ابوعلی حسین بن عبدالله بن حسن بن علی بن سینا، مشهور به ابوعلی سینا، 16 مرداد سال 359 هجری شمسی در روستای افشانه نزدیک بخارا دیده به جهان گشود.
ابن سینا، پزشک، منجم، ریاضیدان، فیزیکدان، شیمی‌دان، روانشناس، جغرافیدان، زمین‌شناس، شاعر، منطق‌دان و فیلسوف ایرانی بود.
وی نویسنده کتاب شفا یک دانشنامه علمی و فلسفی جامع و القانون فی‌الطب یکی از معروف‌ترین آثار تاریخ پزشکی است.
این فیلسوف نامی ایرانی ۴۵۰ کتاب در زمینه‌های گوناگون نوشته است که شمار زیادی از آنها در مورد پزشکی و فلسفه است.
وی در زمره فیلسوفان بزرگ جهان قرار دارد، به طوریکه دانشنامه فلسفه دانشگاه تنسی، ابن‌سینا را تأثیرگذارترین فیلسوف جهان پیش از دوران مدرن معرفی کرده است.
زبان مادری وی فارسی بود. پدرش نیز که از صاحب منصبان حکومت سامانی بود، وی را به مدرسه بخارا فرستاد تا در آنجا به خوبی تحصیل کند. وی حافظه و هوشی خارق‌العاده داشت. به‌طوری‌که در ۱۴ سالگی از آموزگار خود پیشی گرفت.
او علم منطق را از استادش ابوعبدالله ناتلی آموخت. او کسی را نداشت که از وی علوم طبیعی یا داروسازی را فرا بگیرد و پزشکان مشهور از دستور کارهای او پیروی می‌کردند. در سن ۱۸ سالگی، ابن سینا بر بسیاری از علومی که بعدها شناخته شدند، تسلط یافت. پیشرفت‌های بعدی وی، مرهون استدلال‌های شخصی وی بود.
ابن سینا بسیار پیرو فلسفه ارسطو بود و از این نظر به استادش فارابی شباهت دارد.
این متفکر بزرگ سال‌های پایانی عمرش را در شهر اصفهان می‌گذراند و در جریان یکی از این سفرهایش به همدان در سال ۴۲۸ هجری، مبتلا به قولنج شد و در اثر آن درگذشت و در همدان به خاک سپرده شد. اکنون آرامگاه این دانشمند نیز در مرکز شهر همدان قرار دارد.
