عبدالعظيم صاعدي
عبدالعظيم صاعدي، فرزند حسين به سال 1324 خورشيدي در تهران زاده شد. وي که از خاندان‌هاي قديمي تهران است، تحصيلات مدرسه‌اي را تا گرفتن ديپلم ادامه داد و به کار معلمي پرداخت.
صاعدي که هم‌زمان با تحصيلات دبيرستان، دروس حوزوي را نيز فراگرفته است، مدتي در دانشکده‌ي الهيات و معارف اسلامي دانشگاه تهران به صورت آزاد در کلاس‌هاي استاد مرتضي مطهري شرکت کرد و با علاقه مباحث مذهبي را پي گرفت.
عبدالعظيم صاعدي از نوجواني به نويسندگي و شاعري علاقه نشان داده و از جواني دست به قلم برد تا هم داستان بنويسد و هم سرودهاي خويش را اصلاح و براي چاپ در جرايد اقدام کند. او در عين اينکه يک شاعر است و عموماً شعر سپيد مي‌سرايد،در زمينه‌ي ادبيات، پژوهش‌هايي هم دارد.
کتاب‌هاي عبدالعظيم صاعدي عبارتند از: آنجا که خدا را مي‌توان يافت (قصه)؛ سلام بر بعثت (مجموعه شعر)؛ چرا با من نمي‌خواني (مجموعه شعر)؛ غنچه‌هاي سرخ سجود (مجموعه شعر)؛ مقدمه‌اي بر کتاب تماشاگه راز اثر شهيد مطهري؛ فقط عشق مي‌تواند (مجموعه شعر)؛ با حافظ تا کهکشان عرفان و اخلاق؛ کليد هفت آسمان (مجموعه شعر)؛ مقدمه‌اي بر ديوان پروين اعتصامي؛ مقدمه‌اي بر ديوان حافظ؛ نام ديگر زمين (مجموعه شعر)؛ حافظ در اشتياق؛ پرسه در پاييز؛ خداباوري در شعر فروغ؛ شهاب‌هاي شکفتن گفتن؛ خردخيزي‌هاي سعدي.
صاعدي در حال حاضر با پژوهش و سرودن شعر روزگار مي‌گذراند.
