احمد موسوی خوانساری

فقیه. تولد: 1309، ق.، خوانسار. درگذشت: 29 دى 1363. آیت‏الله سید احمد موسوى خوانسارى، فرزند علامه سید میرزا یوسف موسوى، پس از طى مقدمات از محضر برادر خود، محمدحسن و آیت‏الله سید على‏اكبر خوانسارى به اصفهان مسافرت كرد و از محضر آیت‏الله محمدصادق اصفهانى و آیت‏الله عبدالكریم گزى و آیت‏الله محمدعلى تویسركانى بهره‏مند شد. آنگاه به نجف اشرف مهاجرت نمود و یك سال از محضر آیت‏الله خراسانى و چندین سال از علامه طباطبایى یزدى و آیت‏الله ضیاءالدین عراقى استفاده نمود و در سال 1336 ق. به ایران مراجعت و به اراك آمد و از محضر آیت‏الله عبدالكریم حائرى یزدى بهره‏مند شد. در سال 1342 ق. به قم رفت و تا سال 1369 ق. به تدریس پرداخت. در سال 1369 ق.، با فوت حجت‏الاسلام یحیى سجادى تهرانى، به درخواست بازاریان تهران از آیت‏الله سید حسین بروجردى، وى به تهران آمد و در مسجد حاج سید عزیزالله بازار تهران اقامه‏ى جماعت و تدریس فقه نمود. آثار عملى وى به این شرح است: شرح مختصر النافع (در چند جلد كه پنج جلد آن به طبع رسیده است)؛ حاشیه بر عروةالوثقى، توضیح المسائل؛ مناسك حج؛ العقائد الحقه (به زبان عربى، 1399 ق.). وى از صدقات جاریه به ساخت مساجد و تعمیر مدارس علمى و بناى حسینیه‏ها و درمانگاه‏ها و غیره پرداخت.