علیرضا چنگی

یكى از كمانچه‏نوازان بزرگ و مشهور دوران قاجاریه، مرحوم علیرضاخان چنگى است كه در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار، دیده به جهان باز كرد و پدرش چون از مستوفیان دستگاه سلطنتى قاجار بود به دربار راه یافت و با موسیقیدانان آن دوران مثل: آقا میرزا عبداللَّه، آقا حسینقلى، سماع حضور، باقرخان كمانچه‏كش، میرزا على‏اكبر سنتورى، مرادخان (نوازنده‏ى تار)، داود شیرازى (نوازنده‏ى تار)، غلام ضرب‏گیر، حبیب (نوازنده‏ى ضرب)، حاج قربان‏خان و قلى‏خان (خوانندگان زمان) و جوادخان قزوینى و غیره... آشنا و مأنوس شد و به موسیقى علاقمند گردید. علیرضا چنگى از همان كودكى با تشویق پدر، نزد جوادخان قزوینى رفت و نزد او موسیقى را آموخت و پس از چندى خود در سلك نوازندگان دربار درآمد و یكى از نوازندگان بزرگ عهد خود شد. وى بعدها كلاس موسیقى جهت تعلیم شاگرد افتتاح كرد و شاگردان بزرگى تربیت كرد كه یكى از آنها استاد اسماعیل زرین‏فر مى‏باشد. او در سال 1327 فوت شد و در امامزاده عبداللَّه به خاك سپرده شد. روحش شاد. (وف 1327 ق)، نوازنده. در اواخر سلطنت ناصرالدین شاه قاجار به دنیا آمد. از سیزده سالگى نواختن ساز را نزد استاد جوادخان قزوینى شروع كرد و سپس نزد داوود شیرازى، استاد تار، كه معروف به ساقى بود، آموزش دید. وى به كمك پدرش كه از مستوفیان دربار بود، به دربار مظفرالدین شاه و بعد از آن به دربار محمدعلى شاه راه یافت و با استادانى نظیر میرزا آقا عبداللَّه، آقا حسینقلى، سماع حضور و باقرخان كمانچه‏كش آشنا شد و در سلك نوازندگان دربار درآمد. اسماعیل زرین فر، نوازنده‏ى ویولن، خواهرزاده و شاگرد او بود. علیرضاخان در تهران درگذشت و در امامزاده عبداللَّه به خاك سپرده شد.[1]

علیرضا چنگی

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته