کارگردان : Sam Mendes نویسنده : Alan Ball بازیگران: Kevin Spacey, Annette Bening ,Thora Birch جوایز : برنده اسکار: بهترین فیلم، بهترین بازیگر نقش اول مرد، بهترین فیلمبرداری، بهترین فیلمنامه غیر اقتباسی، بهترین کارگردانی نامزد اسکار: بهترین بازیگر نقش اصلی مرد برای کوین اسپیسی، بهترین تدوین، بهترین موسیقی متن خلاصه داستان : لستر (کوین اسپیسی) مردی میان‌سال است که زندگی خانوادگی‌اش دچار بحران شده است. از سویی همسرش “کارولین” (آنت بنینگ) او را بیشتر شبیه حیوان خانگی‌اش می‌بیند تا یک همسر و تمام احساساتش را بیرون از خانه خرج می‌کند و از سوی دیگر روابط “لستر” با دخترش جین (تورا بریچ) نیز کاملا دچار سردی شده است. اما بحران اصلی وقتی نمود پیدا می‌کند که ... واقعا دربارهء تمام بحران‏های زندگی انسان معاصر آمریکایی و حتی به شیوه‏ای جهان شمول‏تر، انسان معاصر سال‏های‏ آغازین سدهء بیست و یکم است. قهرمان فیلم یعنی لستر برنهام‏ (کوین اسپیسی)در برقراری ارتباط با همسر خود چنان دچار مشکل‏ است که می‏کوشد رؤیاهای کودکانه‏اش را ازدوستی با یکی از همکلاسی‏ های خود به نام آنجلا تحقق ببخشد. همسر او(آنت‏ بنینگ)هنگامی که با مرد غریبه‏ ای در اتومبیل نشسته، نزد لستر لو می‏رود و با نیش و کنایه‏ های توأم با بی‏تفاوتی لستر، به شدت تحقیر می‏شود. پسر جوانی که در همسایگی آن‏ها زندگی می‏کند، از سویی‏ نزدیک می‏شود و چنان ارتباط صمیمانه ‏ای برقرار می‏کند که دختر، در حالی که هنوز او را به درستی نمی‏شناسد، تصمیم می‏گیرد با او از خانه بگریزد. آنجلا به لستر می‏گوید که برخلاف ظاهر خود و تصور او، دختر ولنگاری نیست و تاکنون تجربه ی آشنایی با مردی را نداشته‏ است. پدر پسری که با دختر لستر آشنا شده، با عقده‏ های فروخفته‏ از دوران جنگ و تمایل فراوانش به نظامی‏ گری فاشیستی، به لستر پیشنهاد همراهی در کار دیگری می‏دهد و. . . سیر این‏ سقوط های درونی و بیرونی، در تمام طول فیلم به شیوه‏ های پیدا و پنهان، ادامه دارد. تلخی واقعیت یکایک شخصیت‏ های زیبایی‏ آمریکایی وقتی هولناک‏تر می‏شود که سام مندز بر هیچ‏یک از آن‏ها با ابزاری همچون موسیقی سوزناک یا واکنش‏ های احساسی، تأکید نمی‏کند. گویی همه ی این فجایع همچون بخش‏های عادی زندگی‏ جاری و روزمرهء مردم معمولی، طبیعی و ناگزیرند و نیازی نیست که‏ فیلم آن‏ها را در جایگاه رویدادها یا شرایطی سخت، مخوف، دردناک و«خاص»به نمایش بگذارد. این حالت طبیعی و گریز ناپذیر و نابسامانی‏ ها و ناهنجاری‏ های جامعه ی روز آمریکا-وحتی‏ جهان-را پیش‏تر در برش‏ های کوتاه/راه‏های میان‏بر آلتمن هم دیده‏ بودیم. انگار هیچ فاجعه‏ ای آن‏قدرها تکان‏دهنده‏ تلقی نمی‏شد که آلتمن بر آن مکث کند. از هر کدامشان به سادگی می‏گذشت و از فرط تکرار، آن‏ها را عادی و رایج قلمداد می‏کرد. نام ترانه‏ ای‏ که زن خواننده در فیلم آلتمن می‏خواند، «زندانیان زندگی»بود. عنوانی که برای توصیف‏ دنیای آدم های فیلم مندز هم مناسب به نظر می‏رسد:دنیایی همانند دنیای امروز. /987/

American Beauty (زیبای آمریکایی)

تازه های 14

بیشترین بازدید هفته