ملك عبدالله (دوم) بن حسين
فارغ التحصيل نظامي (متخصّص نيروي دريايي)، وليعهد سابق و پادشاه جديد اردن، تولد 30 ژانويه 1962 در امّان (پسر ملك حسين پادشاه سابق اردن، از مادر انگليسي به نام «آنتوانت گاردينر» ملقّب به «موناالحسين» )، تحصیلات دانشگاه نظامي «سند هرست»، انگليس، كالجهاي دريايي انگليس، و دورههاي تكميلي و عالي نظامي در امريكا.
اقدام شاه حسين (پدرش) در انتصاب شاهزاده حسن بن طلّال (برادرشاه حسين و عموي وي) به عنوان وليعهد اردن اوّل آوريل 65- (در اين زمان عبدالله فرزند بزرگ او سه ساله بود)، حدود 18 سال زندگي در كشورهاي انگلستان و آمريكا براي تحصيل و آموزش نظامي، با درجه سرلشكري در ارتش اردن، فرمانده واحدهاي ضربتي و تكاور گارد سلطنتي اردن، رهبري سركوب يك شورش بزرگ در جنوب كشور 96، دريك تصميم غيرمنتظره و ناگهاني شاه حسين: كنارگذاشتن شاهزاده حسن از وليعهدي اردن و انتخاب شاهزاده عبدالله (پسرش) بجاي وي 24 ژانويه 99 (مدت كوتاهي قبل از فوتش)، پس از مرگ پدرش (شاه حسين): كنترل قدرت و پادشاه جديد اردن 7 فوريه 99-، انجام مراسم رسمي تاجگذاري در محل كاخ «رَعدان» 9 ژوئن 99.
(توضيح: طبق قانون اساسي مصوّب سال 1944 اردن، مقام وليعهدي اين كشور بايد به فرزند بزرگتر پادشاه وقت منتقل شود. ولي پادشاه ميتواند به تشخيص خود در صورت وجود شرايط و مشكلاتي ويژه، برادر خود را به وليعهدي كشور برگزيند. بدين ترتيب، عبدالله از كودكي عملاً وليعهد كشور محسوب ميشد، ولي به دليل وضع آشفته كشور و بويژه افزايش دامنه اختلافات ملك حسين با جمال عبدالناصر-رئيس جمهوري با نفوذ و قدرتمند وقت مصر-از ابتداي دهه 60 به بعد، و نيز از زمان كشته شدن شخص «هزاع المجالي» نخست وزير وقت اردن به بعد؛ شاه حسين تصميم گرفت كه برادرش شاهزاده حسن را كه 12 سال از او كوچكتر بود از تاريخ آوريل 1965 به سمت وليعهدي كشور منصوب كند.
برخي از تحليلگران سياسي خاورميانه، علت اقدام غيرمنتظره شاه حسين در مورد كنارگذاشتن برادرش و انتخاب فرزندش به ولايتعهدي را عمدتاً ناشي از نارضايي از عملكردهاي سياسي شاهزاده حسين دانستهاند. ولي در عين حال نبايستي از نقش و نفوذ انكار انگلستان در تاريخ اردن و تحولات آن-و از جمله رخداد اخير-كه ريشهاي تاريخي و ديرينه دارد غافل بود!
نكته جالب توجه در مورد ملك عبدالله دوم اينست كه چون زبان مادري وي انگليسي است و نيز سالها در كشورهاي انگليسي زبان زندگي و تحصيل كرده است، لذا در حال حاضر به زبان عربي تسلّط كافي ندارد و در واقع زبان دوم وي محسوب ميشود.)