موارد بیشتر برای شما
The Big Wedding (عروسی بزرگ)
کارگردان: Justin Zackham
نویسنده : Justin Zackham
بازیگران: Robert De Niro, Katherine Heigl, Diane Keaton
منتقد: مایکل فیلیپس (شیکاگو تریبون) :
طنز و سرگرم کننده بودن فیلم کمدی پرجمعیت «عروسی بزرگ/ The Big Wedding » (عنوان فیلم به اندازه ی کافی سطحی نیست؟) به شدت به بازیگران آن وابسته است و این موضوع معمولاً در مورد اکثر فیلم های این چنینی صادق است. به عنوان مثال، شیوه ای که دیان کیتون/ Diane Keaton در بوفه ی یک کلوب محلی یک ساقه مارچوبه سفارش می دهد آن هم در حالی که چیزی افشاگرایانه را از سر وظیفه به دیگری منتقل می کند. یا کلاه چروک دار رابرت دنیرو/ Robert De Niro که در نقش همسر سابق شخصیت کیتون ظاهر شده و نوع دیگری از نقش آفرینی را، نسبت به آنچه قبلاً از او می دیدیم، ارائه می دهد. یعنی یک مرو غیرقابل اعتماد را که سعی دارد روزگار خود را بگذراند.
در فیلم اصلی، پسر خوانده ی ویتنامی یک زوج ثروتمند سوئیسی در شرف ازدواج است. مادر واقعی پسر، که مدت هاست از او خبری نیست، به محل سکونت او سفر می کند تا موقع ازدواج وینه جوان در کنار او باشد. تفاوت های فرهنگی و موقعیت های داستان دست به دست هم داده و مستلزم این امر می شوند که پدر خوانده و مادر خوانده ی وینه که مدت هاست از یکدیگر طلاق گرفته اند، وانمود کنند که هنوز زن و شوهر هستند.
بعضی از خصوصیات فیلم اولیه اینجا نیز به چشم می خورد، باقی آنها یا تغییر داده شده اند و یا به فیلم اضافه شده اند. در «عروسی بزرگ » فیلیپ روتسکیوی مجسمه ساز (دنیرو) با یکی از دوستان قدیمی خانواده (سوزان ساراندون/ Susan Sarandon) که یک برگزار کننده ی مراسم و جشن است، زندگی می کند. پسر خوانده ی متولد کلمبیای آن ها، آلخاندرو (بن بارنس/ Ben Barnes) دو خواهر و برادر دارد، فرزندان اکنون بزرگ شده ی شخصیت دنیرو و کیتون. دختر خانواده (کاترین هیل/ Katherine Heigl) رازی دارد، گرچه اولین نشانه های بیماری ای شبیه به آنفولانزا آن را لو می دهد.
عروسی بزرگ » یک فیلم آمریکایی است که شدیداً سعی می کند کمی بین موضوعات مختلف در رفت و آمد باشد.
چیزی که فیلم را به طور قابل قبولی سرگرم کننده می سازد روابط متقابل میان بازیگران است که معمولاً زمانی اتفاق می افتد که فشار فیلمسازان برای رساندن چیزی به مخاطب از روی آنها برداشته شده و شوخی های کنایه دار فیلم به کلیدی محرمانه سپرده شده است. مانند فیلم «قفس پرنده»، «عروسی بزرگ » صبر و تحمل و درک متقابل را موعظه می کند. هنوز خیلی زود است که بگوئیم کارگردان فیلم زاکهام به جز جمع کردن یک گروه بازیگر فوق العاده، از استعداد واقعی فیلمسازی برخوردار است. قاطعانه ترین چیزی که میتوان درباره ی «عروسی بزرگ » گفت این است که کمدی های دسته جمعی مربوط به عروسی بدتر از این هم دیده اید. اما محض اطلاع بگویم که فیلم « Jumping the Broom » خیلی بهتر بود.
منبع: سایت نقد فارسی
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
