موارد بیشتر برای شما
هديه The Gift
هديه The Gift
کارگردان : Joel Edgerton
نویسنده : Joel Edgerton
بازیگران : Joel Edgerton, Jason Bateman, Rebecca Hall
محصول کشور: ایالات متحده آمریکا
کمپانی توزیع کننده: STX Entertainment
خلاصه داستان:
جان زوج جوانی به مخاطره می افتد وقتی که آشنایی از گذشته شوهر هدايای اسرارآميزی برايشان می آورد و بعد از ۲۰ سال مهر از سر راز وحشتناکی بر می دارد.
منتقد: جیمز براردینلی
هديه»(The Gift) نام تريلری (thriller) روانشناسانه از جوئل ادگرتون، نويسنده/ کارگردان/ بازيگر، است که بعد از آميخته شدن با کمی طعم «مظنونين هميشگی»(Usual Suspects) در حد و اندازه های «جذابيت کشنده»(Fatal Attraction) تنزل پيدا کرده است. به عنوان فيلمی هوشمند و مطبوع، «هديه» از پيچش های کافی برای مشکوک نگه داشتن بيننده متوسط برخوردار است. انگيزه های شخصيتی عمداً مبهم هستند و احتمال وجود يک راوی غيرقابل اعتماد دائم در ذهن بيننده نهيب می زند (ريشه اين شک در ارجاعات فيلم به يک فروپاشی روانی در گذشته است). همچنين چند از جا پريدن برای بيننده هایی که يک تجربه احساسی را دوست دارند پيش بينی شده است. در پايان، جنبه اخلاقی داستان اين است که کارما را نمی توان انکار کرد.
اينجا موقعيت مناسبی است که می توانم درباره تمايل ذاتی تريلرها (trailer) به نابود ساختن فيلم پرچانگی کنم. روند پيشرفت داستان برای افرادی که تريلر «هديه» را ديده اند جذابيت کمتری دارد. گرچه تريلر، فيلم را نابود نکرده اما تاثير آن را به حداقل رسانده است. اين خيلی بد است، برای اين که داستان زمانی بهترين نتيجه را می دهد که اجازه داشته باشد بر اساس روند طبيعی خودش جلو برود و نه اين که مجبور باشد به خاطر اهداف بازاريابی يکی از پيچش های کليدی خود را لو دهد.
هديه» با يک موقعيت آشنای راحت شروع می شود. يک زوج عاشق پيشه، سايمون (جيسون بيتمن) و روبين (ربکا هال)، برای يافتن زندگی بهتر- يک شغل جديد برای سايمون و شروع تازه برای ازدواج شان، از شيکاگو به کاليفرنيای جنوبی نقل مکان کرده اند. لذت بردن از خانه جديد با پيدا شدن سر و کله فردی از گذشته سايمون مخدوش می شود. گوردو (جوئل ادگرتون)، يک همکلاسی قديمی، نياز به بازگشایی رابطه ای دارد که بنابر اصرار سايمون هرگز تمام نشده بود. با اين حال، گوردو چيز ديگری فکر می کند و هدايای کوچکی به آن ها می دهد و در عين حال ناشيانه خودش را به زندگی آن دو تحميل می کند. از نظر روبين او انسان بی آزاری است، اما سايمون فکر می کند که او مزاحم و خطرناک است. وقتی که گوردو متوجه اهانت های دوست دوران مدرسه اش می شود، به طرزی غيرقابل پيش بينی واکنش نشان می دهد.
از تماشای فيلم های دارای شرايط قابل شناسایی لذت می برم، چون اين فيلم ها باعث می شوند که بيننده ها فکر کنند می دانند که چه چيزی را دريافت می کنند، بعد ناگهان زير پايشان را خالی می کند.ادگرتون بر اساس اطلاع ما ازتريلرهای دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ بازی می کند و از آن انتظارات و توقعات برای شکل دادن به داستان به طرقی غيرمنتظره استفاده می کند. هيچکاک استاد اين تکنيک بود و اگرچه من هيچکاک و ادگرتون را هرگز در يک جايگاه قرار نمی دهم، اما اعتراف می کنم که ادگرتون اصول را می داند.
اين فيلم ادگرتون است. علاوه بر اين که او نخستين فيلم خود در مقام کارگردان را ساخته است، فيلمنامه را نيز خودش نوشته و نقش گوردو را بازی می کند. گرچه «هديه» با بودجه کمی ساخته شده است، اما به خوبی از موقعيت های محدود خود استفاده می کند (همه موقعيت ها مکان های واقعی هستند).
بازاريابی «هديه» ضربه بزرگی به فيلم زده است. نه تنها جنبه هایی از داستان را لو می دهد که بهتر بود مجهول می ماندند، بلکه فيلم را به صورت يک تريلر (thriller) درجه دو ژنريک جلوه می دهد. اما «هديه» بهتر از يک فيلم درجه دو ژنريک است. شخصيت ها از آن انسان های کليشه ای مقوایی نيستند و فيلمنامه چيزی دارد که به ندرت در اين قبيل فيلم ها ديده می شود و اجازه می دهد که درام موقعيت با قدرت تمام ظاهر شود. اين فيلم جزء آن تريلرهای «غريبه خبيث بين ما» نيست. اگرچه ادگرتون می خواهد ما را غافلگير و مرعوب کند، اما به خوبی از تاثير تراژدی موجود در اين داستان آگاه است. جديت به کار رفته در فيلم (از جمله يک پايان غيرمتقاعد کننده) ما را به تماشای اين اثر مجاب می کند.
منبع: نقد فارسی
مترجم: محمدرضا سیلاوی
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
