محمد شفیعای هروی

(وف 1081 ق)، خطاط، نقاش، مذهب و شاعر، متخلص به شفیعا. مشهور به پیشوا. از سادات حسینى هرات بود و در خط شاگرد فصیحى شاعر است كه در دستگاه مرتضى قلى خان شاملو بود. شفیعا خط نسخ و نستعلیق و شكسته را خوش مى‏نوشت و خط شكسته را به جایى رساند كه به نام وى، شفیعایى خوانده مى‏شد و بعدها درویش عبدالمجید این خط را تكمیل كرد و به حد كمال رساند. وى همچنین در شعر و ادب و نقاشى و تذهیب و استادى بى‏مانند بود. سفرى به هند كرد و در بازگشت مدتى در اصفهان به سر برد و در دربار شاه عباس دوم خوشنویس مقرر و موظف بود، چنانكه در بعضى قطعات عباسى رقم كرده است. سپس به هرات رفت و در سن هشتاد و پنج سالگى در مشهد درگذشت. قطعاتى با رقم «محد شفیع الحسینى» دیده شده كه در شیوه‏ى قدرت همانند خط شفیعا است و تاریخ 1092 و 1116 و 1124 و 1128 دارد و ممكن است كه محمد شفیع الحسینى دیگرى نیز پس از مرگ شفیعا وجود داشته كه درست در خط شفیعایى همسنگ و برابر شفیعا بوده است. از شفیعا، قطعه‏اى مانده كه در تاریخ وفات پدر خود سروده و به لوح مزارش، به خط نستعلیق ممتاز مكتوب نموده و رقم «كتبه العبد خادم المساكین محمد شفیع ابن میرحسن الحسینى 1042 ه» دارد. از دیگر آثار وى: یك قطعه از مرقع، به قلم سه دانگ و نیم دو دانگ و كتابت جلى خوش، با رقم: «كتبه العبد المذنب محمد شفیع»؛ یك قعطه به قلم پنج دانگ و كتابت متوسط، با رقم: «كتبه الحقیر محمد شفیع الهروى»؛ یك قطعه به قلم نیم دو دانگ و نیم دو دانگ خوش، با رقم: «مشقه العبد محمد شفیع غفر ذنوبه» و «مشقه العبد محمد شفیع».

محمد شفیعای هروی

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته