راسخون:
محمد باقر کجباف دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه اصفهان در رابطه با شک و تردیدهای زوج‌های جوان در دوران عقد و برسی و ارائه راهکارهایی در این زمینه در گفتگویی با خبرنگار راسخون به سوالاتی در این زمینه پاسخ داده است.
برخی محبت را در صدازدن همسرانشان با اسامی کوچک یا بزرگ می‌دانند و این احساس میشود که فاصله‌ای را بین زوج‌های جوان ایجاد می‌کند برای مقابله با این راهکار چه پیشنهادی ارائه می‌کنید؟
برخی نگرششان این است که در صورتی که اسم همدیگر را با اسامی کوچک صدا کنند رابطه‌شان نزدیک‌تر است و برخی گفتن لفظ آقا و خانم را در ارتباط بیشتر می‌دانند برخی از لفظ عزیزم استفاده می‌کنند و آن را در رابطه نزدیک موثر می‌دانند؛ آن نگرشی که افراد از گفتن این کلمات استنباط می‌کنند میزان رابطه را معین می‌کند و نباید در این رابطه به جنبه عرفی آن توجه کرد و در این جا جنبه شخصیتی دارد.
برخی افراد در جلسات مشاوره این اعتراض را می‌آورند که من نمی‌خواهم که همسرم مرا به فامیل صدا بزند من دوست دارم که مرا با اسم کوچک صدا بزند یا اینکه از لفظ آقا و خانم استفاده نکند ولی نگاه طرف مقابل در استفاده از این الفاظ این است که انگار طرف مقابل را کوچک کرده است که در این رابطه دو نگرش را می‌توان مطرح کرد و باید این نگرش‌ها را به هم نزدیک کرد.
در صورت عدم نزدیکی نگرش‌ها چه راهکاری را زوج‌های جوان باید در نظر بگیرند؟
در صورتی که توافقی حاصل نشد باید به هر روشی که هر کدام علاقه دارند عمل کنند.
شک و تردیدهایی که در دوران عقد بین زوج‌های جوان بوجود می‌آید را چگونه می‌توان برطرف کرد؟
شک و تردیدها ناشی از عدم آگاهی زوج‌های جوان از همدیگر است وقتی که فرد نمی‌داند که طرف مقابل در چه شرایطی قرار دارد دچار شک و تردید میشود.
آیا این شک و تردیدها یک نوع بیماری است؟
در صورتی که شدت پیدا کرده و زندگی را مختل کند و روابط را به هم بریزد می‌تواند در حد بیماری هم باشد یک اختلالی را داریم تحت عنوان «دات‌دیزوردر» یا همان اختلال شک که این منجر به وسواس هم میشود.
زوج‌های جوان هرچه از دوران عقد خود فاصله می‌گیرندمحبت‌هایی که در این دوران نسبت به هم داشتند کم میشود علل این فاصله‌گیری چیست
و برای تداوم آن چه راهکاری پیشنهاد میشود؟
در دوران عقد میزان شناخت زوج‌های جوان نسبت به یکدیگر افزایش پیدا می‌کند گاهی اوقات این شناخت‌ها به خصوصیات منفی یکدیگر برمی‌گردد یعنی که طرف مقابل از خصوصیات منفی همسرش بی‌اطلاع بوده است و در حال حاضر متوجه شده است یا اینکه دختر از خصوصیات منفی پسر بی‌اطلاع بوده است که این خصوصیات منفی علاقه را کم می‌کند.
برعکس آن هرچه خصوصیات مثبت در دو طرف بیشتر شناخته شود علاقه بین زوج‌های جوان هم بیشتر میشود.
پس می‌توان گفت که محبت و علاقه در سایه شناخت دو طرف از معایب و محاسن است هرچه دو طرف بتوانند معایب خود را اصلاح کنند و محاسن خود را افزایش بدهند محبت افزایش پیدا می‌کند.
در بحث صداقت که برخی زوج‌های جوان معتقد هستند که صداقت و رو راست بودن در تعامل با یکدیگر موجب ایجاد مشکل میشود، آیا این مسئله صحیح است؟ نظر شما در این رابطه چیست؟
اساس صداقت برای زندگی استحکام بخشیدن است و امام صداق (ع) نیز در این رابطه فرمودند:" صداقت در راستگویی است" اما برخی اوقات ضرورتی به گفتن حقیقت نیست و سکوت بهتر است که تشخیص این موقعیت خیلی مهم است و حتی حرف راست را هم همه جا لازم نیست که مطرح کرد.
آیا نگفتن برخی حرف‌ها آینده زندگی زوج‌های جوان را دچار مشکل نمی‌کند؟
باید زوج‌های جوان این را مطرح کنند که این آمادگی برای گفتن حقیقت در آن مقطع زمانی وجود نداشته است و اذعان کنند که دلیلی داشته‌اند که در آن مقطع حقیقت را پنهان کرده‌اند.
آیا این عدم گفتن برخی حقایق بحث راحت بودن زوج‌های جوان را نقض نمی‌کند؟
اینکه زوج‌های جوان باید راحت باشند صحیح است اما آن باید در این زمینه حریم‌ها را نگه داشت و زدن هر حرفی ممکن است که روابط بین زوج‌های جوان را بدتر کند.
برای برطرف کردن شک و تردید بین زوج‌های جوان چه راهکارهایی را پیشنهاد می‌کنید؟
یک روش در برطرف کردن شک و تردید این است که صراحت در بیان داشته باشند مطالب را مبهم بیان نکنند یکی از راهکارهای عملی هم گفتگوهای بین زوج‌های جوان است و مطالب را به همدیگر مطرح کنند. که برخی سکوت می‌کنند که این در برخی از مواقع راه حل خوبی است.
