موارد بیشتر برای شما
نقد فیلم to the wonderبه سوی شگفت
کارگردان: Terrence Malick
بازیگران: Ben Affleck, Olga Kurylenko, Rachel McAdams
«تصویر» در فیلم جدید ترنس مالیک (به‌سوی شگفتی) حرف اول‌وآخر را می‌زند – همان‌طور که در شاهکارِ قبلی‌اش (درخت زندگی) نیز اینگونه بود. تصاویر آراسته‌ی به‌سوی شگفتی با اندکی تفاوت، هم‌جنس تصاویر ساحرانه‌ی درخت زندگی‌ست؛ تصاویر صادقانه‌ی درخت زندگی رؤیایی‌تر و تصاویر خالصانه‌ی به‌سوی شگفتی نزدیک‌تر و ملموس‌تر است. در نهایت، تصاویر هر دو فیلم به‌قدری سحرآمیز هستند که بتوان با غرق شدن در زیبایی‌شان، ضعفِ قصه‌گویی مالیک را نادیده گرفت؛ و در اصل، در آثارِ ترنس مالیک، تصاویر هستند که قصه‌سرایی می‌کنند.
غنای بصریِ دو فیلمِ اخیر مالیک (درخت زندگی و به‌سوی شگفتی) در حد اعلا و کمال است. به‌لحاظِ ارزش بصری، این دو اثر را می‌توان هم‌تراز با کپی برابر اصل (کیارستمی)، دریای آبی عمیق (ترنس دیویس)، غرور و تعصب، تاوان و آناکارنینا (جو رایت)، گرسنگی و شرم (استیو مک‌کوئین)، خون به‌پا میشود و استاد/مرشد (پل تامس اندرسن)، بلندی‌های بادگیر (آندره‌آ آرنولد) دانست. و از جهتِ یگانگی می‌توان آن‌دو را هم‌سایه‌ی آثار منحصربه‌فردِ الکساندر سوکوروف، اثرِ جاویدان بیلگه‌جیلان، روزی روزگاری آناتولی، و بصری‌ترین فیلمِ میشائیل هانکه، روبان سفید، دانست. (به‌یقین آثارِ ماندگارِ مذکور می‌توانند تا سال‌ها الگو و معیارِ فیلم‌سازان قرار گیرند).
مالیک، به خدا و انسان می‌اندیشد و رابطه‌ی بین خالق و مخلوق را مورد کنکاش قرار می‌دهد و نتیجه‌ی این کنکاش چیزی جز یأس و تردیدِ آمیخته به امید نیست. در دنیای مالیک، جدا افتادگی از خالق، فقدان می‌آفریند و حرمانِ وجود، به گفت‌وگوهای جاری و بی‌وقفه‌ی درونی مبدل می‌گردد؛ گفت‌وگوهایی سرشار از تردید و تمنا که زینتِ تصاویر سیال و پرسه‌گردِ اثر می‌گردند.
به‌سوی شگفتی با عشق‌وامید شروع میشود و با یأس‌وتنهایی به پایان می‌رسد و شاید در این تنهایی‌ست که انسان به درجه‌ی بالاتری از معرفت نسبت به خالق‌اش می‌رسد. اما مگر کشیشِ خسته و درمانده‌ی به‌سوی شگفتی مأیوس و تنها نیست؟ پس چرا بینِ درک و انکارِ خالقِ خویش در نوسان است؟ آیا عشق و تعهد، انسان را به‌سمتِ کمال سوق می‌دهد؟ آیا تنهایی، متقارن با رهایی‌ست؟
ترنس مالیک با درخت زندگی و به‌سوی شگفتی ثابت می‌کند وسعتِ هستی، سرگشتگیِ انسان، ظرافتِ زنانگی، رحمانیتِ مادرانگی و شائبه‌ی عشق را می‌شناسد و این شناخت، شناختِ اندکی نیست. هم‌گام با این شناخت و کنکاش، مالیک کاری بس مهم‌تر انجام می‌دهد: او زیبایی می‌آفریند….
منبع:adambarfiha.com
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
