سه‌شنبه، 5 مهر 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

موریس بلانشو

موریس بلانشو
موریس بلانشو(Maurice Blanchot)؛ رمان‌نویس، نظریه‌پرداز ادبی، و فیلسوف فرانسوی. زندگی موریس بلانشو در تاریخ ۲۲ سپتامبر ۱۹۰۷ در کن (Quain) در یک خانواده مرفه زاده شد. در سال ۱۹۲۲ تحصیلات متوسطه خود را به پایان رساند. در همین سال معده وی تحت عمل جراحی قرار گرفت. طی عمل یک اشتباه پزشکی او را تا دم مرگ برد اما زنده ماند. تأثیر این اشتباه تا پایان عمر بر جسم وی ماند. بلانشو سپس تحصیلات خود را در رشته فلسفه در کشور آلمان تا سال ۱۹۲۵ ادامه داد. در همین دوران بود که با امانوئل لویناس آشنا شد. این دو در آن زمان از نظر سیاسی با هم شباهتی نداشتند. بلانشو از ۱۹۳۱ همکاری با نشریات راست افراطی را آغاز کرد و نخستین متن ژورنالیستی خود را با عنوان فرانسوا موریاک و کسانی که گم شده بودند چاپ کرد. از آن پس شروع به انتشار مقالات سیاسی و ادبی را ادامه داد. او در همین سال به مقام سردبیری نشریه دبا (Débats) رسید. در سال ۱۹۳۲ نگارش رمان تومای ناشناخته را آغاز کرد. در سال‌های ۱۹۳۳ و ۱۹۳۴ همکاری وی با نشریات راست افراطی و جریانات ضدسامی شدت گرفت. بلانشو همواره از سوی منتقدانش، بخصوص برخی روشنفکران از جمله تزوتان تودوروف، بابت این سالها شماتت شده است. در ماه مه سال ۱۹۴۰ نگارش تومای ناشناخته به پایان رسید. ۱۰ مه آلمان کشور فرانسه را طی جنگ دوم جهانی اشغال کرد. بلانشو روزنامه‌نگاری سیاسی را رها کرد، اما به همکاری با نشریه دبا ادامه داد. تا پیش از چاپ کتابی از کریستف بیدان با عنوان موریس بلانشو، یار ناپیدا علاقمندان این نویسنده چیزی از زندگی او نمی‌دانستند. بلانشو هرگز در زندگی خود با مطبوعات و رسانه‌های تصویری، مصاحبه‌ای انجام نداد. تنها یک بار در دهه شصت میلادی و در زمان جنگ الجزایر با نشریه‌ای گفتگو کرد، اما این گفتگو هرگز چاپ نشد. دو عکس بی‌کیفیت یکی مربوط به دوران جوانی و دیگری مربوط به سالیان پیری تنها حضور او در عرصه عمومی است. موریس بلانشو در 20 فوریه 2003 در 95 سالگی، در پاریس، درگذشت. آثار از موریس بلانشو، هشتصد مقاله و سى و پنج عنوان کتاب در تعریف و تبیین خاستگاه ادبیات و پیوند نویسنده با متن به یادگار مانده است و مهمترین اثر او که در سال 1948 انتشار یافت، «ادبیات و حق آدمى نسبت به مرگ» نام دارد. فهرست برخی از مهمترین آثار وی به شرح زیر است: «آخرین کلمه» (1947)، «محکوم به مرگ» (1948)، «ادبیات و حق آدمى نسبت به مرگ» (1948)، «مرگ محتمل»(1955)، «آخرین انسان» (1957)، «مرگ آخرین نویسنده» (1959) «لحظهء مرگ من» (1994). منابع: - http://www.medad.net - http://fa.wikipedia.org


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.