به سمت افول
اما ذکاوت سیاست مدارانش نتوانست بر زیرکی برخی کشورها غلبه پیدا کند. امریکا وابسته‌ترین و مقروض‌ترین کشور جهان شد و مشکلاتش روز به روز بیشتر شد و او را در لبه پرتگاه قرار داد. حالا از امریکا تنه پوک و پوسیده‌ای مانده که فقط با ابزار نظامی و ایجاد وحشت و آتش افروزی در جهان استوار است. امریکا به در چند سال اخیر به کشور ضعیف و ناتوان تبدیل شد و تنها با تهدید کشورهای دیگر به جنگ و کشتار و جنگ‌های داخلی و استفاده از نیروهای تروریستی جهان برای پیشبرد اهداف مادی‌اش، زنده مانده. دخالت های متعدد امریکا در کشورهای دیگر و آشوب به پا کردن برای انحراف مسیر مورد نظر مردم هر کشور و ایجاد اختلافات درونی حتی برای همسایگان خود نشان از سستی و ضعف امریکا است. او با حمایت از دست نشانده هایش در کشورهای دیگر منابع و پول آنها را روانه جیب خود می کند وگرنه حال و روزش وخیم تر از تصورات ما است. کمترین مثال آن تهدید عادل عبدالمهدی، نخست وزیر عراق به دلیل برهم زدن قرارداد تکمیل پروژه‌های زیرساختی (به‌ویژه شبکه برق عراق) با ایالات متحده، توسط ترامپ است.
جریان از این قرار است که یک کاربر عرب زبان طرح امریکا در ترور عادل عبدالمهدی و وزیر دفاع او را افشا می‌کند. ظاهرا عبدالمهدی می‌خواست در پارلمان عراق پرده از یک طرح آمریکایی بردارد. اما حلبوسی رئیس پارلمان عراق از سوی آمریکایی‌ها مأمور به حضور در پارلمان و قطع جلسه علنی پارلمان می‌شود. او می‌گوید: عبدالمهدی از خرابکاری‌های آمریکایی‌ها صحبت کرده و این را گفته که آمریکایی‌ها از تکمیل پروژه‌های زیرساختی به‌ویژه شبکه برق عراق امتناع کرده و گفته‌اند، در صورتی به تکمیل پروژه‌ها خواهند پرداخت که 50 درصد درآمدهای نفت عراق به آمریکایی‌ها تعلق پیدا کند. عبدالمهدی در این جلسه بیان می‌کند که دقیقاً به خاطر این کار آمریکایی‌ها به چین سفر می‌کند و با چینی‌ها قرارداد می‌بندد که بعد از بازگشت ترامپ با او تماس گرفته و گفته که قرارداد چین باید فسخ شود که عبدالمهدی آن را رد می‌کند و نهایتا ترامپ عبدالمهدی را به راه‌اندازی اعتراضات گسترده در عراق علیه او تهدید کرده که منجر به پایان نخست‌وزیری‌اش خواهد شد. ترامپ مجدداً با عبدالمهدی تماس می‌گیرد و او را تهدید می‌کند که اگر خواسته‌اش را نپذیرد، دستور می‌دهد تک‌تیراندازهای آمریکایی روی ساختمان‌ها مستقر شده و به معترضان و نیروهای امنیتی عراقی شلیک کنند.
عبدالمهدی در این جلسه بیان می‌دارد که تا همین امروز از خواسته ترامپ امتناع کرده و استعفا داده است، اما آنها همچنان اصرار به فسخ قرارداد چین دارند. وقتی وزیر دفاع عراق اعلام می‌کند که شخص سومی وجود دارد که هم معترضان و هم نیروهای امنیتی را آماج حملات خود قرار داده است، ترامپ با عادل عبدالمهدی تماس برقرار کرده و می‌گوید اگر اسمی از من برده شود، هم تو و هم وزیر دفاعت را هدف قرار داده و می‌کُشم.(تابناک) این کوچکترین نمونه رفتارهای ایالات متحده در دویست سال حضور خود در غرب آسیا است. هرچند موقعیت ژئوپولوتیکی این کشور نقاط ضعف زیادی هم دارد، اما با استفاده از زور و تهدید و ارعاب جایگاه پوشالی بالایی برای خود درست کرده است.
