واگن هنرپیشگانactors wagon

يکشنبه، 27 بهمن 1392

تخمین زمان مطالعه:

کارگردان: وینسنت مینه‌لی محصول 1953 آمریکا ک تهیه‌کننده و کارگردان تئاتر از یک بازیگر موزیکال کهنه‌کار به نام «تونی هانتر» (فرد آستر) که دیگر دوره‌اش رو به اتمام است، دعوت می‌کند تا با هم اجرایی مدرن و موزیکال از «فاوست» داشته باشند. با شکست نمایش، هانتر تصمیم می‌گیرد با کمک همان گروه بازیگران، موزیکال‌هایی شاد و مطابق با سلیقه‌ی عام را در شهرهای مختلف اجرا کند و در نهایت نیز موفق می‌شود. فیلم اثری خلاقانه با ساختاری بسیار سنجیده و طبق قواعد و در عین حال جذاب است. فرد آستر در نقشی اتوبیوگرافیک با ارایه‌ی بازی به‌یادماندنی و با استفاده از آوازهایی که عمدتاً کار خود اوست، صحنه‌هایی به‌یادماندنی از تسلط خود در بازیِ نقش‌هایی این‌چنینی به یادگار می‌گذارد و به واقع فیلم تا امروز بسیار کم‌تر از آن‌ چه که استحقاق داشته، ارزش گذاشته شده است. برای نشان دادن تأثیر آن می‌توان به این مسئله اشاره کرد که نماهنگ «جانیِ خونسرد» (Smooth Criminal) ساختاری بسیار تاثیر گرفته از این فیلم دارد. این نماهنگ که با افتتاحیه‌ی عجیبش - سکه‌یی که از فاصله‌یی دور به درون دستگاه پخش موسیقی پرتاب می‌شود و آن را به کار می‌اندازد - به نوعی تبدیل به مشهورترین نماهنگ بین آن مجموعه آثار شد، شباهت بسیاری به فصل پایانی فیلم دارد که هجویه‌یی است بر داستان‌های کارآگاهی «میکی اسپلین». آن‌ چه که در جانیِ خونسرد می‌بینیم به لحاظ بصری به‌شدت به تصویر فانتزی - کابوس‌واری که «وینسنت مینه‌لی» از فصل کلوب و درگیری داخل آن نمایش می‌دهد