محمد ملک زاده

دانشمند، ادیب و روزنامه‏نگار در 1269 در مشهد تولد یافت. پدرش میرزا كاظم صبورى متخلص به ملك‏الشعراء در آستانقدس رضوى مقامى شامخ داشت. محمد تحصیلات خود را در مشهد آغاز كرد. در نوجوانى پدر خود را از دست داد لاجرم تربیت و تأمین معیشت او به عهده برادر اكبرش كه شغل و مقام پدر را در آستانه گرفته بود قرار گرفت. او تا بیست سالگى به تحصیل اشتغال داشت و علم مختلفى چون ادبیات عرب كلام و فلسفه و فقه و اصول را به حد كامل آموخت. وى به اتفاق برادرش وارد حزب دموكرات خراسان شد و در كار روزنامه نوبهار و تازه‏بهار كه از نشریات خوب آن روز بودند سردبیر و نویسنده شد. در حكومت وثوق‏الدوله به تهران آمد و مدیریت و سردبیرى روزنامه غیر رسمى ایران كه معتبرترین و مهمترین روزنامه آن روز بود به او واگذار شد. بعد از كنار رفتن وثوق از روزنامه ایران استعفا داد و به مشهد رفت و روزنامه تازه بهار را به مدیریت خویش انتشار داد و از كمك‏هاى مادى و معنوى قوام‏السلطنه والى مقتدر خراسان و سیستان برخوردار بود. بعد از قیام كلنل محمدتقى خان، ملك‏زاده و روزنامه‏اش توقیف شدند. چندى در زندان به سر برد تا پس از ختم غائله آزاد شد و چندى روزنامه را انتشار داد. وى در اوایل سلطنت رضاشاه به خدمت در وزارت فرهنگ درآمد، مدتها ریاست فرهنگ خراسان با او بود، چندى نیز در تهران مصدر خدماتى گردید و مقام مدیر كلى گرفت. چند سالى نیز اوقاف كشور را اداره مى‏كرد و از سران وزارت معارف بود. ملك‏زاده درباره قیام كلنل و اوضاع خراسان در آن روز یادداشت‏هاى سودمندى تهیه نموده كه قسمتى از آن در تاریحخ احزاب سیاسى ملك‏الشعراى بهار گنجانیده شده است. از اقدامات با ارزش ملك‏زاده چاپ دیوان برادرش ملك‏الشعراى بهار مى‏باشد. وفات او در 1352 اتفاق افتاد.

محمد ملک زاده

تازه های مشاهیر

بیشترین بازدید هفته