Shoeshine (واکسی)

يکشنبه، 19 مرداد 1393

تخمین زمان مطالعه:

ارگردان : Vittorio De Sica نویسندگان : Sergio Amidei, Adolfo Franci بازیگران : Rinaldo Smordoni, Franco Interlenghi, Annielo Mele دسیکا معروف به نئورئالیست است و معروف ترین فیلم نئورئالیستی،دزد دوچرخه،را ساخته است.واکسی اولین فیلم دراین سری است که ویژگی های نئورئالیسم مانند استفاده از نابازیگر،نور طبیعی و دوربین در خیابان را ندارد ، اساسا در زندان می گذرد و با بچه ها کار می کند. نگاهی که بر فیلم حاکم است هم به نظر من هنوز به نئورئالیسم نرسیده است و با آن فاصله دارد ، نئورئالیسم قرار است که نوعی رئالیسم اجتماعی گرا باشد.رئالیسمی که آدمهایش را باید در اجتماع دنبالشان گشت و سرنوشتشان را تعقیب کرد.این پز را در تاریخ پیدا کرده است .به خصوص در دهه پنجاه و شصت میلادی که انقلابی است و دارد جامعه را می کاود و آسیب شناسی اجتماعی می کند وآدم ها را در دل جامعه پیدا می کند و ریشه فقر،تبعیض و بدبختی آدم ها را در جامعه جست و جو می کند.خطر قربانی گرفتن افراد در جامعه و از بین رفتن فردیت آدمها بالای سر آن است .دزد دوچرخه بحث خاصی روی این موضوع دارد که به آن خواهیم رسید.اما در واکسی این مسئله یعنی دو پسربچه که یکی شان هیچکسی را ندارد و پدر و مادرش مرده اند و دیگری که کسانی را دارد[بررسی می شود].هر دو[پسر] فقیر هستند و ابتدا گدایی می کنند و سپس واکسی می شوند. به سرعت در آن زمان،یعنی زمان بعد از جنگ جهانی دوم،واکسی ها زندگیشان گویا کامل نمی گذرد[از طریق واکس زدن] و کار عوامل قاچاق کالا را هم انجام می دهند ، یعنی از فروختن اجناس آمریکایی که همچنان آن زمان وجود دارد به دست کسانی و بعد به گونه ای واسطه شدن ، بچه ها به این دام می افتند. منبع:نقد فارسی