نقد فیلم نقد فیلم دریای آبی عمیقdeep blue sea

دوشنبه، 21 مرداد 1392

تخمین زمان مطالعه:

کارگردان: Terence Davies بازیگران: Ann Mitchell, Jolyon Coy, Rachel Weisz دریای آبی عمیق درباره‌ی زنی‌ست کهبه یک رابطه‌ی پرفراز و نشیب و نامطمئن پناه می‌برد.نقشِ زن را رچل وایز ایفا می‌کند و اجرای او بسیار عالی و غیر قابل‌انتظار است؛ اجرای او را می‌توان هم‌ردیف با اجرای ایزابل هوپر در معلم پیانو، نیکول کیدمنِ ساعت‌ها، ناتالی پورتمنِ قوی سیاه و نزدیک‌تر و تیلدا سوئینتن در باید درباره کوین حرف بزنیم دانست. ترنس دیویس در دریای آبی عمیق فضای خاصی خلق می‌کند و این فضای خاص تنها مرهونِ تصاویرِ بسیار زیبای آن نیست، بلکه این فضای خاص از دلِ قصه‌ی آن برمی‌آید و با چاشنی تصاویرِ زیبا، موسیقی مناسب و بازیِ نفس‌گیرِ بازیگرش شکل می‌گیرد. دریای آبی عمیق درباره‌ی «عشق» است. گویی عشق، عاشق را وابسته و هم گسسته می‌گرداند وابستگی و درماندگی از سر و روی زنِ معصوم می‌بارد و گسستگی او را در ترانه‌ی دسته‌جمعیِ کافه می‌توان مشاهده کرد، جاییکه همه‌ی جمعیت با ذوق و شوق مشغولِ هم‌راهی و هم‌خوانیِ یک ترانه‌ی اما عاشقِ واقعی، گسسته و جدا از جمع است. زن در این فیلم دچار مرگ خودخواسته میشود اما زن از مرگِ خودخواسته نجات می‌یابد؛ اما این اتفاق هم موجبِ رهاییِ زن از وابستگی نمی‌‎گردد. سرِ آخر به دنبالِ آینده‌ی خویش می‌رود و وصله‌ی چسبیده‌ی ناجور را از تنش می‌رهاند؛ و زن، که در ابتدا در یک شبِ تاریک، پرده‌ی پنجره‌ی اتاق را می‌کشد تا ارتباطش با جهانِ آسیب‌رسانِ خارج را قطع کند و مرگ را در آغوش کشد؛ در انتها و پس از گسستگی، در نورِ صبح، پرده‌ی تاریک‌کننده‌ی اتاق را کنار می‌زند و به نورِ تازه‌نفسِ صبح و رفت‌وآمدهای عابرین لب‌خند می‌زند. گویی اکنون او، عشق و هستی را در دامانِ وسیعِ هستی و آفریدگانِ فانی و فراوانش جست‌وجو می‌کند؛ اما آیا در یک شهرِ جنگ‌زده‌ی ویران‌گشته، چنین جست‌وجویی هستی‌بخش و رهایی‌آفرین خواهد بود؟