با اینکه خبر قدیمی است، اما رسانه‌های آمریکا هر از گاهی و با بهانه‌های مختلف خبر را دوباره منتشر می‌کنند و از دسترسی اینترنت آزاد برای مردم حرف می‌زنند. اینترنتی که آمریکا از آن صحبت می‌کند، اینترنت ماهواره‌ای است. اینترنت ماهواره‌ای اینترنتی است که از طریق شبکه ماهواره‌ای ارائه می‌شود. بعضی از این سرویس‌ها به بشقاب‌های بزرگ و ثابت احتیاج دارند. البته تجهیزاتی شبیه یک لپ‌تاپ کوچک نیز وجود دارند که با آنها می‌شود سیگنال را گرفت.
اما نکته مهم‌تر این است آمریکا چند سال گذشته درباره این اینترنت رایگان و بدون فیلتر صحبت کرده و هربار هم وعده می‌دهد که به زودی آن را در اختیار مردم ایران قرار می‌دهد، هرگز به این اشاره نمی‌کند که برای راه‌اندازی این اینترنت تجهیزات خاصی لازم است که باید از خارج از ایران وارد بشوند و قیمتشان بالاست. همینطور هزینه پهنای باند نیز برای اینترنت ماهواره‌ای بسیار بالاست و شاید بتوان گفت در بعضی موارد تا ۱۰۰برابر هزینه اینترنت عادی تمام می‌شود.
پس این ایده که یک کشور خارجی بتواند اینترنت را به صورت سراسری برای همه ایرانی‌ها فراهم کند، علاوه بر هزینه بالا اساسا امکان پذیر نیست!
از طرفی راه‌اندازی چنین امکانی در کشورهای دیگر که با دستور مستقیم دولت آمریکا خواهد بود؛ قطعا از روی خیرخواهی نیست، همان‌طور که حتی پیش از این یکی مدیران بخش امنیت گوگل درباره جاسوسی آمریکا از طریق اینترنت هشدار داده و گفته بود که «فعالیت‌های جاسوسی دولت آمریکا، آینده اینترنت را به طور جدی در معرض خطر قرار داده و ممکن است به فروپاشی آن بینجامد، جاسوسی‌های نهادهای آمریکایی، کشورها را به راه اندازی اینترنت ملی ترغیب می‌کند.»
با در نظر گرفتن این نکات اساسا بحث درباره راه‌اندازی اینترنت ماهواره‌ای یا هرنام دیگری که بر رویش بگذاریم، نه تنها منتفی است بلکه، برای امنیت کشور خطرناک خواهد بود.
البته در حالی آمریکا از اینترنت جهانی و بدون فیلتر صحبت می‌کند که در کشور خودشان هم فیلترینگ در زمینه‌های مختلفی وجود دارد.
اوترنت محصول شرکت( MDIF)صندوق سرمایه گذاری برای توسعه رسانه‌ها) است که با اسامی متعددی مانند «اینترنت رایگان»، «اینترنت خارج از جو»، «اینترنت ماهواره‌ای»، «اینترنت آزاد»، «اینترنت پر سرعت و بدون سانسور»، «وای فای پرسرعت و بدون سانسور» و حتی «در سایه» معرفی شده و آن گونه که شعار داده می‌شد، هدف از اجرای آن، کمک به آن دسته از مردمان ساکن کره خاکی ست که دسترسی به اینترنت ندارند. این پروژه قرار بود از نیمه دوم سال ۲۰۱۵ میلادی آغاز به کار کند و ماهواره‌هایی نیز برای پوشش برخی مناطق کره زمین مستقر شدند.
