فراهم کنید تا او در موقعیت نامطلوب قرار نگیرد. مثلا می‌توانید بگویید:«دوست داری با پدر بزرگت دست بدی یا بغلش کنی؟»، «دوست داری خاله را واقعا ببوسی یا دلت می خواد بوس بفرستی؟»، «دلت می‌خواد بگویی دوستش داری یا دست بدهی یا فقط خداحافظی کنی؟» این چیزی است که به او احساس امنیت و آرامش می‌دهد و هنر «نه» گفتن را به او می‌آموزد.

منبع: سایت فردانیوز