این روزها عبارت هیجان انگیزی در دنیای پزشکی به گوش می رسد: مرمت مغز که بدون شک ساختار این علم را دستخوش تغییرات زیادی می کند. نشریه «نیوساینتیست» به این موضوع پرداخته است.
به گزارش راسخون به نقل از مهر ، نشریه علمی نیوساینتیست در تازه ترین شماره خود به بیمارانی اشاره می کند که مدتها بدون استفاده از وسایل کمکی، قادر به راه رفتن نبودند. اما حالا معلولانی که به نوشته این نشریه امیدی به بازگشت به زندگی عادی نداشتند زندگی دوباره ای را آغاز کرده اند. این بیماران به لطف درمانهای کلینیکی نوینی توانسته اند نگاهی جدید به آینده داشته باشند. محققان علوم پزشکی سلولهای بنیادین را وارد نقاطی از مغز این بیماران کرده اند که پیش تر متأثر از سکته شده اند.
در ادامه این گزارش خواندنی آمده است: قرار نیست از این پروژه انتظار معجزه داشته باشیم. در واقع به بیمارانی که تحت این نوع شیوه های درمانی قرار می گیرند گفته می شود با برخاستن از خواب، همه چیز به یکباره تغییر نمی کند بلکه نتایج به تدریج پدیدار می شود. محققان این روش را گامی جدی در راستای تلاشهایی می دانند که به درمان یا مرمت مغز می پردازند. پیش بینی می شود طی چند سال آینده چنین نوآوریهایی به عنوان یک روند کلی و قابل دسترس به کار گرفته شود.
نیوساینتیست درخصوص قابلیتهای این روش نوین می نویسد: بدون شک اینکه بتوان از سلولهای بنیادین برای مرمت مغز بهره گرفت رویداد مهمی در علم پزشکی روی داده است. دانشمندان مدتهاست که از سلولهای بنیادین برای درمانهای مختلف استفاده می کنند و حالا اتفاق مهمی در این زمینه به وقوع پیوسته است. تا مدتها تصور می شد که نمی توان از سلولهای بنیادین برای ترمیم بخشهای از کار افتاده مغز استفاده کرد اما حالا همه چیز در حال دگرگون شدن است.
این گزارش می افزاید: استفاده از سلولهای بنیادین به دهه ۸۰ میلادی برمی گردد. در این مدت پیشرفتهای زیادی در این نوع روش درمانی صورت گرفته و به نظر می رسد حالا نوبت به پیچیده ترین کاربرد درمانی این نوع سلولها رسیده است یعنی نفوذ به مغز و جایگزینی سلولهای آسیب دیده با سلولهای جدید. از این رو می توان گفت محققان از سلولهای بنیادین برای احیای مغزهای آسیب دیده استفاده می کنند.
نیوساینتیست در ادامه به واقعیت مهم دیگری درخصوص مغز اشاره می کند: وقتی مغز به هر دلیل دچار جراحتی می شود این خود سرآغاز یک مشکل بزرگ است. سایر اندامهای بدن قابلیت ترمیم دارند اما مغز یک فرد بزرگسال به جز دو بخش کوچک آن، قابلیت بازسازی نورونها را ندارند. اما حالا روش درمانی مبتنی بر سلولهای بنیادین پایانی بر این استثناست.
/117/
