علینقی فیض الاسلام

(ح 1364 -1284 ش)، عالم دینى، شارح و مصحح. در سال 1284، در چنین خانواده‏ای که به صفای معنوی آراسته بود، کودکی دیده به جهان گشود که سید علی نقی نامیده شد و بعدها به سید علی نقی سدهی اصفهانی آل دیباج مشهور و به فیض الاسلام موسوم گشت. لفظ سده در پسوند نامش، به زادگاهش اشاره دارد که در دوازده کیلومتری شمال غربی اصفهان است و اکنون خمینی شهر نامیده می‏شود. وى دانشمندى پركار و پرثمر بود، و از آقا سید ابوالحسن اصفهانى، حاج شیخ ضیاءالدین عراقى، آقا شیخ محمد كاظم شیرزاى اجازه‏ى اجتهاد داشت و نیز صاحب اجازه‏ى روایتى از آیت‏الله حاج شیخ على‏اكبر نهاوندى و حاج شیخ عباس محدث قمى بود. وى بیش از چهل سال پیش «نهج‏البلاغه» را به فارسى روان ترجمه و شرح كرد كه این كتاب به «نهج‏البلاغه» فیض‏الاسلام مشهور است. از دیگر آثارش: ترجمه و شرح «صحیفه‏ى كامله‏ى سجادیه»، كه در 1375 ق منتشر شده؛ «قرآن عظیم»، ترجمه و خلاصه تفسیر، در سه مجلد كه مؤلف حدود چهارده سال وقت خود را صرف تألیف این كتاب نموده؛ «اشارات الرضویه»؛ «افاضات الغرویه فى اصول الفقهیه»، عربى؛ «چراغ راه»؛ «رهبر گمشدگان در رجعت»، ردى بر عبدالوهاب فرید.[1] سید علینقى مشهور به (فیض‏الاسلام) صاحب ترجمه نهج‏البلاغه كه در سده از حیات سلطان دختر شیخ فاضل آقا ملا محمدصادق سدهى به دنیا آمده و تحصیلات خود را در سده و اصفهان و قم و نجف اشرف نموده و بعد رحل اقامت به تهران افكنده و تا حال تحریر در كسوت روحانیت به كار تجارت و تبلیغ دین و تألیف اشتغال و آثار گرانقدرى كه ذیلا مى‏نگارم از خود به یادگار گذارده است. 1- ترجمه نهج‏البلاغه در 6 جزء كه در دو مجللد مكرر به طبع رسیده. 2- ترجمه صحیفه سجادیه. 3- تفسیر كلام‏اللَّه مجید 4- ترجمه صحیفه علویه.