/1007 /1002
برخی محبت را در صدازدن همسرانشان با اسامی کوچک یا بزرگ می‌دانند و این احساس میشود که فاصله‌ای را بین زوج‌های جوان ایجاد می‌کند برای مقابله با این راهکار چه پیشنهادی ارائه می‌کنید؟
برخی نگرششان این است که در صورتی که اسم همدیگر را با اسامی کوچک صدا کنند رابطه‌شان نزدیک‌تر است و برخی گفتن لفظ آقا و خانم را در ارتباط بیشتر می‌دانند برخی از لفظ عزیزم استفاده می‌کنند و آن را در رابطه نزدیک موثر می‌دانند؛ آن نگرشی که افراد از گفتن این کلمات استنباط می‌کنند میزان رابطه را معین می‌کند و نباید در این رابطه به جنبه عرفی آن توجه کرد و در این جا جنبه شخصیتی دارد.
برخی افراد در جلسات مشاوره این اعتراض را می‌آورند که من نمی‌خواهم که همسرم مرا به فامیل صدا بزند من دوست دارم که مرا با اسم کوچک صدا بزند یا اینکه از لفظ آقا و خانم استفاده نکند ولی نگاه طرف مقابل در استفاده از این الفاظ این است که انگار طرف مقابل را کوچک کرده است که در این رابطه دو نگرش را می‌توان مطرح کرد و باید این نگرش‌ها را به هم نزدیک کرد.
در صورت عدم نزدیکی نگرش‌ها چه راهکاری را زوج‌های جوان باید در نظر بگیرند؟
در صورتی که توافقی حاصل نشد باید به هر روشی که هر کدام علاقه دارند عمل کنند.
شک و تردیدهایی که در دوران عقد بین زوج‌های جوان بوجود می‌آید را چگونه می‌توان برطرف کرد؟
شک و تردیدها ناشی از عدم آگاهی زوج‌های جوان از همدیگر است وقتی که فرد نمی‌داند که طرف مقابل در چه شرایطی قرار دارد دچار شک و تردید میشود.
آیا این شک و تردیدها یک نوع بیماری است؟
در صورتی که شدت پیدا کرده و زندگی را مختل کند و روابط را به هم بریزد می‌تواند در حد بیماری هم باشد یک اختلالی را داریم تحت عنوان «دات‌دیزوردر» یا همان اختلال شک که این منجر به وسواس هم میشود.
زوج‌های جوان هرچه از دوران عقد خود فاصله می‌گیرندمحبت‌هایی که در این دوران نسبت به هم داشتند کم میشود علل این فاصله‌گیری چیست
و برای تداوم آن چه راهکاری پیشنهاد میشود؟
در دوران عقد میزان شناخت زوج‌های جوان نسبت به یکدیگر افزایش پیدا می‌کند گاهی اوقات این شناخت‌ها به خصوصیات منفی یکدیگر برمی‌گردد یعنی که طرف مقابل از خصوصیات منفی همسرش بی‌اطلاع بوده است و در حال حاضر متوجه شده است یا اینکه دختر از خصوصیات منفی پسر بی‌اطلاع بوده است که این خصوصیات منفی علاقه را کم می‌کند.
برعکس آن هرچه خصوصیات مثبت در دو طرف بیشتر شناخته شود علاقه بین زوج‌های جوان هم بیشتر میشود.
پس می‌توان گفت که محبت و علاقه در سایه شناخت دو طرف از معایب و محاسن است هرچه دو طرف بتوانند معایب خود را اصلاح کنند و محاسن خود را افزایش بدهند محبت افزایش پیدا می‌کند.
در بحث صداقت که برخی زوج‌های جوان معتقد هستند که صداقت و رو راست بودن در تعامل با یکدیگر موجب ایجاد مشکل میشود، آیا این مسئله صحیح است؟ نظر شما در این رابطه چیست؟
اساس صداقت برای زندگی استحکام بخشیدن است و امام صداق (ع) نیز در این رابطه فرمودند:" صداقت در راستگویی است" اما برخی اوقات ضرورتی به گفتن حقیقت نیست و سکوت بهتر است که تشخیص این موقعیت خیلی مهم است و حتی حرف راست را هم همه جا لازم نیست که مطرح کرد.
آیا نگفتن برخی حرف‌ها آینده زندگی زوج‌های جوان را دچار مشکل نمی‌کند؟
باید زوج‌های جوان این را مطرح کنند که این آمادگی برای گفتن حقیقت در آن مقطع زمانی وجود نداشته است و اذعان کنند که دلیلی داشته‌اند که در آن مقطع حقیقت را پنهان کرده‌اند.
آیا این عدم گفتن برخی حقایق بحث راحت بودن زوج‌های جوان را نقض نمی‌کند؟
اینکه زوج‌های جوان باید راحت باشند صحیح است اما آن باید در این زمینه حریم‌ها را نگه داشت و زدن هر حرفی ممکن است که روابط بین زوج‌های جوان را بدتر کند.
برای برطرف کردن شک و تردید بین زوج‌های جوان چه راهکارهایی را پیشنهاد می‌کنید؟
یک روش در برطرف کردن شک و تردید این است که صراحت در بیان داشته باشند مطالب را مبهم بیان نکنند یکی از راهکارهای عملی هم گفتگوهای بین زوج‌های جوان است و مطالب را به همدیگر مطرح کنند. که برخی سکوت می‌کنند که این در برخی از مواقع راه حل خوبی است.
/1007 /1002
جذب خبرنگار افتخاري
