رضی صنیع همایون

(ز 1322 ق)، نقاش و مذهب. ملقب به صنیع همایون. از اهالى طالقان بود كه در مجمع‏الصنایع تهران حجره‏اى مخصوص به خود داشت و به خلق آثار بدیع مى‏پرداخت. وى از هنرمندان طراز اول و بلندپایه‏ى زمان ناصرالدین شاه است كه آثار بسیار خوبى در تذهیب و نقاشى پدید آورده و در هنر میناسازى نیز دست داشته است. میرزا رضى در آرایش و تلفیق گلها، با صورتهاى انسانى و تصویر پرآذین جمع حیوانات به طلا و حل‏كارى بى‏همتا بود و شبیه‏سازى و چهره‏پردازى را خوب مى‏دانست. او تا زمان مظفرالدین‏شاه زنده بود. از آثار وى: میز فولادى نفیسى كه از استادانه‏ترین آثار تذهیبى اوست و در رویه‏ى این میز كه در شیوه‏هاى متنوع و پیچیده‏ى تذهیب ترسیم شده، با رقم: «اقل چاكران رضى»؛ قلمدان مذهب و عالى كه تصویرى در رویه دارد، با رقم: «رضى صنیع همایون»؛ جلد كتابى كه در رویه‏ى آن، انواع تذهیبها به تردستى انجام یافته، با رقم: «در مجمع الصنایع دولتى مباركه- اقل چاكران رضى مذهب سنه 1299»؛ شاهكار دیگر او كه بر روى تخته اجرا شده، تذهیب زمینه و كناره خطوط مظفرالدین شاه است كه تذهیب اطراف به رنگ لاجوردى بوده و برگهاى خوشه‏انگورى خوش منظر و گل و برگهاى مزین در كنار دست‏نوشته‏ها جلب‏نظر مى‏كند، با رقم: «اقل چاكران رضى صنیع همایون»، كه اصل متن بر روى تخته چنین نوشته شده: «هو- این مشق را كه روى این تخته نوشته مى‏شود یادگار قصر صاحب قرانیه است... جمادى‏الثانیه 1322...«. چهار اثر دیگر این هنرمند در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.