يکشنبه، 21 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

ابوالحسین احمد آملی

ابوالحسین احمد آملی
(421 -333 ق)، فقیه، ادیب، شاعر و محدث. در آمل به دنیا آمد. وى برادر یحیى ملقب به ناطق بالحق و از پیشوایان زیدیه‏ى طبرستان و معاصر صاحب بن عباد بود. و با برادر كوچك‏تر خود به برادران هارونى معروف بودند. پدر وى شیعه‏ى اثنى‏عشرى بود و خود او و برادرش نیز نخست داراى این مذهب بودند و بعد از فرقه‏ى زیدیه‏ى پیوستند. آملى در پى كسب دانش به بغداد رفت و نزد دایى خود ابوالعباس احمد بن ابراهیم درس خواند. بعد به همدان رفت و نزد قاضى‏القضاة عبدالجبار همدانى درس خود را به پایان رساند و در فقه و اصول و نحو و لغت عربى و حدیث و درایت تبحر یافت و آراء فقهى او از سوى زیدیان ایران و كوفه و حجاز و یمن پذیرفته شد. وى در فصاحت شهره بود، چنانكه نثر وى را در كتابى كه در پاسخ قابوس وشمگیر درباره‏ى فضایل امیرالمؤمنین على بن ابى‏طالب (ع) نوشت معجزه مانند دانسته‏اند. در دیلمستان با او به خلافت بیعت كردند و مدت حكومتش بیست سال طول كشید. آثار او عبارتند از: «التجرید»، و شرح آن؛ «دیوان» اشعار؛ «سیاسة المریدین»؛ «كتاب الافادة»؛ «كتاب البلغه»؛ «كتاب النصرة».


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.