عبداللَّه دوامی
به سال 1270 در (طا) كه یكى از دهات تفرش مىباشد كودكى دیده به جهان گشود كه والدینش نام عبداللَّه را براى او برگزیدند. عبداللَّه دوران كودكى را در این ده سپرى كرد و تحصیلات ابتدایى را نزد تنى چند از ملاهاى ده فراگرفت. وى پس از چندى به تهران آمد و در مدرسه تربیت نامنویسى كرد و در این مدسه با ركنالدین خان مختارى همكلاس بود. وى شبى در منزل شخصى به نام مجدالممالك كه از دوستانش بود با علىخان نایبالسلطنه كه از خوانندگان بزرگ آن زمان بود آشنا شد و در حضور وى قطعهاى بنا به درخواست مجدالممالك مىخواند كه مورد قبول علىخان نایبالسلطنه قرار مىگیرد و او دوامى را تشویق مىكند كه نزد وى آواز را كار كند و اولین مشق خود را كه دستگاه «شور» بود نزد علىخان آغاز مىكند كه اولین استاد وى همین شخص مىباشد. عبداللَّه دوامى پس از چندى نزد استادان: آقا میرزا حسینقلى، حسینخان كمانچهكش، درویشخان، ملكالذاكرین و آقا میرزا عبداللَّه رفت و بسیارى نیاموختهها را از آنان آموخت و خود شد استاد عبداللَّهخان دوامى.
دوامى قبل از انقلاب مشروطیت براى شناساندن موسیقى اصیل و سنتى ایران و براى حفظ و حراست و اشاعهى آن قرار شد كه به اتفاق اقبالالسلطان، باقرخان و مشیر همایون شهردار و عدهاى دیگر براى ضبط صفحه به برلن بروند ولى به واسطه جنگ جهانى اول وقفهاى در این مسافرت هنرى پیش آمد كه اجباراً به جاى برلن به تفلیس و قفقاز رفتند و تصمیم خود را در آنجا عملى كردند. استاد دوامى مدت هفت سال در ادارهى پست كار كرد و پس از این مدت به وزارت دارایى منتقل و تا پایان دوران بازنشستگى در این وزارتخانه مشغول كار بود. وى از فروردین ماه 1334 همكارى خود را با سازمان رادیو تلویزیون وقت و مركز حفظ و اشاعهى موسیقى سنتى ایران شروع كرد كه به واسطهى كبرسن شاگردان را در منزل تعلیم مىداد، گفته مىشود از شاگردان خوب استاد دوامى شاپور حاتمى (وى خواهرزاده عبداللَّه خان دوامى است)، پرویز مشكاتیان، داریوش طلایى و... هستند و استادانى چون: نوعلىخان برومند و حاجآقا محمد مجرد ایرانى نزد دوامى پارهاى از تصانیف را آموختهاند. استاد عبداللَّه خان دوامى در بیستم دى ماه 1359 دار فانى را وداع گفت. روانش شاد.
(1359 -1270 ش)، مویسقیدان. وى در قریهى طا، یكى از روستاهاى تفرش متولد شد و تحصیلات ابتدایى را در زادگاه خویش فراگرفت؛ سپس در تهران آن را دنبال كرد. عبداللَّه كه صدایى خوش و گیرا داشت مورد تشویق على خان نایبالسلطنه كه از خوانندگان بزرگ آن زمان بود قرار گرفت. در ضرب نیز دست پروردهى حاجى خان عینالدولهاى بود. اولین استاد وى در فراگیرى دستگاه شور، على خان بود و پس از چندى نزد استادانى چون: آقا میرزا حسین قلى، حسین خان كمانچه كش، درویش خان، ملكالذاكرین و آقا میرزا عبداللَّه به تكمیل هنر موسیقى پرداخت. وى براى ضبط صفحه به اتفاق اقبال السلطان، باقر خان و مشیر همایون و عدهاى دیگر به تفلیس و قفقاز رفت و صفحاتى را در آنجا پر كرد. از سال 1334 ش همكارى خود را با سازمان رادیو و تلویزیون وقت و مركز حفظ و اشاعهى مویسقى سنتى ایران شروع كرد. به واسطهى كبر سن شاگردان را در منزل تعلیم مىداد. از شاگردان خوب استاد دوامى، محمود كریمى، شاپور حاتمى، پرویز مشكاتیان و داریوش طلایى هستند و استادانى چون: نورعلى خان برومند و حاج آقا محمد مجرد ایرانى نزد دوامى پارهاى از تصانیف را آموختهاند.[1]
استاد، موسیقیدان.
تولد: 1270، یكى از روستاهاى تفرش (ده طا).
درگذشت: 20 دى 1359.
عبدالله دوامى كودكى خود را در روستاى دهطا سپرى كرد و دروس اولیه و قرآن را در همان روستا فراگرفت. پس از طى دورهى كودكى به تهران آمد و در مدرسهى تربیت، صرف و نحو را آموخت. در این مدرسه با ركنالدین مختارى همكلاس بود. پس از اتمام دوران تحصیل، ابتدا در خدمت ادارهى پست درآمد (مدت هفت سال در آنجا ماند) و سپس به ادارهى مالیه رفت و تا زمان بازنشستگى در این اداره خدمت نمود.
براى نخستین بار لطف‌الله مجد مشهور به مجدالملك وى را تشویقى به آموختن آواز نمود. اولین مشق خود را كه دستگاه «شور» بود نزد علىخان نایبالسلنطه آغاز مى كند و مدتها از محضر وى استفاده كرد و ردیف راست پنجگاه را كه در آن زمان بین خوانندگان تنها علىخان مىدانست مشق كرد. كمكم با اساتید دیگر موسیقى آشنا شد و به ترتیب نزد میرزا حسینقلى خان، حسینخان كمانچهكش، درویشخان، ملكالذاكرین و میرزا عبدالله نكاتى را آموخت. پیش از انقلاب مشروطیت براى شناساندن موسیقى اصیل و سنتى ایران و براى حفظ و حراست و اشاعهى آن قرار شد كه به اتفاق اقبالالسلطان، باقرخان كمانچهكش و مشیر همایون شهردار و عدهاى دیگر براى ضبط صفحه به برلین رفتند ولى به واسطهى جنگ جهان اول وقفهاى در این مسافرت هنرى پیش آمد كه اجبارا به جاى برلین به تفلیس و قفقاز رفتند و تصمیم خود را در آنجا عملى كردند.
استاد عبدالله دوامى از فروردین ماه 1334 همكارى خود را با سازمان رادیو تلویزیون ملى ایران و مركز حفظ و اشاعهى موسیقى سنتى ایران شروع كرد. كه به واسطهى كبر سن شاگردان را در منزل تعلیم مى داد. گفته مىشود از شاگردان استاد دوامى، شاپور حاتمى (خواهر زادهاش)؛ پرویز مشكاتیان، داریوش طلایى و... هستند و استادانى چون: نورعلى برومند و محمد مجرد ایرانى نزد دوامى در مدرسهى شبانهى موسیقى ادارهى هنرهاى زیبا نیز تدریس آواز مى نمود.
استاد عبدالله دوامى در بیستم دى 1359 دیده از جهان فرو پوشید.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