آب در لانه
امریکا در لانه هایی که برای خود دست و پا کرده، نیروهای نظامی و حتی مردم دیگر کشورها را در اختیار گرفته تا به توسط آنان اهداف مورد نظر خود را تصرف یا نابود کند. تعدد لانه‌های امریکا در کشورهای جهان این تصور را برای ایالات متحده ایجاد کرده که همه جهان خاک این کشور است و او آزادانه می‌تواند هر حرکتی بر علیه منافع خود را سرکوب کند، زیرا وجود لانه‌هایش در خاک آن کشور را به منزله خاک اصلی خود قلمداد می‌کند. این تصور در امریکایی‌ها وجود داشت تا اینکه اتفاقات چند سال اخیر و شکستن هیمنه‌اش توسط نیروی مقاومت صورت گرفت. جایگاه متزلزل امریکا در جهان با شکست‌های متعدد اخیرش به طور کلی در حال نابودی است. گرچه این سیاست‌مداران از هیچ جنایتی برای حفظ قدرت خود کوتاهی نمی‌کنند، اما مردم جهان در حال یک گذار جدی به دنیای پس از امریکا هستند. لانه‌های امریکا نوبت به نوبت در حال جذب تهدیدها و حملات جدی به خود هستند. آزادی‌خواهان جهان می‌خواهند کشورهای‌شان را از زیر یوغ استکبار نجات دهند. اکنون امریکا در سراشیبی افتاده، لانه‌های خود را غرق در آب می‌بیند و دست خود را از کنترل کشورهای جهان توسط این پایگاه‌ها کوتاه می‌بیند. خون شهدای ما مسیر مقاومت مردم جهان برای ایستادگی در برابر ظلم و ستم امپریالیسم جهانی و آن قدرت پوشالی را هموار کردند. تا پیش از این اگر رئیس جمهور امریکا صحبت از تجهیزات نظامی قدرتمند و به روز جهان می‌کرد، مردم جهان را ترس و وحشت فرامی‌گرفت، اما اکنون این ادعاها به نظر بلوف‌های یک نظام خسته، ضعیف و زخمی است.
آتش در خانه
اما وضعیت امریکا برخلاف سال‌های قبل در کشورش آن‌چنان متعادل به نظر نمی‌رسد. اختلافات حکومتی، اعتراضات افراد شاخص به دولت و شخص رئیس جمهور امریکا، رأی به استیضاح در پارلمان (حتی اگر در سنا رأی نیاورد)، بدهی‌های کلان که لحظه به لحظه بیشتر می‌شود و حتی پرخاش بازیگران و سلبریتی‌های امریکا به جنگ افروزی ترامپ و سردمداران، نشان از یک گسست سیاسی، اجتماعی و فرهنگی است. به طور مثال مایکل مور از ایرانیان خواست صبر کنند تا مردم امریکا تکلیف ترامپ را مشخص کنند. رابرت دنیرو بازیگر مشهور امریکایی در توئیتی نوشت: «رییس جمهور ما می‌خواهد جنگی را با ایران شروع کند، زیرا او مسلماً توانایی مذاکره را ندارد! او بسیار ضعیف و ناکارآمد است... بنابراین فکر می‌کند تنها راهی که برای انتخاب مجدد و ماندن در پست ریاست جمهوری دارد، جنگ با ایران است». دنیرو حتی کاریکاتوری از ترامپ پخش کرده که یک هواپیمای بدون سرنشین در حال رها کردن او در کشور ایران است. به این معنا که خودت بور مشکلت را حل کن و مردم امریکا را درگیر جنگ نکن. به عبارتی این کارهای ترامپ بیشتر یک خصومت شخصی است نه استدلال های او مبنی بر خطرناک بودن ایران. احساس می‌شود آتشی زیر خاکستر در حال شلعه ور شدن است و به زودی زبانه‌هایش دیده می‌شود و این کشور را به آتش می کشد. امریکایی‌ها خطر را در نزدیکی خود احساس می‌کنند. آنها حتی از ایرانیانی که در امریکا زندگی می‌کنند هم واهمه دارند و فکر می‌کنند ایران می‌خواهد توسط آنها مشکلاتی در خاک این کشور ایجاد کند. به همین دلیل بازرسی از ایرانی تبارها را بسیار سخت و فشرده کرده. البته نمی‌توان کتمان کرد که هستند کسانی در خود امریکا که دنبال فرصتی برای ضربه زدن به دولت هستند، اما برای قدرت خودشان نه برای ایران یا کشوری دیگر.
حال و روز امریکا پس از حضور ترامپ در جایگاه ریاست جمهوری، حال و روز شیر پیر و خسته‌ای است که نه دندان دارد نه زور بازو، نه می‌تواند از مهلکه فرار کند و نه قدرت جنگیدن دارد. او شیرهای جوانی را کنار خود می‌بیند که اگر غفلت کند او را از پا درمیارند. نیروهای مقاومت خود را پیدا کرده‌اند. توان خود را شناخته‌اند، کافی است خائن‌ها و خودفروختگان داخلی را هدایت کنند تا به کمک ایران و با استفاده از کمترین توانشان امریکا را از منطقه خارج کنند. حمله موشکی ایران به امریکا و سخنان ترامپ نشان داد، امریکا اصلا شرایط جنگی گسترده را ندارد. سخنان ترامپ پس از حمله موشکی نیز حاوی چند جمله پرتکرار و دروغ بود و چند جمله مبنی بر اینکه بیایید مذاکره کنیم و منطقه‌ای پر از صلح بسازیم! زیرا کمترین منازعه و درگیر هم آب را در لانه‌اش می‌اندازد و هم آتش را در خانه‌اش...
